Bible

 

Eliro 12

Studie

   

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo kaj al Aaron en la lando Egipta, dirante:

2 CXi tiu monato estu por vi komenco de la monatoj; la unua gxi estu por vi inter la monatoj de la jaro.

3 Diru al la tuta komunumo de Izrael:En la deka tago de cxi tiu monato prenu al si sxafidon cxiu patro de familio, po unu sxafido por domo.

4 Kaj se en la domo estas tro malmulte da personoj por tuta sxafido, tiam li prenu kune kun sia najbaro plej proksima al lia domo; laux la nombro de la animoj, laux la kvanto de mangxado de cxiu, ili kalkulu sin por la sxafido.

5 La sxafido estu sendifekta, virseksa, havanta la agxon de unu jaro; el la sxafoj aux el la kaproj vi povas preni.

6 Konservu gxin gxis la dek-kvara tago de cxi tiu monato; kaj la tuta komunumo de Izrael bucxu gxin en la komenco de vespero.

7 Kaj ili prenu iom el la sango, kaj sxmiru sur ambaux fostoj kaj sur la supra sojlo de la domoj, en kiuj ili gxin mangxos.

8 Kaj ili mangxu la viandon en tiu nokto, rostitan sur fajro; kaj macojn kun maldolcxaj herboj ili mangxu.

9 Ne mangxu gxin duonkrudan, nek kuiritan en akvo, sed nur rostitan sur fajro kun gxiaj kapo, kruroj, kaj internajxoj.

10 Ne restigu iom el gxi gxis la mateno; kio restos el gxi gxis la mateno, tion bruligu per fajro.

11 Kaj tiele mangxu gxin; via lumbo estu zonita, viaj sxuoj sur viaj piedoj, kaj via bastono en via mano; kaj mangxu gxin rapidante; gxi estas Pasko de la Eternulo.

12 Kaj Mi trairos la landon Egiptan en tiu nokto, kaj Mi batos cxiun unuenaskiton en la lando Egipta, de la homoj gxis la brutoj; kaj super cxiuj dioj de Egiptujo Mi faros jugxon, Mi, la Eternulo.

13 Kaj la sango cxe vi estos signo sur la domoj, en kiuj vi trovigxas; kiam Mi vidos la sangon, Mi pasos preter vi, kaj ne estos inter vi la eksterma puno, kiam Mi batos la landon Egiptan.

14 Kaj tiu tago estu por vi memorajxo; kaj festu gxin kiel feston de la Eternulo en viaj generacioj, kiel legxon por eterne festu gxin.

15 Dum sep tagoj mangxu macojn; en la unua tago forigu la fermentajxon el viaj domoj; cxiu kiu mangxos fermentajxon de la unua tago gxis la sepa tago, ties animo estos ekstermita el Izrael.

16 Kaj en la unua tago faru al vi sanktan kunvenon, kaj en la sepa tago faru al vi sanktan kunvenon; nenia laboro estu farata en tiuj tagoj; nur kio estas necesa por mangxi por cxiu, nur tio sola povas esti farata de vi.

17 Kaj observu la ordonon pri la macoj, cxar gxuste en tiu tago Mi elkondukis viajn tacxmentojn el la lando Egipta; kaj observu tiun tagon en viaj generacioj kiel legxon eternan.

18 De post la vespero de la dek-kvara tago de la unua monato mangxu macojn gxis la vespero de la dudek-unua tago de la monato.

19 Dum sep tagoj fermentajxo ne trovigxu en viaj domoj; cxar kiu mangxos fermentajxon, ties animo ekstermigxos el la komunumo de Izrael, cxu li estas fremdulo, aux cxu li estas indigxeno de la lando.

20 Nenion fermentintan mangxu; en cxiuj viaj logxlokoj mangxu macojn.

21 Moseo alvokis cxiujn cxefojn de Izrael, kaj diris al ili:Elektu kaj prenu al vi sxafidojn laux viaj familioj, kaj bucxu la Paskon.

22 Kaj prenu faskon da hisopo, kaj trempu gxin en la sango, kiu estos en la pelvo, kaj tusxu la supran sojlon kaj ambaux fostojn per la sango, kiu estos en la pelvo; kaj neniu el vi eliru el la pordo de sia domo gxis la mateno.

23 Kaj la Eternulo trairos, por puni la Egiptojn; kiam Li vidos la sangon sur la supra sojlo kaj ambaux fostoj, tiam la Eternulo preterpasos la pordon kaj ne permesos al la ekstermanto veni en viajn domojn por puni.

