7996. Alle zoon van de vreemde zal dat niet eten; dat dit degenen betekent die niet in het ware en het goede zijn, dat zij van hen zijn gescheiden, staat vast uit de betekenis van de vreemde, namelijk zij die buiten de Kerk zijn en die niets erkennen van het ware en het goede van het geloof, zoals de natiën in het land Kanaän waren, nrs. 2049, 2115; dus die niet in het ware en het goede zijn; en uit de betekenis van dat niet eten, dus niet vergemeenschappen en met hen verbonden worden, dus van hen gescheiden zijn.

In wat volgt wordt gehandeld over degenen die tezamen de Pesach zouden eten en over hen die het niet zouden eten; Pesach was een avondmaal dat de vergezelschapping van de goeden in de hemel uitbeeldde; in de inzettingen die volgen, wordt aangewezen, wie vergezelschapt zouden kunnen worden en wie het niet zouden kunnen.

In het algemeen werden gastmalen, zowel ‘s middags als ’s avonds, in oude tijden in de Kerk gehouden, opdat men vergezelschapt zou worden en verbonden ten aanzien van de liefde en opdat men elkaar wederzijds zou onderrichten in de dingen die van het geloof en van de liefde zijn; dus in hemelse dingen, nrs. 3596 3832, 5161.

Zodanig waren in die tijden de verkwikkingen tijdens het samen eten en zij waren het doel ter wille waarvan de middag- en de avondmalen werden gehouden; zo werden dus het gemoed en eveneens het lichaam op eensgezinde en op overeenstemmende wijze gevoed; vandaar hadden zij gezondheid en een lang leven en vandaar hadden zij ook inzicht en wijsheid; en verder hadden zij dus gemeenschap met de hemel en sommigen een zichtbare verbinding met de engelen.

Maar zoals alle innerlijke dingen in de loop van de tijd verdwijnen en uitmonden in uiterlijke en uitwendige dingen, dus eveneens de doelen van de gastmalen en van het samen eten, die er heden ten dage niet zijn ter wille van enige geestelijke verbinding, maar ter wille van wereldse verbindingen, namelijk van gewin, het dingen naar ereposten en van wellusten; vandaar is er voeding van het lichaam, maar geen van het gemoed.