Genezo 10
1
Jen estas la generaciaro de la filoj de Noa: SXem, HXam, kaj Jafet. Kaj naskigxis al ili filoj post la diluvo.
2
La filoj de Jafet: Gomer kaj Magog kaj Madaj kaj Javan kaj Tubal kaj Mesxehx kaj Tiras.
3
Kaj la filoj de Gomer: Asxkenaz kaj Rifat kaj Togarma.
4
Kaj la filoj de Javan: Elisxa kaj Tarsxisx, Kitim kaj Dodanim.
5
De cxi tiuj dissemigxis la insuloj da popoloj en siaj landoj, cxiu laux sia lingvo, laux siaj gentoj kaj nacioj.
6
Kaj la filoj de HXam: Kusx kaj Micraim kaj Put kaj Kanaan.
7
Kaj la filoj de Kusx: Seba kaj HXavila kaj Sabta kaj Raama kaj Sabtehxa; kaj la filoj de Raama; SXeba kaj Dedan.
8
Kaj Kusx naskigis Nimrodon, kiu komencis esti potenca sur la tero.
9
Li estis potenca cxasisto antaux la Eternulo; tial oni diras: Kiel Nimrod, potenca cxasisto antaux la Eternulo.
10
Kaj la komenco de lia regno estis Babel kaj Erehx kaj Akad kaj Kalne en la lando SXinar.
11
El cxi tiu lando li eliris en Asirion kaj konstruis la urbojn Nineve kaj Rehxobot kaj Kalahx,
12
kaj Resen inter Nineve kaj Kalahx (gxi estis la granda urbo).
13
Kaj Micraim naskigis la Ludidojn kaj la Anamidojn kaj la Lehabidojn kaj la Naftuhxidojn
14
kaj la Patrusidojn kaj la Kasluhxidojn (de kiuj devenis la Filisxtoj) kaj la Kaftoridojn.
15
Kaj de Kanaan naskigxis Cidon, lia unuenaskito, kaj HXet,
16
kaj la Jebusidoj kaj la Amoridoj kaj la Girgasxidoj
17
kaj la HXividoj kaj la Arkidoj kaj la Sinidoj
18
kaj la Arvadidoj kaj la Cemaridoj kaj la HXamatidoj; kaj poste la gentoj Kanaanaj disigxis.
19
Kaj la limoj de la Kanaanidoj estis de Cidon gxis Gerar kaj Gaza, gxis Sodom kaj Gomora, Adma kaj Ceboim gxis Lasxa.
20
Tio estas la filoj de HXam laux siaj gentoj kaj lingvoj, en siaj landoj kaj nacioj.
21
Naskigxis infanoj ankaux al SXem, la patro de cxiuj Eberidoj, pli maljuna frato de Jafet.
22
La filoj de SXem: Elam kaj Asxur kaj Arpahxsxad kaj Lud kaj Aram.
23
Kaj la filoj de Aram: Uc kaj HXul kaj Geter kaj Masx.
24
Kaj al Arpahxsxad naskigxis SXelahx, kaj al SXelahx naskigxis Eber.
25
Kaj al Eber naskigxis du filoj: la nomo de unu estis Peleg, cxar dum lia vivo dividigxis la tero; kaj la nomo de lia frato estis Joktan.
26
Kaj al Joktan naskigxis Almodad kaj SXelef kaj HXacarmavet kaj Jerahx
27
kaj Hadoram kaj Uzal kaj Dikla
28
kaj Obal kaj Abimael kaj SXeba
29
kaj Ofir kaj HXavila kaj Jobab. CXiuj cxi tiuj estis filoj de Joktan.
30
Kaj ilia logxloko estis de Mesxa gxis Sefar, la orienta monto.
31
Tio estas la filoj de SXem laux siaj gentoj kaj lingvoj, en siaj landoj, laux siaj nacioj.
32
Tio estas la gentoj de la filoj de Noa, laux siaj generacioj, en siaj nacioj; kaj de ili disigxis la popoloj sur la tero post la diluvo.
Arcana Coelestia # 3623
3623. 'What would life hold for me?' means, and so there would not be any conjunction. This is clear from the meaning of 'life' as conjunction by means of truths and goods. For when it was not possible for any truth from a common stem or genuine source to be joined to natural truth, there could not be any alliance of the natural to the truth of the rational, in which case it seemed to the rational as though its own life were no life, 3493, 3620. This is why here 'what would life hold for me?' means, and so there would not be any conjunction. Here and in other places the word 'life' in the original language is plural, and the reason for this is that in man there are two powers of life. The first is called the understanding and is the receptacle of truth, the second is called the will and is the receptacle of good. These two forms or powers of life make one when the understanding is rooted in the will, or what amounts to the same, when truth is grounded in good. This explains why in Hebrew the noun 'life' is sometimes singular, sometimes plural. The plural form of that noun is used in all the following places, Jehovah God formed the man, dust from the ground; and He breathed into his nostrils the breath of life, and man became a living soul. Genesis 2:7. Jehovah God caused to spring up out of the ground every tree desirable to the sight and good for food, and the tree of life in the middle of the garden. Genesis 2:9. Behold, I am bringing a flood of waters over the earth, to destroy all flesh in which there is the spirit of life. Genesis 6:17.
They went in to Noah into the ark, two by two from all flesh in which there is the spirit of life. Genesis 7:15 (in 780).
Everything which had the breath of the spirit of life in its nostrils breathed its last. Genesis 7:12.
In David,
I believe [I am going] to see the goodness of Jehovah in the land of the living. Psalms 27:13.
In the same author,
Who is the man who desires life, who loves [many] days, that he may see good? Psalms 34:12
In the same author,
With You, O Jehovah, is the fountain of life; in Your light do we see light. Psalms 36:9.
In Malachi,
My covenant with Levi was [a covenant] of life and peace. Malachi 2:5.
In Jeremiah,
Thus said Jehovah, Behold, I set before you the way of life and the way of death. Jeremiah 21:8.
In Moses,
To love Jehovah your God, to obey His voice, and to cling to Him, for He is your life and the length of your days, so that you may dwell in the land. Deuteronomy 30:20.
In the same author,
It is not an empty word from you; for it is your life, and through this word you will prolong your days in the land. Deuteronomy 32:47.
And in other places too the plural form of the noun 'life' is used in the original language because, as has been stated, there are two kinds of life which yet make one. It is similar with the word 'heavens' in the Hebrew language, in that the heavens are many and yet make one, or like the expression 'waters' above and below, in Genesis 1:7-9 , by which spiritual things in the rational and in the natural are meant which ought to be one through being joined together. As for the plural form of 'life', when this is used both the life of the will and that of the understanding are meant, and therefore both the life of good and that of truth are meant. For man's life consists in nothing else than good and truth which hold life from the Lord within them. Devoid of good and truth, and of the life which these hold within them, no one is human. For devoid of these no one would ever have been able to will or to think anything. Everything that a person wills originates in good or in that which is not good, and everything he thinks originates in truth or in that which is not truth. Consequently man possesses two kinds of life and these make one when his thinking flows from his willing, that is, when truth which is the truth of faith flows from good which is the good of love.
