589. Hieruit en uit zeer veel andere plaatsen in het Woord kan gezien worden, dat er gesproken is naar de schijn bij de mens; wie daarom met de schijn, waarnaar in het Woord gesproken is, valse beginselen zou willen staven, zou zich op talloze plaatsen kunnen beroepen; maar iets anders is het valse beginselen met het Woord te staven, en iets anders eenvoudig te geloven wat in het Woord staat. Wie valse beginselen bevestigt, begint met eerst een beginsel aan te nemen, waarvan hij geenszins wil afwijken, of maar in het minst iets van wil prijsgeven, doch hij rakelt en stapelt argumenten bijeen, overal vandaan, zo ook uit het Woord, totdat hij zich dermate heeft overreed, dat het hem niet meer mogelijk is, het ware te zien. Wie daarentegen eenvoudig of met eenvoudig hart geloof, begint niet met al bij voorbaat beginselen aan te nemen, maar denkt, dat alleen al omdat de Heer het zo gezegd heeft, het waar moet zijn; en wanneer hij daarin wordt onderricht hoe hij het moet verstaan uit andere uitspraken uit het Woord, heeft hij daar vrede mee en verblijdt zich in zijn hart; ja, wie in zijn eenvoud gelooft, dat de Heer toornt, straft, berouw heeft, dat het Hem smart en de mens dus het kwade behoort te schuwen en het goede te doen, hem schaadt zoiets geenszins, want op deze wijze gelooft hij tevens, dat de Heer alles tot in bijzonderheden ziet, en wanneer hij in zo’n geloof is, dan wordt hij omtrent het overige later, in het andere leven, zo niet eerder, ingelicht; anders dan diegenen, die met vooropgezette beginselen zichzelf overtuigen, onder de inwerking van de schandelijke eigenliefde of de liefde tot de wereld.