De Verbo (The Word) # 14
14. XIV. The Word in the heavens.
The Word exists in all the heavens, and it is read there as it is in the world, and sermons are based on it. For it is the Divine Truth which is the source of the angels' intelligence and wisdom. For without the Word no one knows anything about the Lord, love and faith, redemption, and all the other secrets of heavenly wisdom. In fact without the Word heaven would not exist, just as without the Word there would be no church in the world, so that there would be no linking with the Lord. I demonstrated above that natural theology is impossible without revelation, and in the Christian world without the Word. If it is not granted in the world, neither would it be granted after death. For the nature of a person's religious belief in the world dictates its nature after death, when he becomes a spirit. The whole of heaven is not made up of angels created before the world or at the same time as it, but of those who were people on earth, and were then angels inwardly. By means of the Word these in heaven acquire spiritual, that is, inner wisdom, because the Word there is spiritual.
[2] The Word in the Lord's spiritual kingdom is not the same as the Word in the world. In the world there is the natural Word, but in that kingdom there is a spiritual Word. The difference is like that between its natural and spiritual senses. The nature of the spiritual sense has been demonstrated at length in my Arcana Caelestia, where the whole contents of Genesis and Exodus have been explained in accordance with that sense. The difference is such that no word is the same. Things take the place of names, and likewise of numbers; the histories are replaced by matters concerning the church. The surprising thing is that, when an angel reads it, he is unaware that it is not the same as what he read in the Word while in the world. This is because he no longer has any natural ideas, since they are replaced with spiritual ones; and the natural and the spiritual are linked by correspondences into a kind of unity.
So when someone passes from the natural into the spiritual, it seems to him as if they were the same. In fact an angel does not know that he is wiser than he was in the world, though his wisdom is really so superior as to be comparatively indescribable. He is unable to recognise the difference, because in his spiritual state he knows nothing of the natural state, which he had in the world; and he is unable to compare and differentiate them, because he cannot return to his former state so as to make a comparison. Still an angel in heaven is constantly being brought to a higher degree of perfection in wisdom than he had in the world, because his affection for spiritual truth is purer. 1
[3] However, the Word in the Lord's celestial kingdom is far superior and wiser than the Word in His spiritual kingdom. The difference is of the same kind as that which distinguishes the natural Word in the world from the spiritual Word, as has been stated. For that Word contains an inmost sense, called celestial, which in all its details refers to nothing but the Lord. In this Word the Lord is read in place of Jehovah, and of Abraham, Isaac and Jacob; and also the Lord is named in place of David, Moses, Elijah and the rest of the Prophets; and His divinity is distinguished by special marks. The names of the twelve tribes of Israel, and also the names of the Apostles, when read there, convey something about the Lord as regards the church; and so with all the rest. From this it became plain to me that the whole of the Sacred Scripture deals in its inmost sense with nothing but the Lord.
The difference which distinguishes the two Words, the spiritual and the celestial, is like that between thoughts, the province of the intellect, and affections, the province of the will. For the angels of the celestial kingdom are guided by love to the Lord and so affection for good; the angels of the spiritual kingdom are guided by faith in the Lord and so by perception of truth.
[4] Another difference between the celestial and spiritual Words is their script. The script of the spiritual Word is made up of letters resembling the printed letters of our world; but each letter has a meaning. If therefore you were to see that script, you would not understand a single word. For one letter succeeds another without a break, with dashes and dots above and below, since it is in accordance with spiritual speech, which has nothing in common with natural speech. The wiser angels are, the more they see of the inner secrets of their Word so written, more so than the simpler angels. What is stored there is plainly visible to the eyes of the wise, but not to the eyes of the simple. It is similar to what happens with our Word, but to a greater degree; here too the wise see more than the simple.
The script of the celestial Word, however, is made up of letters not known in the world. They are indeed alphabetical, but each one of them is composed of curved lines with serifs above and below, and there are small marks or dots in the letters, and also above and below them. I was told that the most ancient people on this earth had such a script. Some details agree with the Hebrew script, but not much. Such a script expresses the affections which make up a love; so it contains more secrets than they themselves can ever utter. They express these unutterable secrets which they perceive from their Word by means of representations. The wisdom hidden away in this Word surpasses the wisdom in the spiritual Word as a thousand does one.
[5] To make the difference between the three Words, the natural, the spiritual and the celestial, intelligible, let us take as an example the first chapters of Genesis, which deal with Adam, his wife and the Garden. 2 In the natural Word which we have in this world there is a description of the creation of the world, the first creation of man, and the earthly pleasures and delights of man and the world. By the persons named following him up to the Flood are meant his descendants, and the numbers mean their ages. But in the spiritual Word the angels of the spiritual kingdom have, this is not what is meant. The first chapter is a description of the reform and regeneration of the people of the most ancient church; this too is called a new creation. The second chapter describes as the Garden the intelligence of the people of that church; Adam and his wife stand for the church itself, and their descendants down to the Flood describe the changes in the state of that church, up to the time when it came to an end and was finally destroyed by the Flood.
