337. DE INNERLIJKE ZIN.

Omdat hier gehandeld wordt over de ontaarding van de Oudste Kerk, of over de vervalsing van de Leer, en dus over de ketterijen en sekten, aangeduid onder de naam van Kaïn en van zijn afstammelingen, zij er op gewezen, dat men geenszins verstaan kan, hoe de leer vervalst werd, of hoedanig de ketterijen of de sekten van die Kerk waren, als men niet voldoende weet, van welke aard de ware Kerk is; eerst dan kan men het verstaan. De Oudste Kerk is hier tevoren voldoende behandeld, en er werd aangetoond dat zij een hemels mens was, en dat zij geen ander geloof erkende dan die welke van de liefde tot de Heer en jegens de naaste uitging. Door deze liefde hadden zij van de Heer het geloof, of de innerlijke gewaarwording van al datgene wat tot het geloof behoorde, om welke reden zij het geloof ook niet noemen wilden, opdat het niet van de liefde gescheiden zou worden, gelijk eerder is aangetoond in de nrs. 200-203. Van dien aard is de hemelse mens, en dat hij zo is, wordt door uitbeeldingen ook bij David beschreven, waar gehandeld wordt over de Heer, Die Koning genoemd wordt, en over de hemelse mens, die zoon des Konings genoemd wordt:‘O God, verleen de Koning uw recht, en Uw gerechtigheid de zoon des konings. Mogen voor het volk de bergen vrede dragen, ook de heuvelen, in gerechtigheid. Men vreze u, zolang de zon er is, en zolang de maan er is, van geslacht tot geslacht. In zijn dagen bloeie de rechtvaardige en grote vrede, totdat er geen maan meer is’, (Psalm 72:1, 3, 5, 7);

. Met de zon wordt de liefde aangeduid, met de maan het geloof; met bergen en heuvelen de Oudste Kerk; met van geslacht tot geslacht de Kerken na de vloed; er wordt gezegd: totdat de maan niet meer is, omdat het geloof liefde zal zijn. Men zie ook bij (Jesaja 30:26):

‘Dan zal het licht der blanke maan zijn als het licht van de gloeiende zon en het licht van de gloeiende zon zevenvoudig als het licht van zeven dagen – op de dag, waarop de Heer de breuk van zijn volk verbindt en de toegebrachte wonde geneest’. Aldus was de Oudste Kerk en zo dus haar leer. Vandaag de dag is het echter helemaal anders, want nu gaat het geloof vooraf, maar van de Heer wordt door het geloof naastenliefde geschonken, en dan wordt de naastenliefde tot hoofdzaak; hieruit volgt dat in de oudste tijden de leer werd vervalst, toen men zich voor het geloof verklaarde en men dus het geloof van de liefde scheidde. Zij, die de leer op deze wijze vervalsten, of het geloof van de liefde scheidden, of het geloof alleen beleden, werden toentertijd Kaïn genoemd, en het was bij hen iets heel ergs.