Wanneer de Bijbel spreekt over generaties of geboortevolgorde, heeft de innerlijke betekenis te maken met de progressie van geestelijke staten en hun relatieve belangrijkheid. De eerstgeborene zou dan de eerste, leidende geestelijke staat zijn, die de weg bereidt voor al degenen die volgen.

(Odkazy: Exodus 13; Psalm 89:28)

Uiteindelijk hebben natuurlijk alle geestelijke toestanden hun bron in de volmaakte, oneindige liefde die uit de Heer vloeit, dus op het diepste niveau wordt die liefde - de essentie van de Heer Zelf - bedoeld met de "eerstgeborene". In zekere zin is de liefde van de Heer ook de ultieme "eerstgeborene" op natuurlijk niveau; we kunnen kinderen terugvoeren tot ouders door onnoemelijke generaties en eonen van evolutie heen, duidelijk terug tot het moment van de schepping zelf. Aangezien de schepping voortkwam uit de oneindige energie van de liefde van de Heer, zou dat Hem in zekere zin de eerstgeborene van de natuurlijke wereld maken.

Het meeste gebruik van "eerstgeborene" in de Bijbel is echter niet op dit ultieme niveau; zij verwijzen naar de "eerstgeborene" van een persoon of een kerk. Deze vallen in twee algemene categorieën. Als de persoon of kerk hemels van aard is, zal zijn "eerstgeborene" het verlangen naar het goede zijn op een bepaald niveau, van het verlangen om anderen te dienen op lagere niveaus tot de liefde tot de Heer op de hoogste niveaus. Alle aspecten van die persoon of die kerk zullen in progressie voortkomen uit die eerstgeboren liefde. Als de persoon of de kerk geestelijk van aard is - wat veel vaker voorkomt in de loop van het leven en in de moderne wereld - zal de eerstgeborene een begrip zijn van wat goed is, kennis van de Heer en de verlangens van de Heer. Alle aspecten van die persoon of die kerk zullen voortvloeien uit dat diepe inzicht, in Swedenborg gewoonlijk "geloof" genoemd. Dit is de meest voorkomende betekenis van "eerstgeborene" in de Bijbel.

(Odkazy: Apocalyps Uitgelegd 28; Hemelse Verborgenheden 352, 4605, 7039, 7779, 8080, 8087)