2519. Dat de woorden ‘Abimelech was tot haar niet genaderd’ betekenen, dat in de leer van het geloof het redelijk ware op geen enkele wijze was geraadpleegd, blijkt uit de betekenis van Abimelech, namelijk de leer van het geloof, waarover in de nrs. 2504, 2509, 2510;

en uit de betekenis van ‘tot haar naderen’, namelijk tot Sarah als zuster, namelijk aanraken of op enige wijze het redelijk ware raadplegen, dat de zuster is, nrs. 1495, 2508.

De reden, waarom het redelijke op geen enkele wijze was geraadpleegd, is, als eerder gezegd, deze, dat de leerstellige dingen van het geloof alle uit het Goddelijke zijn, dat oneindig ver boven het menselijk redelijke is verheven. Uit het Goddelijke ontvangt het redelijke zijn goede en ware; het Goddelijke kan in het redelijke treden, maar niet omgekeerd; zoals de ziel in het lichaam kan treden en dit vormen, maar niet het lichaam in de ziel; of zoals het licht in de schaduw kan dringen en deze op verschillende wijze in kleuren veranderen, niet echter de schaduw in het licht. Maar daar het eerst zo schijnt alsof het redelijke tegenwoordig moet zijn, omdat dit eigenlijk datgene is wat ontvangt, was hier de eerste gedachte deze: of het ook niet tevens geraadpleegd zou worden; maar de Heer openbaarde en antwoordde aan Zichzelf, dat de leer op deze wijze geen leer zou zijn; en daarom werd het redelijke ook niet geraadpleegd, hetgeen hier wordt aangeduid door deze woorden, dat Abimelech niet tot haar genaderd was.