548. Met pas uit de wereld aangekomen geesten sprak ik enige malen over de staat van het eeuwige leven; ik zei dat het belangrijk is te weten wie de Heer van dit rijk is, wat voor een regering en welke regeringsvorm hier bestaat, juist zoals voor hen die in de wereld in een ander rijk komen, niets belangrijker is dan te weten, wie en van welke aard de koning is, hoedanig de regering en tal van bijzonderheden verder, welke met dat rijk verband houden; hoeveel te meer in dit rijk, waarin zij in eeuwigheid leven moeten. Het werd hun gezegd, dat de Heer alleen niet slechts de hemel regeert, maar ook het heelal, want wie het ene regeert, regeert ook het andere; verder dat het rijk, waarin zij zich thans bevinden, van de Heer is, en dat de wetten van dit rijk eeuwige waarheden zijn, welke alle zijn gegrondvest in deze enige wet, dat men de Heer zal liefhebben boven alles en de naaste als zichzelf; ja, en bovendien, wanneer zij de engelen gelijk willen worden, moeten zij de naaste meer dan zichzelf liefhebben. Toen zij dit hoorden konden zij niets antwoorden, omdat zij tijdens het leven van het lichaam wel iets dergelijks gehoord hadden, maar niet geloofd. Zij verwonderden zich, dat een dergelijke liefde in de hemel bestaat, en dat het mogelijk is dat eenieder de naaste meer lief heeft dan zichzelf, ofschoon het hun toch was geleerd, de naasten lief te hebben als zichzelf; maar hun werd te kennen gegeven dat alle goedheden tot in het onmetelijke voortgroeien in het andere leven, en dat het leven in het lichaam van dien aard is dat men het niet verder kan brengen dan de naaste lief te hebben als zichzelf, omdat men nog in het lichamelijke is. Wanneer dit daarentegen wegvalt, wordt de liefde reiner en tenslotte engelenliefde, welke daarin bestaat de naaste meer lief te hebben dan zichzelf. Dat zo’n liefde mogelijk is, valt waar te nemen aan de echtelijke liefde van sommigen, die liever sterven zouden dan hun wederhelft enig leed te laten geschieden; aan de liefde van de ouders jegens de kinderen, zodat een moeder liever honger lijdt dan dat zij haar kind ziet hongeren; ook bij vogels en andere dieren, alsook aan een oprechte vriendschap, die voor vrienden gevaren laat trotseren; ook aan de hoffelijke en geveinsde vriendschap, welke de schijn van de echte wil aannemen, want men biedt degene, die men te vriend wil houden, het beste aan, en vereert hem op dezelfde wijze met de lippen, hoewel niet in het hart; tenslotte aan de natuur van de liefde, in welke aard het ligt vreugde te scheppen in het dienen van anderen, niet ter wille van zichzelf, maar ter wille van de ander. Maar dat kunnen zij, die zichzelf meer liefhebben dan anderen, en tijdens het leven in het lichaam op eigen voordeel belust waren, niet begrijpen, en het allerminst de gierigaards.