213. Dat ‘gewaarworden naakt te zijn’ betekent: zij bekenden en erkenden dat zij zich niet meer als eertijds, in onschuld bevonden, maar in het kwade, blijkt uit het laatste vers van het vorige hoofdstuk, waar staat: en zij waren beiden naakt, de mens en zijn vrouw en zij schaamden zich niet. Men heeft daar al gezien dat het zich niet schamen over de naaktheid betekent, dat zij in de onschuld waren. Het tegendeel wordt aangeduid wanneer zij zich schamen, als hier, waar zij vijgenboombladeren hechtten en zich verborgen; want wanneer men niet meer in onschuld is, wordt de naaktheid tot een schande en een ergernis, omdat men zich bewust is het kwade te denken. Daarom wordt naaktheid in het Woord voor schande en kwaadheid genomen, en het wordt gezegd in verband met de ontaarde kerk, zoals bij Ezechiël, ‘maar zij was naakt en bloot, en lag te trappelen in haar bloed’, ( Ezechiël 16:7, 22).

Bij dezelfde:

‘Zij zullen haar naakt en bloot laten, en haar naaktheid zal ontdekt worden’, (Ezechiël 23:29).

Bij Johannes:

‘Ik raad u, witte klederen te kopen, opdat gij bekleed mag worden, en de schande van uw naaktheid niet geopenbaard wordt’, (Openbaring 3:8). En over de laatste dag:

‘Zalig hij, die waakt en zijn klederen bewaart, opdat hij niet naakt wandelt en zijn schaamte niet gezien wordt’, (Openbaring 16:15). In Deuteronomium:

‘Wanneer een man aan zijn vrouw enige naaktheid vindt, zal hij haar een scheidbrief schrijven’, (Deuteronomium 24:1). Vandaar ook werd het Aäron en zijn zonen geboden, linnen onderbroeken aan te hebben, wanneer zij tot het altaar zouden treden en tot de dienst, om het vlees van de naaktheid te bedekken, zodat zij geen ongerechtigheid dragen en sterven zouden, (Exodus 48:42, 43).