10546. En hij spande voor zich buiten het kamp, door zich te verwijderen van het kamp; dat dit betekent, verwijderd van het uiterlijke waarin die natie zelf was, staat vast uit de betekenis van de tent spannen, namelijk voorzien in de dingen die van de Kerk en van de eredienst zijn, die schikken en ze ordenen.

Met de tent immers wordt het heilige van de Kerk, van de eredienst en van het Woord aangeduid, nr. 10545; vandaar wordt met die spannen, aangeduid: in die dingen voorzien, ze schillen en ordenen; en uit de betekenis van het kamp, te weten de hemelse orde, waaruit en volgens welke de hemel en de Kerk is en omdat alle waarheden en goedheden van de hemel en van de Kerk van die orde zijn, wordt vandaar ook het samenhangende ervan aangeduid.

Dat deze dingen met het kamp worden aangeduid, is omdat met de zonen Israëls, die het kamp vormden, alle waarheden en goedheden in de samenvatting werden aangeduid; maar toen de zonen Israëls het kalf als Jehovah vereerden, werd met hun kamp het tegendeel aangeduid, dus de helse orde en eveneens het samenhangende van het valse en het boze, welke dingen de hel maken.

Of men zegt het uiterlijke van de eredienst van de Kerk zonder het het innerlijke, dan wel de hel, het is hetzelfde; want degenen die in het uiterlijke van de eredienst zijn zonder het innerlijke, zijn in de liefden van zich en van de wereld en de liefden van zich en van de wereld zijn uit de hel.

Daaruit blijkt, waarom Mozes zijn tent nam en die spande buiten het kamp, door zich te verwijderen van het leger, want met de tent werd, zoals eerder is gezegd, het heilige van de eredienst, van de Kerk en van het Woord aangeduid; en waarom met die woorden wordt aangeduid verwijderd van de uiterlijke dingen, waarin de Israëlitische natie was.

Dat met het kamp de hemelse orde wordt aangeduid en met het kamp maken de schikking van het goede en het ware volgens de hemelse orde, zie de nrs. 4236, 8103, 8130, 8131, 8155, 8193, 8196; en dat vandaar met het kamp de hemel en de Kerk wordt aangeduid, voor zover als die het samenhangende ervan zijn, nr. 10038; en in de tegengestelde zin de hel, nr. 10458; dat ook het uiterlijke van de eredienst en van de Kerk, gescheiden van het innerlijke, de hel is, nrs. 10483, 10489, met als oorzaak dat zij die in het van het innerlijke gescheiden uiterlijke zijn, nooit enige Goddelijke invloeiing opnemen, nrs. 10429, 10472; en vandaar niets van geloof en van de liefde tot de Heer kunnen hebben, nrs. 10396, 10400, 10411.

Dat die slechts tot hun liefden, dus tot de hel schouwen, nr. 10422; en dat zij vandaar zichzelf als god vereren, nrs. 10407, 10412; dat de Israëlitische natie in het van het innerlijke gescheiden uiterlijke is geweest, zie de nrs. 9380, 9373, 9381, 10396, 10401, 10407, 10492, 10498, 10500, 10533.