7045. En besneed de voorhuid van haar zoon; dat dit de verwijdering van de vuilen liefden betekent en daardoor het ontbloten van het innerlijke, staat vast uit de betekenis van afsnijden, namelijk verwijderen; uit de betekenis van de voorhuid, namelijk de aardse en de lichamelijke liefde, die de geestelijke en de hemelse liefde bezoedelt, nrs. 3412, 4462; en uit de betekenis van de zoon, namelijk het ware van de uitbeeldende Kerk; dat de zoon het ware is, zie de nrs. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373; en dat het het ware van die Kerk is, komt omdat Zippora die Kerk uitbeeldt en hem haar zoon noemt en door hem de hoedanigheid van die natie toont en vandaar de hoedanigheid van haar eredienst.

Dat met de voorhuid de vuile liefden worden aangeduid, komt omdat de lenden met de geslachtsdelen overeenstemmen met de echtelijke liefde, nrs. 5050-5062; en omdat zij met de echtelijke liefde overeenstemmen, stemmen zij met elke hemelse en geestelijke liefde overeen, nrs. 686, 4277, 4280, 5054; vandaar stemt de voorhuid overeen met de meest uitwendige liefden, die de lichamelijke en aardse liefden worden genoemd; deze liefden zijn, indien zij zonder innerlijke liefden zijn, die de geestelijke en hemelse liefden worden genoemd, vuil, zoals bij die natie, die in de uiterlijke dingen zonder de innerlijke was.

Er wordt gezegd zonder innerlijke en daaronder wordt verstaan geen erkenning van het ware en geen aandoening van het goede, dus geen geloof en geen naastenliefde, deze immers zijn van de innerlijke mens en daaruit gaan de beoefeningen van de naastenliefde voort, die de uiterlijke en uitwendige goede dingen zijn; dit innerlijke dat zonder het geloof en de naastenliefde is en toch vol van het boze en valsheden, wordt door de Heer ledig genoemd, (Mattheüs 12:43-45); vandaar wordt er gezegd een uitwendige zonder het innerlijke.

Omdat nu met de voorhuid de meest uitwendige liefden worden aangeduid, verschijnt daarom, wanneer die verwijderd zijn, wat daarmee wordt aangeduid dat Zippora de voorhuid besneed, de hoedanigheid van die liefden, dus het ontbloten van het innerlijke.

4280. Dat in die zin daarmee, dat hij de holte van Jakobs dij raakte, wordt aangeduid: waar de echtelijke liefde wordt verbonden met het natuurlijk goede, staat vast uit de betekenis van de holte van de dij, namelijk waar de verbinding van de echtelijke liefde is, nr. 4277;

dat de verbinding daar met het natuurlijk goede wordt aangeduid, komt omdat daar de dij met de voeten wordt verbonden; de voeten betekenen in de innerlijke zin het natuurlijk goede, dat de voeten dit betekenen, zie de nrs. 2162, 3147, 3761, 3986.

Dat de dij de echtelijke liefde is en de voeten het natuurlijk goede zijn, behoort tot de dingen van oudsher die in vergetelheid zijn geraakt en verloren zijn gegaan. De Oude Kerk, die in uitbeeldende en aanduidende dingen was, wist deze dingen zeer wel; de kennis van zulke dingen was hun inzicht en wijsheid, ja zelfs niet alleen van hen die van de Kerk waren, maar ook van diegenen die buiten de Kerk waren, zoals kan vaststaan uit de oudste boeken van de heidenen en uit die dingen die heden fabelachtig worden genoemd; want de aanduidende en uitbeeldende dingen gingen vanuit de Oude Kerk door afleiding op hen over; bij hen betekenden de dijen en de lendenen ook het echtelijke en de voeten de natuurlijke dingen. Dat de dijen en de voeten die dingen betekenen, is vanuit de overeenstemmingen van alle leden, organen en ingewanden van de mens met de Grootste Mens, waarover, namelijk over de overeenstemmingen, nu aan het einde van de hoofdstukken wordt gehandeld; over de overeenstemmingen met de dij en met de voeten, zal ook hierna worden gesproken en het zal daar door levende ondervinding bevestigd worden dat dit de betekenis ervan is. Deze dingen kunnen heden niet anders dan tegenstrijdig schijnen, omdat deze wetenschap, zoals eerder gezegd, geheel en al in vergetelheid geraakt is en verloren is gegaan; niettemin hoezeer deze wetenschap de andere wetenschappen ook overtreft, kan hieruit vaststaan, dat men zonder die, het Woord ten aanzien van de innerlijke zin nooit kan weten en omdat de engelen die bij de mens zijn, het Woord overeenkomstig die zin doorvatten en verder dat de mens door die wetenschap gemeenschap met de hemel wordt gegeven; en wat ongelooflijk is, de innerlijke mens zelf denkt niet anders; want wanneer de uiterlijke mens het Woord vat volgens de letter, vat de innerlijke mens dit volgens de innerlijke zin, hoewel de mens, wanneer hij in het lichaam leeft, dit niet weet; dit kan voornamelijk hieruit vaststaan, dat de mens, wanneer hij in het andere leven komt en een engel wordt, dit zonder onderricht, als het ware vanuit zichzelf weet. Wat de echtelijke liefde is, die door de dijen en door de lendenen wordt aangeduid, zie de nrs. 995, 1123, 2727-2759;

en dat de echtelijke liefde de fundamentele liefde van alle liefden is, nrs. 686, 3021;

vandaar komt het dat degenen die in de echtelijke liefde zijn, ook in de hemelse liefde zijn, dat wil zeggen, in de liefde tot de Heer en in de geestelijke liefde, dat wil zeggen, in de naastenliefde jegens de naaste; daarom wordt onder de echtelijke liefde niet alleen die liefde zelf verstaan, maar ook alle hemelse en geestelijke liefde; deze liefden worden met het natuurlijk goede verbonden genoemd, wanneer de innerlijke mens verbonden is met de uiterlijke, of de geestelijke mens met de natuurlijke; die verbinding is het die door de holte van de dij wordt aangeduid. Dat er bij Jakob en zijn nakomelingen in het algemeen geen verbinding was, zal uit wat volgt blijken, want daarover wordt hier in de historisch innerlijke zin gehandeld.