3153. De zaken die in deze drie verzen in de innerlijke zin besloten liggen, komen weliswaar in de verklaring uit, namelijk, dat de dingen die van de natuurlijke mens zijn, voorbereid werden om de Goddelijke dingen te ontvangen en dat op deze wijze de waarheden, door Rebekka aangeduid, die ingewijd zouden worden in en verbonden met het goede van het redelijke, Goddelijk zouden worden en dit door de invloeiing; maar de dingen die hier in de innerlijke zin liggen, zijn van dien aard, dat zij, wanneer die niet met één overzicht van de gedachte beschouwd worden, te duister verschijnen om begrepen te kunnen worden en dit des te meer, omdat deze dingen onbekend zijn; zo bijvoorbeeld op welke wijze waarheden vanuit de natuurlijke mens worden opgeroepen en ingewijd in het goede in het redelijke, wanneer de mens wordt wederverwekt. Deze dingen zijn aan de meeste mensen heden ten dage zozeer onbekend, dat zij zelfs niet eens weten, dat dit plaatsvindt, voornamelijk hierdoor, dat er heden ten dage weinigen zijn, die wederverwekt worden; en degenen die wederverwekt worden, weten uit de leer niet, dat het het goede van de naastenliefde is, waarin het ware van het geloof wordt ingewijd en waarmee het verbonden wordt, en wel in het redelijke en dat dan de staat geheel veranderd wordt, namelijk dat dan niet langer vanuit het ware van het geloof gedacht wordt aan het goede van de naastenliefde, maar vanuit dit goede aan het ware.

Bij de Heer echter was er geen wederverwekking, maar verheerlijking; dat wil zeggen, door Hem werden alle dingen, zowel die in het redelijke als die in het natuurlijke Goddelijk gemaakt; hoe dit geschiedde wordt in de innerlijke zin beschreven.