2474. Alle dingen, welke dan ook, die de mens hoort en ziet en waardoor hij wordt aangedaan, worden zonder dat de mens het weet, naar de voorstellingen en einddoelen neergelegd in zijn innerlijk geheugen en blijven daarin, zodat er niet iets van verloren gaat, hoewel deze zelfde dingen in het uiterlijk geheugen in vergetelheid raken. Van dien aard is dus het innerlijk geheugen, dat daarin al de afzonderlijke dingen, ja zelfs de allermeest afzonderlijke, zijn gegrift, die de mens ooit heeft gedacht, gesproken en gedaan, ja zelfs die, welke hem slechts als een schaduw verschenen, met de allerkleinste bijzonderheden, van de vroegste kindsheid tot de hoogste ouderdom. Het geheugen van al deze dingen draagt de mens met zich mee wanneer hij in het andere leven komt en hij wordt achtereenvolgens in de volledige herinnering van die dingen gebracht. Dit is zijn Boek des Levens, dat in het andere leven geopend wordt en waarnaar hij geoordeeld wordt. Dit kan de mens nauwelijks geloven, maar toch is het de volste waarheid; alle einddoelen, die voor hem in het duister lagen en alle dingen die hij gedacht heeft, alsmede alle dingen die hij daaruit voortvloeiend gesproken en gedaan heeft, tot op het kleinste puntje toe, staan in dat Boek, dat wil zeggen, in het innerlijk geheugen en vertonen zich, zo vaak de Heer het toestaat, voor de engelen als op klaarlichte dag; dit is mij herhaalde malen getoond en door zo vele ondervindingen gestaafd, dat het niet de minste twijfel overlaat.