But in the celestial Word possessed by the angels of the Lord's celestial kingdom, the first chapter describes the glorification of the Lord's Human; the Garden describes his Divine wisdom. Adam himself is understood to mean the Lord as regards the Divine itself and at the same time the Divine Human. His wife stands for the church, which since it has life from the Lord is called Eve from [the Hebrew word for] life. Adam says of her that she was to be his bone and his flesh, and [they should be] one flesh, because the church comes from the Lord, and is out of Him and with Him as if one. The names of the descendants of Adam describe the successive states by which the Lord was received by the people of that church and linked with them, until there was nothing at all received and so no linking.
[6] So when the first chapters in our Word are read by upright people, especially by boys and girls, and they feel joy at the state when everything was created and at the Garden, then these meanings are unfolded, and the spiritual angels understand them in accordance with their Word, and the celestial angels in accordance with theirs, without being aware that a person or a child is reading it. These meanings are unfolded in their due sequence because they correspond, and correspondences are from creation like this. This makes it plain what the Word is like in its depths, that is, it has three senses. The last is the natural one for men on earth; this deals mainly with worldly matters and where it deals with Divine matters, they are still described by the kind of things which the world contains. The middle sense is the spiritual one, which describes the kind of things which belong to the church. The inmost sense is the celestial one, which contains the kind of things which belong to the Lord. For the whole of nature is a theatre representing the Lord's kingdom; and the Lord's kingdom, heaven and the church, is a theatre representing the Lord Himself. For just as the Lord glorified His Human, so too He regenerates a person; and as He regenerates a person, so too did He create him.
[7] These facts may establish what the Word is like in its depths. The natural Word as possessed by the Christian part of the world contains within itself a spiritual and a celestial Word. For the spiritual sense of our Word is the Word in the heavens which make up the Lord's spiritual kingdom; and the celestial sense of our Word, its inmost sense, is the Word in the heavens which make up the Lord's celestial kingdom. Our Word therefore contains both the spiritual and the celestial Words; but the spiritual Word and the celestial Word do not contain the natural Word. The Word of our world is therefore the one most full of Divine wisdom, and consequently more holy than the Word of the heavens.
Poznámky pod čarou:
Marko 10
1
Kaj li foriris de tie, kaj venis en la limojn de Judujo kaj trans Jordanon; kaj homamasoj kunvenis denove al li, kaj laux sia kutimo li instruis ilin denove.
2
Kaj Fariseoj venis, kaj demandis lin, por provi lin:CXu estas permesate al viro forsendi sian edzinon?
3
Kaj li responde diris al ili:Kion Moseo ordonis al vi?
4
Kaj ili diris:Moseo permesis skribi eksedzigan leteron, kaj forsendi sxin.
5
Sed Jesuo diris al ili:Pro la malmoleco de via koro li skribis por vi cxi tiun ordonon.
6
Sed de la komenco de la kreo:Li faris ilin vira kaj virina.
7
Tial viro forlasos sian patron kaj sian patrinon, kaj aligxos al sia edzino,
8
kaj ili estos unu karno; sekve ili jam estas ne du, sed unu karno.
9
Kion do Dio kunigis, tion homo ne disigu.
10
Kaj en la domo la discxiploj denove demandis lin pri la afero.
11
Kaj li diris al ili:Kiu forsendos sian edzinon kaj edzigxos kun alia, tiu adultas kontraux sxi;
12
kaj se sxi mem forsendos sian edzon kaj edzinigxos kun alia, sxi adultas.
13
Kaj oni venigis al li infanojn, por ke li tusxu ilin; kaj la discxiploj admonis ilin.
14
Sed Jesuo, vidinte tion, indignis, kaj diris al ili:Lasu la infanojn veni al mi; ne malhelpu ilin, cxar el tiaj estas la regno de Dio.
15
Vere mi diras al vi:Kiu ne akceptos la regnon de Dio kiel infano, tiu neniel eniros en gxin.
16
Kaj li prenis ilin en siaj brakoj, kaj benis ilin, metinte la manojn sur ilin.
17
Kaj dum li foriris sur la vojo, unu homo kuris al li kaj genuis antaux li, kaj demandis lin:Bona Majstro, kion mi faru, por ke mi heredu eternan vivon?
18
Kaj Jesuo diris al li:Kial vi nomas min bona? neniu estas bona krom Unu, nome Dio.
19
Vi scias la ordonojn:Ne mortigu; Ne adultu; Ne sxtelu; Ne parolu malveran ateston; Ne rabu; Respektu vian patron kaj vian patrinon.
20
Kaj li responde diris al li:Majstro, cxion tion mi observis detempe de mia juneco.
21
Kaj Jesuo, rigardante lin, amis lin, kaj diris al li:Unu mankon vi havas; iru, kaj vendu cxion, kion vi havas, kaj donu al malricxuloj, kaj vi havos trezoron en la cxielo; kaj venu, sekvu min.
