5574. GENESIS DRIEËNVEERTIGSTE HOOFDSTUK

GENESIS 43:1–34

1. En de honger werd zwaar in het land.

2. En het geschiedde, als zij voleindigd hadden te eten de opbrengst die zij vanuit Egypte hadden gebracht en hun vader zei tot hen: Keert wederom, koopt ons een weinig spijze.

3. En Jehudah zei tot hem, al zeggende: Al betuigende heeft de man tot ons betuigd, al zeggende: Gij zult mijn aangezichten niet zien, zonder dat uw broeder met u is.

4. Indien gij zijt zendende onze broeder met ons, wij zullen nederdalen en u spijze kopen.

5. En indien gij niet zendende zijt, wij zullen niet nederdalen, omdat de man tot ons heeft gezegd: Gij zult mijn aangezichten niet zien zonder dat uw broeder met u is.

6. En Israël zei: Waarom hebt gij mij boos gedaan door de man te kennen te geven of gij nog een broeder had.

7. En zij zeiden: Al vragende heeft de man gevraagd naar ons en naar onze geboorte, al zeggende: Leeft uw vader nog; hebt gij een broeder; en wij gaven hem te kennen naar de mond van die woorden; wisten wij al wetende dat hij zeggen zou: Doet uw broeder nederdalen.

8. En Jehudah zei tot Israël, zijn vader: Zend de knaap met mij en wij zullen opstaan en wij zullen gaan en wij zullen leven en wij zullen niet sterven, ook wij, ook gij, ook onze kleine kinderen.

9. En ik zal borg zijn voor hem, vanuit mijn hand zult gij hem eisen; indien ik hem niet tot u zal hebben gebracht en hem voor u zal hebben gesteld en ik zal aan u zondigen alle dagen.

10. Omdat als wij wel niet getalmd hadden, zo waren wij nu deze twee malen wedergekeerd.

11. En Israël, hun vader, zei tot hen: Indien dit dan aldus is, doet; neemt van de bezinging des lands in uw vaten; en doet de man een gave nederdalen, een weinig hars en een weinig honing, was en stacte, terpentijnnoten en amandelen.

12. En neemt het dubbele des zilvers in uw handen en brengt het zilver dat in de mond uwer reiszakken wedergebracht is, weder in uw hand; misschien is dit een dwaling.

13. En neemt uw broeder en staat op, keert weder tot de man.

14. En God Schaddai geve u barmhartigheden voor de man en hij zende u uw andere broeder en Benjamin; en ik, gelijkerwijs ik van kinderen beroofd ben, zal ik van kinderen beroofd zijn.

15. En de mannen namen deze gave en zij namen het dubbele des zilvers in hun hand en Benjamin en zij stonden op en zij daalden neder tot Egypte; en zij stonden voor Jozef.

16. En Jozef zag met hen Benjamin en hij zei tot hem die over zijn huis was: Breng de mannen tot het huis en al slachtende slacht en bereid, omdat de mannen te middag met mij zullen eten.

17. En de man deed gelijkerwijs Jozef had gezegd en de man bracht de mannen tot het huis van Jozef.

18. En de mannen vreesden, omdat zij tot het huis van Jozef waren gebracht en zij zeiden: Over het woord des zilvers dat in onze reiszakken wedergebracht is in het begin, worden wij gebracht; om op ons af te wentelen en om zich op ons te werpen en om ons tot knechten te nemen en onze ezels.

19. En zij traden op de man toe die over het huis van Jozef was en zij spraken tot hem aan de ingang van het huis.

20. En zij zeiden: In mij, mijn heer, al nederdalende waren wij nedergedaald in het begin om spijze te kopen.

21. En het geschiedde als wij tot de herberg gekomen waren en wij onze reiszakken openden, en zie, het zilver van eenieder was in de mond van zijn reiszak, ons zilver in zijn gewicht; en wij brengen dat weder in onze hand.

22. En ander zilver doen wij nederdalen in onze hand om spijze te kopen; wij weten niet wie ons zilver in onze reiszakken heeft gelegd.

23. En hij zei: Vrede zij ulieden; vreest niet; uw God en de God uws vaders heeft u een verborgen gift in uw reiszakken gegeven; uw zilver is tot mij gekomen; en hij leidde Simeon tot hen uit.

24. En de man bracht de mannen tot het huis van Jozef en hij gaf water; en zij wasten hun voeten; en hij gaf aan hun ezels voeder.

25. En zij bereidden de gave, totdat Jozef kwam op de middag; omdat zij gehoord hadden dat zij daar brood zouden eten.

26. En Jozef kwam tot het huis en zij brachten hem de gave die in hun hand was, tot het huis en zij kromden zich in voor hem ter aarde.

27. En hij vroeg hun naar vrede; en hij zei: Heeft uw vader, de grijsaard, waarvan gij zei, vrede; leeft hij nog.

28. En zij zeiden: Vrede heeft uw knecht, onze vader, hij leeft nog; en zij bogen zich neder en zij kromden zich in.

29. En hij hief zijn ogen op en hij zag Benjamin, zijn broeder, de zoon van zijn moeder; en hij zei: Is dit uw kleinste broeder, waarvan gij tot mij zei; en hij zei: God zij u genadig, mijn zoon.

30. En Jozef haastte, omdat zijn ontfermingen tot zijn broeder werden bewogen en hij zocht te wenen; en hij kwam in de slaapkamer en hij weende daar.

31. En hij waste zijn aangezichten en hij ging uit en hij bedwong zich en hij zei: Zet brood op.

32. En zij zetten op voor hem alleen en voor hen alleen en voor de Egyptenaren die met hem aten, alleen, omdat de Egyptenaren niet met de Hebreeën brood kunnen eten, omdat dit de Egyptenaren een gruwel is.

33. En zij zaten voor hem, de eerstverwekte volgens zijn eerstgeboorte en de mindere in jaren volgens zijn minderjarigheid; en de mannen verbaasden zich, eenieder tot zijn metgezel.

34. En hij hief porties vanuit zijn aangezichten op tot hen en hij vermenigvuldigde de portie van Benjamin boven de porties van hen allen, met vijf maten; en zij dronken en dronken rijkelijk met hem.

DE INHOUD

Voortzetting ten aanzien van de verbinding van de ware dingen van de Kerk in het natuurlijke, welke de tien zonen van Jakob zijn, met het hemelse van het geestelijke of met het ware uit het Goddelijke, dat Jozef is, door het bemiddelende, dat Benjamin is; maar in dit hoofdstuk wordt in de innerlijke zin slechts gehandeld over de algemene invloeiing die aan de verbinding voorafgaat.