24 Kaj observu cxi tion kiel legxon por vi kaj por viaj filoj eterne.

25 Kaj kiam vi venos en la landon, kiun la Eternulo donos al vi, kiel Li diris, observu cxi tiun servon.

26 Kaj kiam diros al vi viaj filoj:Kion signifas cxi tiu via servo?

27 tiam diru:GXi estas ofero de Pasko al la Eternulo, kiu preterpasis la domojn de la Izraelidoj en Egiptujo, kiam Li punis la Egiptojn, sed niajn domojn savis. Kaj la popolo klinigxis kaj faris adoron.

28 Kaj la Izraelidoj iris, kaj faris, kiel ordonis la Eternulo al Moseo kaj Aaron; tiel ili faris.

29 Kiam venis la noktomezo, la Eternulo batis cxiujn unuenaskitojn en la lando Egipta, de la unuenaskito de Faraono, sidanta sur sia trono, gxis la unuenaskito de malliberulo, sidanta en malliberejo; kaj cxiujn unuenaskitojn el la brutoj.

30 Tiam Faraono levigxis en la nokto, li kaj cxiuj liaj servantoj kaj cxiuj Egiptoj; kaj farigxis granda kriado en Egiptujo; cxar ne estis domo, en kiu ne estis mortinto.

31 Kaj li alvokis Moseon kaj Aaronon en la nokto, kaj diris:Levigxu, foriru el inter mia popolo, vi kaj la Izraelidoj; kaj iru, faru servon al la Eternulo, kiel vi diris.

32 Ankaux viajn sxafojn kaj viajn bovojn prenu, kiel vi diris, kaj iru; kaj benu ankaux min.

33 Kaj la Egiptoj urgxis sur la popolon, por pli rapide elirigi ilin el la lando; cxar ili diris:Ni cxiuj mortos.

34 Kaj la popolo forportis sian paston, antaux ol gxi fermentis; iliaj pastujoj, ligitaj en iliaj vestoj, estis sur iliaj sxultroj.

35 Kaj la Izraelidoj faris, kiel diris Moseo; kaj ili petis de la Egiptoj vazojn argxentajn kaj vazojn orajn kaj vestojn.

36 Kaj la Eternulo favorigis al la popolo la Egiptojn, kaj cxi tiuj pruntedonis al ili; kaj ili multe prenis de la Egiptoj.

37 Kaj la Izraelidoj ekiris el Rameses al Sukot, en la nombro de cxirkaux sescent mil piedirantaj viroj, krom la infanoj.

38 Kaj ankaux granda amaso da diversgentaj homoj eliris kun ili, kaj da sxafoj kaj bovoj tre granda brutaro.

39 Kaj el la pasto, kiun ili elportis el Egiptujo, ili bakis macajn platpanojn, cxar gxi ankoraux ne fermentis; cxar ili estis elpelitaj el Egiptujo kaj ne povis prokrasti, kaj ili ecx ne pretigis al si mangxajxon.

40 La dauxro de la tempo, kiun la Izraelidoj logxis en Egiptujo, estis kvarcent tridek jaroj.

41 Kiam finigxis kvarcent tridek jaroj, gxuste en la sama tago, cxiuj tacxmentoj de la Eternulo eliris el la lando Egipta.

42 GXi estas nokto dedicxata al la Eternulo, cxar Li elkondukis ilin el la lando Egipta; gxi estas tiu nokto, kiu estas dedicxata al la Eternulo de cxiuj Izraelidoj en iliaj generacioj.

43 Kaj la Eternulo diris al Moseo kaj Aaron:CXi tio estas la legxo pri la Pasko:neniu fremdulo mangxu gxin.

44 Sed cxiu sklavo, kiun iu acxetis per mono, se vi cirkumcidis lin, tiam li povas mangxi gxin.

45 Paslogxanto kaj dungito ne mangxu gxin.

46 En unu domo gxi estu mangxata; ne elportu el la domo iom el la viando eksteren, kaj oston en gxi ne rompu.

47 La tuta komunumo de Izrael faru gxin.

48 Kaj se enlogxigxos cxe vi aligentulo kaj li volos fari Paskon al la Eternulo, tiam cirkumcidu cxe li cxiujn virseksulojn, kaj tiam li povas prepari sin, por fari gxin, kaj li estos kiel indigxeno de la lando; sed neniu ne cirkumcidita mangxu gxin.

