2181. Dat de woorden ‘en gaf hem aan de knaap, en haastte hem toe te maken’ de verbinding betekenen van dit goede met het redelijk goede; en dat de knaap de natuurlijke mens is, blijkt uit de betekenis van de knaap, namelijk degene die bedient en beheert, en hetgeen uitgevoerd of gedaan wordt, heet toemaken, namelijk de zoon van een rund, waardoor het natuurlijk goede wordt aangeduid, zoals is aangetoond. Opdat men beter zal gewaarworden, hoe het hiermee gesteld is, moet men weten, dat er bij ieder mens is te vinden: het innerlijke, het redelijke, dat het midden houdt en het natuurlijke en dat deze van elkaar onderscheiden, waarover in de nrs. 1889, 1940;

en dat zij samen geschikt moeten worden, om één uit te maken, dus het redelijk goede met het natuurlijk goede en dat er zonder de samenschikking en zo dus zonder verbinding, geen Goddelijke gewaarwording mogelijk is; daar hier over de Goddelijke gewaarwording van de Heer wordt gehandeld, wordt in de innerlijke zin door deze dingen de samenschikking en de verbinding van beide aangeduid.