4676. Omdat hij hem een zoon der ouderdommen was; dat dit zijn leven daarin betekent, staat vast uit de betekenis van de ouderdom, namelijk het uittrekken van de vorige staat en het aantrekken van de nieuwe staat en verder het nieuwe van het leven, nrs. 3492, 4620;

de ouderdom immers betekent in de innerlijke zin niet de ouderdom, omdat de innerlijke mens of de geest van de mens niet weet wat ouderdom is; maar naarmate het lichaam of de uitwendige mens oud wordt, gaat de geest in het nieuwe van het leven over; de geest van de mens wordt vervolmaakt met de leeftijd, terwijl het lichamelijke van hem afneemt; en nog meer in het andere leven; zij die daar in de hemel zijn, worden aanhoudend door de Heer tot een volmaakter leven voortgeleid en tenslotte tot in het bloeiende leven van de jeugd; en dus eveneens degenen die in goede ouderdom zijn gestorven. Daaruit kan vaststaan dat met de ouderdom in de innerlijke zin het leven wordt aangeduid. Wat onder ‘zijn leven daarin’ wordt verstaan, is eerder in nr. 4667 ontvouwd. Er werd gezegd dat de geest van de mens of de innerlijke mens niet weet wat ouderdom is en toch werd tevoren gezegd dat hij het is die in het lichaam denkt en ook dat vanuit hem het lichaam het leven heeft; dat de geest zijn denken niet aan het lichaam kan worden vergemeenschapt en de mens zo niet weet dat hij na de dood leeft, komt daarvandaan dat hij, zolang zijn geest in het lichaam blijft, niet anders kan denken dan vanuit de beginselen die zijn natuurlijke mens heeft opgezogen en wanneer er het beginsel en de overreding is dat alleen het lichaam leeft en dat wanneer dit sterft alles van de mens sterft, dan wordt de invloeiing van die geestelijke waarheid niet opgenomen, maar toch openbaart de invloeiing zich daardoor dat de meesten bezorgd zijn over hun begrafenis en over de lofredenen na de dood en sommigen over hun roem dan, waarom zij dan ook voor zichzelf prachtige monumenten laten oprichten, met als doel dat hun nagedachtenis niet verloren zal gaan. In zulke dingen wordt de invloeiing vanuit de hemel over het voortdurende leven verkeerd bij hen die anders niets daarover zouden geloven; zonder die invloeiing immers zouden zij alles van eigen nagedachtenis, nadat zij gestorven zijn, geheel en al verachten.