Volgens Swedenborg bestaan tijd en ruimte niet in de spirituele werkelijkheid; het zijn puur natuurlijke dingen die alleen op het fysieke vlak bestaan. Dit betekent dat het ene spirituele ding niet kan gebeuren "na" een ander spirituele ding in de tijd, omdat er geen tijd is. En het ene spirituele ding kan niet "na" het andere volgen in de ruimte, omdat er geen ruimte is.

In plaats daarvan wordt de geestelijke werkelijkheid gestructureerd op basis van de geestelijke toestand, of de liefdes en gedachten van engelen. Deze liefdes en gedachten verbinden zich in ketens van oorzaak en gevolg, die engelen ervaren zoals wij de tijd ervaren; de ene gedachte vloeit over in de andere op geestelijk niveau, en engelen voelen dat de progressie op dezelfde manier als wij de progressie van het ene moment in een ander moment voelen vloeien. En wanneer engelen gedachten en gevoelens hebben die op elkaar lijken, ervaren ze een nabijheid die heel erg overeenkomt met onze ervaring van fysieke nabijheid; hun idee van "ruimte" is de variatie in gedachten en affecties die door geesten in de hele geestelijke wereld worden vastgehouden.

Als de Bijbel iets beschrijft als "na" iets anders, dan heeft de geestelijke betekenis te maken met de progressie van geestelijke toestanden; het is een nieuwe geestelijke toestand die voortkomt uit de toestand ervoor. En aangezien hogere toestanden naar lagere toestanden stromen, zijn de dingen die "na" komen meestal de lagere, meer uiterlijke toestanden. Zo vloeit bijvoorbeeld het diepe, innerlijke verlangen om goed te zijn voor anderen vanzelf over in specifieke ideeën van specifieke goede dingen die we kunnen doen. Die specifieke ideeën zouden dan "na" het verlangen zijn om goed te zijn.

(Odkazy: Hemelse Verborgenheden 1955, 2019, 5216, 8209, 9251, 10099, 10550)