Bible

 

Γένεση 12

Studie

   

1 Ο δε Κυριος ειπε προς τον Αβραμ, Εξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενειας σου, και εκ του οικου του πατρος σου, εις την γην την οποιαν θελω σοι δειξει·

2 και θελω σε καμει εις εθνος μεγα· και θελω σε ευλογησει, και θελω μεγαλυνει το ονομα σου· και θελεις εισθαι εις ευλογιαν·

3 και θελω ευλογησει τους ευλογουντας σε, και τους καταρωμενους σε θελω καταρασθη· και θελουσιν ευλογηθη εν σοι πασαι αι φυλαι της γης.

4 Και υπηγεν ο Αβραμ, καθως ειπε προς αυτον ο Κυριος· και μετ' αυτου υπηγε και ο Λωτ· ο δε Αβραμ ητο ηλικιας εβδομηκοντα πεντε ετων, οτε εξηλθεν απο Χαρραν.

5 Και ελαβεν ο Αβραμ Σαραν την γυναικα αυτου, και Λωτ τον υιον του αδελφου αυτου, και παντα τα υπαρχοντα αυτων οσα ειχον αποκτησει, και τους ανθρωπους τους οποιους ειχον αποκτησει εν Χαρραν, και εξηλθον δια να υπαγωσιν εις την γην Χανααν· και ηλθον εις την γην Χανααν.

6 Και διεπερασεν ο Αβραμ την γην εκεινην εως του τοπου Συχεμ, εως της δρυος Μορεχ· οι δε Χαναναιοι τοτε κατωκουν εν τη γη ταυτη.

7 Και εφανη ο Κυριος εις τον Αβραμ και ειπεν, Εις το σπερμα σου θελω δωσει την γην ταυτην. Και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον εις τον Κυριον, οστις εφανη εις αυτον.

8 Και εκειθεν μετεβη προς το ορος, το κατα ανατολας της Βαιθηλ, και εστησε την σκηνην αυτου εχων την Βαιθηλ προς δυσμας και την Γαι προς ανατολας· και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον εις τον Κυριον, και επεκαλεσθη το ονομα του Κυριου.

9 Και μετεσκηνωσεν ο Αβραμ, οδοιπορων και προχωρων προς μεσημβριαν.

10 Εγεινε δε πεινα εν τη γη ταυτη· και κατεβη ο Αβραμ εις την Αιγυπτον δια να παροικηση εκει· διοτι η πεινα ητο βαρεια εν τη γη.

11 Και οτε επλησιαζε να εισελθη εις την Αιγυπτον, ειπε προς Σαραν την γυναικα αυτου, Ιδου, γνωριζω οτι εισαι γυνη ευειδης·

12 θελει συμβη λοιπον, ωστε καθως σε ιδωσιν οι Αιγυπτιοι, θελουσιν ειπει, Γυνη αυτου ειναι αυτη· και θελουσι φονευσει εμε, σε δε θελουσι φυλαξει ζωσαν.

13 Ειπε λοιπον, οτι εισαι αδελφη μου, δια να γεινη καλον εις εμε εξ αιτιας σου, και να φυλαχθη η ζωη μου δια σε.

14 Και οτε εισηλθεν ο Αβραμ εις την Αιγυπτον, ειδον οι Αιγυπτιοι την γυναικα οτι ητο ωραια σφοδρα.

15 Και οι αρχοντες του Φαραω ειδον αυτην, και επηνεσαν αυτην προς τον Φαραω· και εληφθη η γυνη εις την οικιαν του Φαραω.

16 Τον δε Αβραμ μετεχειρισθησαν καλως δι' αυτην· και ειχε προβατα και βοας και ονους και δουλους και δουλας και ονους θηλυκας και καμηλους.

17 Και επεφερεν ο Κυριος επι τον Φαραω και επι τον οικον αυτου πληγας μεγαλας εξ αιτιας Σαρας της γυναικος του Αβραμ.

18 Εκαλεσε δε ο Φαραω τον Αβραμ, και ειπε, Τι ειναι τουτο, το οποιον εκαμες εις εμε; δια τι δεν μ' εφανερωσας οτι αυτη ειναι γυνη σου;

19 δια τι ειπας, Αδελφη μου ειναι αυτη; και ελαβον αυτην εις εμαυτον δια γυναικα· και τωρα, ιδου η γυνη σου· λαβε αυτην, και υπαγε.

20 Και διωρισεν ο Φαραω ανθρωπους εις αυτον· και συμπροεπεμψαν αυτον, και την γυναικα αυτου και παντα οσα ειχε.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) # 48

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 60  
  

48. But it is impossible for man to acknowledge God, or anything pertaining to Him, unless God had manifested Himself in a Personal Human Form; for the Nature of the world surrounds him, and he does not see, feel or breathe anything but what is from it and in contact with the organs of his body. From this his mind conceives and adopts a Rational which lies in the interior bosom of Nature, as an embryo in the womb; nor does it see anything until it struggles forth, and receives sight. How, then, can a man in this state by any method look through Nature, and acknowledge anything that is above her - as is everything Divine, heavenly and spiritual, and hence everything religious, which in themselves are above natural things? Wherefore it is an absolute necessity that God should manifest Himself, and thereby cause Himself to be acknowledged, and after acknowledgment should inspire man with His Divine spirit, and by this received in the heart lead him, even at length to Himself in heaven; which cannot possibly be effected except by instruction. Must not also an emperor, or a king, first cause himself to be acknowledged and crowned, before he enters on his government? And before he is crowned, is he not provided with the insignia of authority, robed and anointed? and must he not bind the people to himself by agreed compacts, sworn to by both sides, whereby the people become the king's, and the king the people's? Must not a bridegroom first cause himself to be seen, before he proposes betrothal, and afterwards marriage? Must not a father present himself before his babe, and embrace and kiss him, before the babe can say, "Abba, father?" and so in other cases. Still more must the Lord Jehovih, who is King of kings and Lord of lords (Rev. 17:14), the Bridegroom and Husband of the Church (Rev. 21:9), and consequently the Father of all her offspring. By the "Lord Jehovih" is meant the Lord our Saviour and Redeemer: He is called the "Lord Jehovih" in Daniel, and in the Prophets again and again.

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

John 8:58

Studie

       

58 Jesus said to them, "Most certainly, I tell you, before Abraham came into existence, I AM."