3422. Dat de woorden ‘zoals de namen, waarmee zijn vader die genoemd had’ de aanduidingen van het ware betekenen, blijkt hieruit, dat de namen die in de oude tijden aan personen, plaatsen en dingen gegeven werden, alle van aanduidende aard waren, zie de nrs. 340, 1946, 2643; zo waren de namen dus, die aan fonteinen en putten gegeven werden, aanduidend voor die dingen, die toen in die oude tijden, onder fonteinen en putten werden verstaan en dat deze dingen tot het ware behoorden, werd in de nrs. 2702, 3096 aangetoond. En aangezien de namen van aanduidende aard waren, wordt door de naam en door ‘met de naam noemen’ ook in het algemeen aangeduid de hoedanigheid òf van een ding òf van een staat, zoals eerder in nr. 3421 werd gezegd. En aangezien dit zo is, wordt door namen in het Woord, in de innerlijke zin ervan, niet de een of andere persoon of natie of enig koninkrijk of enige stad aangeduid, maar overal een ding. Eenieder kan tot de slotsom komen, dat hier door de putten iets hemels wordt aangeduid, want wanneer dit niet het geval was, zou de vermelding van zoveel bijzonderheden over de putten, het Goddelijke Woord onwaardig zijn, want het zou van geen enkele nut zijn ze te weten, zo bijvoorbeeld dat de Filistijnen de putten dichtstopten, die de knechten van Abraham hadden gegraven; dat Izaäk ze weer opgroef en dat hij deze de namen noemde zoals de vroegere namen; en daarna dat de knechten van Izaäk een put groeven in het dal, waarover de herders twistten; en daarna een andere, waarover niet getwist werd; en dan nog een andere; en tenslotte, dat zij Izaäk boodschapten over een nieuwe put, vers 15, 18-22, 25, 32, 33; maar het hemelse, dat door deze putten wordt aangeduid, blijkt nu duidelijk uit de innerlijke zin.