49 La sama legxo estu por la indigxeno, kaj por la aligentulo, kiu enlogxigxis inter vi.

50 Kaj cxiuj Izraelidoj faris, kiel ordonis la Eternulo al Moseo kaj al Aaron; tiel ili faris.

51 En tiu sama tago la Eternulo elkondukis la Izraelidojn el la lando Egipta laux iliaj tacxmentoj.

   

Komentář

 

Foot

  

The foot, as in Deuteronomy 33:3, signifies an inferior principle. To set the right foot on the sea and the left on the earth, as in Revelation 10:2, signifies that the Lord has the universal church under His intuition and dominion.

(Odkazy: Apocalypse Explained 10 [2]; Arcana Coelestia 2714)


Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 10

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

10. Verse 2. Who bare witness to the Word of God, and to the testimony of Jesus Christ, signifies to those who in heart acknowledge Divine truth, and the Divine of the Lord in His Human. This is evident from the signification of "bearing witness," as meaning to acknowledge in heart (of which hereafter), and from the signification of "the Word," or speech of God, as meaning Divine truth (SeeArcana Coelestia 4692, 5075, 9987); and from the signification of "[the testimony of] Jesus Christ," as meaning the acknowledgment of the Lord's Divine in His Human. This is signified by "the testimony of Jesus Christ," because "to testify" signifies to acknowledge in heart, and to acknowledge Jesus Christ in heart is to acknowledge the Divine in His Human; for he that acknowledges the Lord, and does not at the same time acknowledge the Divine in His Human, does not acknowledge the Lord; since His Divine is in His Human, and not out of it; for the Divine is in Its Human as the soul is in the body, consequently to think of the Lord's Human, and not at the same time of His Divine, is like thinking of a man abstractly from his soul or life, which is not thinking of a man.

[2] That the Lord's Divine is in His Human, and that together they are one person, the doctrine received throughout the Christian world teaches; which teaching is as follows: "Although Christ is God and Man, yet they are not two, but one Christ; one, but not by a change of the Divine into the Human, but the Divine took the Human to Itself. Altogether one, not by confusion of the two natures, but by unity of person; for as soul and body make one man, so God and Man are one Christ" (Athanasian Creed). From this it is manifest, moreover, that those who separate the Divine into three persons, when they think of the Lord as a second person, ought to think of both together, the Human and the Divine; for it is said that they are a single person, and that they are one, as soul and body are. Therefore those that think otherwise do not think of the Lord; and those that do not think of the Lord in that way are unable to think of the Divine that is called the Father's, for the Lord saith:

I am the way, the truth, and the life; no one cometh unto the Father but through Me (John 14:6).

Since this acknowledgment is signified by the "testimony of Jesus Christ," it is said that:

The testimony of Jesus is the spirit of prophecy (Revelation 19:10).

"The spirit of prophecy" is the life and soul of doctrine (that "spirit" in the internal sense of the Word, signifies life or soul, may be seen Arcana Coelestia 5222, 9281, 9818; and that "prophecy" signifies doctrine, n. 2534, 7269); and the acknowledgment of the Lord is the very life or soul of all doctrine in the church. But of this more will be said in what follows.

[3] To "bear witness" is to acknowledge in heart, because spiritual things are treated of; and no one can bear witness respecting spiritual things except from the heart, because from no other source does he perceive that they are so. To bear witness of things that have existence in the world is to bear witness from knowledge, or from memory and thought, because the man has so seen or heard; but it is otherwise with things spiritual, for these fill the whole life and constitute it. The spirit of man, in which his life primarily resides, is nothing else than his will or his love, and his understanding and faith therefrom, and "heart" in the Word signifies the will and love, and understanding and faith therefrom. From this it is evident whence it is that by "bearing witness" in the spiritual sense, is meant to acknowledge in heart. Since by the "heart" is signified the good of love, and this alone is what acknowledges Divine truth, and the Divine of the Lord in His Human, and since that good is signified by "John," it is also said by John that he "bears witness to the Word of God and to the testimony of Jesus Christ." So also in another place:

And he that hath seen hath borne witness, and his witness is true; and he knoweth that he saith true, that ye may believe (John 19:35);

and in another place:

This is the disciple that beareth witness of these things, and wrote these things; and we know that his witness is true (John 21:24).

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.