22
Sed li malgajigxis cxe tiu vorto, kaj foriris malgxoja; cxar li havis multajn posedajxojn.
23
Kaj Jesuo cxirkauxrigardis, kaj diris al siaj discxiploj:Kiel malfacile tiuj, kiuj havas ricxon, eniros en la regnon de Dio!
24
Kaj la discxiploj miris pro liaj vortoj. Sed Jesuo, respondante denove, diris al ili:Infanoj, kiel malfacile estas por tiuj, kiuj fidas al la ricxo, eniri en la regnon de Dio!
25
Estas pli facile por kamelo iri tra trueton de kudrilo, ol por ricxulo eniri en la regnon de Dio.
26
Kaj ili forte miregis, dirante al li:Kiu do povas esti savita?
27
Rigardante ilin, Jesuo diris:CXe homoj tio estas neebla, sed ne cxe Dio; cxar cxio estas ebla cxe Dio.
28
Petro ekparolis al li:Jen ni cxion forlasis kaj vin sekvis.
29
Jesuo diris:Vere mi diras al vi:Ekzistas neniu, kiu forlasis domon aux fratojn aux fratinojn aux patrinon aux patron aux infanojn aux kampojn pro mi kaj pro la evangelio,
30
kaj kiu ne ricevos centoble en cxi tiu tempo, domojn kaj fratojn kaj fratinojn kaj patrinojn kaj infanojn kaj kampojn, kun persekutado; kaj en la venonta mondo eternan vivon.
31
Sed multaj unuaj estos lastaj, kaj lastaj estos unuaj.
32
Kaj ili estis sur la vojo suprenirantaj al Jerusalem, kaj Jesuo iris antaux ili; kaj ili miregis, kaj la sekvantoj timis. Kaj li prenis al si denove la dek du, kaj ekparolis pri tio, kio okazos al li, dirante:
33
Jen ni supreniras al Jerusalem; kaj la Filo de homo estos transdonita al la cxefpastroj kaj la skribistoj; kaj ili kondamnos lin al morto kaj transdonos lin al la nacianoj;
34
kaj ili lin mokos kaj sur lin kracxos kaj lin skurgxos kaj lin mortigos; kaj post tri tagoj li relevigxos.
35
Kaj alproksimigxis al li Jakobo kaj Johano, filoj de Zebedeo, dirante al li:Majstro, ni deziras, ke, kion ajn ni petos de vi, vi tion faru por ni.
36
Kaj li diris al ili:Kion vi volas, ke mi faru por vi?
37
Kaj ili diris al li:Permesu, ke ni povu sidi, unu dekstre de vi kaj la dua maldekstre, en via gloro.
38
Sed Jesuo diris al ili:Vi ne scias, kion vi petas. CXu vi povas trinki la kalikon, kiun mi trinkas? aux esti baptitaj per la bapto, per kiu mi estas baptata?
39
Kaj ili diris al li:Ni povas. Kaj Jesuo diris al ili:La kalikon, kiun mi trinkas, vi trinkos, kaj per la bapto, per kiu mi estas baptata, vi estos baptitaj;
40
sed sidi dekstre de mi aux maldekstre, tion doni ne apartenas al mi; sed gxi estas por tiuj, por kiuj gxi estas preparita.
41
Kaj auxdinte, la dek ekindignis kontraux Jakobo kaj Johano.
42
Kaj Jesuo, alvokinte ilin al si, diris al ili:Vi scias, ke tiuj, kiuj pretendas regi la nacianojn, kondutas kiel sinjoroj super ili, kaj iliaj granduloj ekzercas auxtoritaton super ili.
43
Sed ne tiel estos inter vi; sed kiu volas esti granda inter vi, tiu estu via servanto;
44
kaj kiu volas esti la unua inter vi, tiu estu sklavo de cxiuj.
45
CXar la Filo de homo venis, ne por esti servata, sed por servi, kaj por doni sian vivon kiel elacxeton por multaj.
46
Kaj ili venis al Jerihxo; kaj kiam li foriris el Jerihxo kun siaj discxiploj kaj granda homamaso, la filo de Timeo, Bartimeo, blinda almozulo, sidis apud la vojo.
47
Kaj auxdinte, ke cxeestas Jesuo, la Nazaretano, li ekkriis, kaj diris:Jesuo, filo de David, kompatu min.
48
Kaj multaj admonis lin, ke li silentu; sed li des pli forte kriis:Ho Filo de David, kompatu min!
49
Kaj Jesuo haltis, kaj diris:Alvoku lin. Kaj oni alvokis la blindulon, dirante al li:Kuragxu; levigxu, li vin alvokas.
50
Kaj li forjxetis sian veston, kaj eksaltis kaj venis al Jesuo.
51
Kaj Jesuo responde al li diris:Kion vi volas, ke mi faru al vi? Kaj la blindulo diris al li:Rabeno mia, ke mi ricevu vidpovon.
52
Kaj Jesuo diris al li:Iru; via fido vin savis. Kaj tuj li ricevis vidpovon, kaj sekvis lin sur la vojo.
