3619. Dat de woorden ‘Rebekka zei tot Izaäk’ de innerlijke gewaarwording van de Heer uit het Goddelijk Ware betekenen, blijkt uit de betekenis van zeggen, namelijk innerlijk gewaarworden; uit de uitbeelding van Rebekka, namelijk het Goddelijk Ware van het Goddelijk Redelijke van de Heer; en uit de uitbeelding van Izaäk, namelijk het Goddelijk Goede daarin, waarover eerder. En aangezien het Goddelijk Goede het Zijn zelf is en het Goddelijk Ware het daaruit voortvloeiende leven, waardoor de Heer voornamelijk krachtens het Goddelijk Goede de Heer is – daarom wordt er gezegd: de innerlijke gewaarwording van de Heer uit het Goddelijk Ware. De innerlijke gewaarwording uit het Goddelijk Ware van het Redelijke komt uit het verstandsdeel, terwijl de innerlijke gewaarwording uit het Goddelijk Goede uit het wilsdeel komt; maar de innerlijke gewaarwording uit het verstandsdeel behoort niet tot het verstandsdeel, maar tot het invloeiende wilsdeel; want het verstandsdeel is niets anders dan het wilsdeel in een vorm. Van dien aard is het verstandsdeel, wanneer het verbonden is met het wilsdeel; maar alvorens het zo verbonden is, schijnt het verstandsdeel op zichzelf te zijn en het wilsdeel op zichzelf, hoewel dit niets anders is dan dat het uiterlijke zichzelf scheidt van het innerlijke; want wanneer het verstandsdeel van binnen iets gewild heeft en denkt, is er een uit het wilsdeel voortkomend einddoel, dat zijn leven bewerkt en daar zo het denken leidt. Dat het verstandsdeel door het einddoel het leven heeft, komt omdat het einddoel bij de mens zijn leven is, zie de nrs. 1909, 3570. Hieruit kan enigszins blijken, wat in de uitbeeldende zin iemands innerlijke gewaarwording door het ware is en wat in de hoogste zin de innerlijke gewaarwording uit het Goddelijk Ware van de Heer is.