10731. Een elk doende op die dag een werk, zal sterven; dat dit betekent de geestelijke dood voor hen die worden geleid door zichzelf en door hun liefden en niet door de Heer, staat vast uit de betekenis van de werken op de sabbatdag, namelijk geleid worden door zichzelf en door zijn liefden en niet door de Heer, nrs. 8495, 10360, 10362, 10364; en uit de betekenis van sterven, te weten de verdoemenis of de geestelijke dood, nrs. 6119, 9008.

Zij die door zichzelf en door hun liefden worden geleid, geloven niet in de Heer, want in de Heer geloven is uit Hem en niet uit de mens zelf.

Vandaar is het, dat zij het één-zijn van Zijn Menselijke en Zijn Goddelijke Zelf voor niets achten en eveneens achten zij de wederverwekking door de Heer voor niets; en zo achten zij dus eveneens de waarheden van de Kerk voor niets.

Zij zeggen immers in zichzelf: wat zijn zulke dingen, ofwel wat maakt het uit of wij die dingen weten, ja zelfs of wij ze denken en ze verlangen; leven wij niet zoals de anderen, welk verschil is er?

Dat zij zo denken, is omdat zij vanuit het leven van de wereld en niet vanuit het leven van de hemel denken.

Het leven van de hemel is voor hen iets dat onbekend is en niemand kan vanuit het onbekende denken, daarom kunnen degenen die zodanig zijn niet worden gezaligd, want zij hebben de hemel niet in zich, daarom kunnen zij ook niet in de hemel zijn; hun innerlijke dingen stemmen daarmee niet samen; want er is, indien deze niet door de Heer tot het beeld van de hemel waren geschikt, geen verbinding met de hemel.

Zodanig zijn zij die deze universele dingen ontkennen.

Het is deze staat van de mens, die wordt aangeduid met de werken op de sabbatdag en hun geestelijke dood met hun natuurlijke dood.