4129. En Laban sloeg op met zijn broeders in de berg Gilead; dat dit de staat van het goede betekent in iets van die verbinding, staat vast uit de uitbeelding van Laban, namelijk het goede dat nu gescheiden is van het door Jakob uitgebeelde goede; uit de betekenis van opslaan, namelijk de staat van dat goede; er wordt niet gezegd de tent opslaan, omdat het niet de staat van het heilige van de liefde was dan alleen door iets van die verbinding; uit de betekenis van de broeders, namelijk de goede dingen waarmee het door Laban aangeduide goede vergezelschapt was, waarover nr. 4121;

en uit de betekenis van de berg Gilead, te weten waar het eerste en het laatste van de verbinding is, waarover nr. 4117; daaruit blijkt dat door ‘Laban sloeg op met zijn broeders in de berg Gilead’ de staat van het goede in iets van die verbinding wordt aangeduid. Wat deze dingen die nu werden ontvouwd, verder behelzen, kan niet zo begrijpelijk uiteen worden gezet, tenzij door die dingen die in het andere leven voorvallen wanneer gezelschappen van geesten en engelen door de Heer aan de mens worden toegevoegd en van hem gescheiden worden. Het proces van hun toevoeging en van hun scheiding is zodanig overeenkomstig de orde daar; de overgangen van dat proces worden hier ten volle beschreven, maar die afzonderlijk uiteen te zetten zou, omdat ze de mens volslagen onbekend zijn, gelijk staan met louter verborgenheden te spreken; eerder, waar werd gehandeld over de verbinding en de scheiding van de gezelschappen bij de mens die moet worden wederverwekt, zijn er enige dingen over gezegd. Maar het is genoeg dat men weet dat hier in de innerlijke zin de verborgenheden van dat proces liggen opgesloten en wel zo vele en zodanige dat zij niet voor een duizendste deel ten volle begrijpelijk uiteengezet kunnen worden.