1910. Dat de woorden ‘en zij ontving’ het eerste leven van het redelijke betekenen, blijkt uit de betekenis van de ontvangenis, namelijk dat zij het eerste leven is. Wat het redelijke betreft, dit ontvangt, als gezegd, het leven van het innerlijke leven van de mens, dat in het leven van de neiging tot erkentenissen en wetenschappen van de uiterlijke mens invloeit. Het leven van de neiging tot erkentenissen en wetenschappen geeft aan het redelijke als het ware een lichaam of bekleedt het leven van de innerlijke mens zoals het lichaam de ziel. De erkentenissen en wetenschappen gedragen zich niet anders; er is een voorstelling of gelijkenis van ziel en lichaam in elk van de dingen die bij de mens zijn, in elk van de dingen van zijn neiging en in elk ding van zijn gedachte, want er is niets, hoe eenvoudig het ook schijnen mag of het is samengesteld en ontstaan uit iets dat daaraan voorafgaat.