These days we tend to think of "roads" as smooth swaths of pavement and judge them by how fast we can drive cars on them. A "path" is something different, suitable only for walking or maybe bicycles, and a "way" has more to do with giving directions than any physical reality. When we get "lost" it usually means we're in a car on an unfamiliar road -- a far cry from being in the middle of a trackless wilderness with no idea which direction to go. The ancient world was very different, with isolated towns and endless square miles of trackless wilderness. Then a "way" was a set of landmarks to follow to get from one place to another through the wilderness. A "path" was a way used enough to leave a visible trace on the ground, and a "road" was a heavily used path, easily followed and walkable. So it makes sense that when used in the Bible, all three terms represent guiding truth, ideas that lead us where we want to go. This is pictured in the modern use of "way" -- when we talk about the "way" to do something or the "way" to get somewhere. We're talking about the correct, best, most efficient method of doing something or getting somewhere. And it's good information -- truth -- that helps us find that best way.

6230. En Hij heeft mij gezegend; dat dit de voorzegging ten aanzien van de levendmaking betekent, staat vast uit de betekenis van zegenen, hier de voorzegging over de levendmaking; want de zegening was deze dat Hij hem vruchtbaar zou maken en hem zou vermenigvuldigen en hem zou geven tot een hoop van volken en het land zou geven aan zijn zaad na hem tot een eeuwige bezitting; deze dingen zijn alle van de voorzegging over de levendmaking; niet dat de nakomelingen van Jakob levend gemaakt zouden worden, maar zij die in het ware van het geloof en in het goede van de naastenliefde zijn, want dezen zijn Jakob en Israël in de innerlijke zin.