1307. Dat de woorden ‘en zijn hoofd zij in de hemel’ betekenen, dat zij zouden willen heersen over dat wat in de hemel is, dit volgt nu hieruit; want het hoofd in de hemel hebben, wil zeggen: zijn verheffing tot daarheen uitstrekken, zoals ook herhaaldelijk uit de beschrijving van Babel in het Woord blijkt, en uit wat eerder gezegd is ten aanzien van het verheffen van het hoofd, nr. 257.

De eigenliefde is het, die van alle liefden het minst met het hemelse leven samenstemt, want daaruit komen alle boosheden, niet alleen haatgevoelens, maar ook wraaknemingen, wreedheden en echtbreuken voort; en nog minder stemt zij daarmee samen, wanneer zij in de godsdienst binnendringt en die ontheiligt. Vandaar bestaan de hellen uit zulke geesten die zich, hoe meer zij daaruit hun hoofd in de hemel willen verheffen, des te dieper naar omlaag werken, en zich in des te verschrikkelijker straffen storten.