521. Dat de woorden ‘en was niet meer, want God nam hem weg’ betekenen, dat deze leer werd bewaard ten behoeve van het nageslacht, heeft bij Henoch deze zin, dat hij, als gezegd, het innerlijk gewaarworden van de Oudste Kerk in een leer onderbracht, wat in die tijd niet geoorloofd was, want iets anders is het, uit innerlijke gewaarwording te weten, en iets anders uit de leer te leren. Zij, die in de innerlijke gewaarwording zijn, hebben het niet nodig aan de hand van een ontworpen leer te leren kennen, wat zij weten; ter wille van de duidelijkheid een voorbeeld: wie goed weet te denken, behoeft niet kunstmatig te leren denken, want daarmee zou zijn vermogen, goed te denken, verloren gaan, zoals het geval is met hen, die in het stof van het intellect blijven steken; aan hen die uit innerlijke gewaarwording denken, wordt het door een innerlijke weg van de Heer gegeven te weten, wat goed en waar is; daarentegen wordt het hun, die uit de leer denken, gegeven door een uiterlijke weg of door de zinnen van het lichaam; het onderscheid hier tussen is als tussen licht en duisternis; hierbij komt nog, dat de innerlijke gewaarwordingen van de hemelse mens geenszins beschreven kunnen worden, want zij werken door tot in het allerkleinste en allermeest bijzondere, met alle verscheidenheid al naar de staten en omstandigheden. Daar het echter voorzien was, dat het gewaarworden van de Oudste Kerk verloren zou gaan, en dat men later door leerstellingen zou leren wat goed en waar is, of door de duisternis tot het licht komen, daarom wordt hier gezegd dat God hem wegnam, dat wil zeggen, dat Hij de leer bewaard heeft ten behoeve van het nageslacht.