2. Plaatsen in het Woord waar gesproken wordt over het vergaan van de hemel en de aarde zijn de volgende: "Hef uw ogen op naar de hemel en aanschouwt de aarde beneden... de hemel zal als een rook verdwijnen, en de aarde zal als een kleed verouderen" (Jes. 51:6). "Ze, Ik zal scheppen nieuwe hemelen en een nieuwe aarde; en de vorige dingen zullen niet meer herdacht worden" (Jes. 65:17). "Nieuwe hemelen en een nieuwe aarde zal Ik maken"(Jes. 66:22). "De sterren des hemels vielen op de aarde... en de hemel is weggeweken als een boek, dat toegerold wordt" (Openb. 6:13-14). "Ik zag een grote troon en Degene die daarop zat, van Wiens aangezicht de aarde en de hemel wegvloden, en geen plaats is voor die gevonden." (Openb. 20:11). "Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan" (Openb. 21:1).

In deze plaatsen wordt met een "nieuwe hemel" niet bedoeld de hemel die zich voor onze ogen vertoont, maar de eigenlijke hemel waar het menselijk geslacht verzameld is. Vanaf het begin der Christelijke kerk werd uit het menselijk geslacht een hemel gevormd, maar zij die daarin waren, waren geen engelen, maar geesten uit verschillende godsdiensten. Deze hemel wordt bedoeld met de "eerste hemel" die zou vergaan. Hoe dit gebeurde zal in hetgeen volgt in bijzonderheden worden medegedeeld. Het wordt hier alleen aangehaald, opdat men weet wat er bedoeld wordt met de "eerste hemel" die zou vergaan. Iedereen die volgens een enigszins verlichte rede denkt, kan ook inzien, dat hier niet de sterrenhemel, dat onmetelijke uitspansel der schepping, moet worden verstaan, maar de hemel in geestelijke zin, waar de engelen en geesten zijn.