365. V. Dat de ijver van de goede liefde in zijn innerlijke dingen liefde en vriendschap bergt, maar dat devijver van de boze liefde in zijn innerlijke dingen haat en wraak bergt.

Er is gezegd dat de ijver in de uiterlijke dingen verschijnt zoals toorn en ontsteking, zowel bij hen die in de goede liefde zijn als bij hen die in de boze liefde zijn.

Maar omdat de innerlijke dingen andere zijn, zijn ook die vormen van toorn en ontsteking anders; zij zijn als volgt:

1. De ijver van de goede liefde is zoals een hemelse vlam, die nooit uitbarst tegen een ander, maar zich slechts verdedigt; en hij verdedigt zich tegen de boze zolang totdat deze zich in het vuur stort en verteerd wordt; maar de ijver van de boze liefde is als een helse vlam, die uit zich uitbarst en komt aanstormen en de ander wil verteren.

2. De ijver van de goede liefde is terstond uitgebrand en wordt mild, zodra de ander van de aantasting terugtreedt; maar de ijver van de boze liefde duurt voort en wordt niet uitgeblust.

3. De oorzaak hiervan is dat het innerlijke van hem die in de liefde van het goede is, in zich zachtaardig, innemend, vriendelijk en welwillend is; en als daarom het innerlijke om zich te beschermen ruw, hard en stekelig wordt en zich teweerstelt en dus hard optreedt, dan wordt het toch vanuit het goede waarin zijn innerlijke is, getemperd.

Anders bij de boze mens, bij deze is het innerlijke vijandig, wil, hard, snuivend van haat en wraak en het zuigt zich vol met de verkwikkingen ervan; en hoewel het zich laat verzoenen, schuilen toch die dingen zoals het vuur in houtblokken onder de as; en dit vuur laait weer op, zo niet in de wereld, dan toch na het overlijden.