4670. Een zoon van zeventien jaren; dat dit de staat ervan betekent, staat vast uit de jaren van de leeftijden van hen die in het Woord worden vermeld, namelijk dat zij eendere dingen en staten betekenen als de overige getallen; dat alle getallen in het Woord dingen en staten betekenen, zie de nrs. 575, 647, 648, 1988, 2075, 2252, 3252, 4264, 4495;

en ook jaren, nrs. 487, 488, 493, 893. Het schijnt weliswaar alsof de getallen van jaren of van de leeftijden niets anders betekenen en wel omdat daarin als het ware meer iets historisch ligt dan in de overige getallen; toch behelzen ook die getallen dingen en staten, dit staat vast uit de dingen die zijn ontvouwd bij (Genesis 5), en uit de dingen die zijn gezegd over de leeftijd van Abraham bij, (Genesis 17:1, 25:7) en over die van Izaäk bij, (Genesis 35:28);

en bovendien hieruit dat er in het Woord nooit iets historisch voorkomt dat niet het hemelse in zich sluit, waarin het ook wordt veranderd wanneer het uit het denken van de lezende mens overgaat tot de engelen die bij hem zijn en door de engelen tot de hemel, waar vanuit elk historische van het Woord een geestelijke zin ontstaat. Wat echter Jozefs leeftijd van zeventien jaren betekent, kan vaststaan uit de betekenis van dat getal elders, namelijk dat het de aanvang is, hier de aanvang van de uitbeelding door Jozef; dat het de aanvang en het nieuwe is, zie de nrs. 755, 853;

en bovendien behelst dat getal in het algemeen en als in potentie alle dingen die door Jozef worden uitgebeeld; zeven immers betekent het heilige en tien de overblijfselen; dat zeven in het Woord de heiligheid toevoegt, zie nr. 881;

en dat tien de overblijfselen zijn, nrs. 576, 1906, 2284;

dat de overblijfselen bij de Heer Goddelijk en van Hemzelf waren, waardoor Hij het Menselijk Wezen met het Goddelijk Wezen heeft verenigd, nr. 1906.

575. Dat de dagen van de mens zullen zijn honderd en twintig jaren, betekent, dat hij overblijfselen van het geloof moest hebben; in het vorige hoofdstuk werd bij vers 3 en 4 gezegd, dat dagen en jaren tijden en staten betekenen en dat de Oudsten door verschillend samengestelde getallen de staten en de veranderingen in de staten van de Kerk hadden aangeduid; maar hoedanig de berekening van hun kerkelijke staten was, behoort tot de verloren gegane dingen. Hier komen eveneens getallen van jaren voor, waarvan men nooit de betekenis kan weten, als men niet weet, wat in elk getal afzonderlijk van 1-12 en verder verborgen is; het komt duidelijk uit, dat zij iets anders en een verborgenheid bevatten, want dat zij honderd en twintig jaren leven zouden, staat in geen verband met wat in het vers voorafgaat; ook leefden zij nadien niet 120 jaren, hetgeen blijkt bij hen die na de vloed leefden, in hoofdstuk 11, bij Sem, die, nadat hij Arphachsad had gewonnen, 500 jaar leefde; Arphachsad, na Schelach gewonnen te hebben, 403 jaren, Schelach na Eber gewonnen te hebben, eveneens 403 jaren; Eber, na Peleg gewonnen te hebben, 430 jaren; Noach na de vloed 350 jaren, in hoofdstuk 9 : 28, enzovoort. Wat echter het getal 120 inhoudt, valt reeds uit de tien en de twaalf op te maken, uit welke getallen de vermenigvuldiging is samengesteld, namelijk, dat het de overblijfselen van het geloof betekent; het getal tien in het Woord, alsmede de tienden, betekenen en beelden uit de overblijfselen, welke in de innerlijke mens door de Heer bewaard worden en heilig zijn, omdat zij van de Heer alleen zijn. Het getal twaalf betekent het geloof, of alle dingen, die tot het geloof behoren in één begrip; het nu hieruit samengestelde getal betekent de overblijfselen van het geloof.