6742. En het meisje ging en zij riep de moeder van de geborene; dat dit het ware van het goede van de Kerk betekent, dat het de dingen die van de Kerk zijn toevoegde, staat vast uit de betekenis van het meisje, namelijk het ware van het goede van de Kerk, waarover hierna; uit de betekenis van roepen, te weten toevoegen; dat immers het meisje riep, was om toe te voegen; en uit de betekenis van de moeder, namelijk de Kerk, nrs. 289, 2691, 2717, 5581; dus eveneens de dingen die van de Kerk zijn.

In het Woord wordt vermeld: maagd en eveneens meisje, maar laatstgenoemde zelden met de benaming, waarmee zij hier wordt vermeld, in de oorspronkelijke taal; de maagd betekent het goede dat van de hemelse Kerk is, het meisje echter het ware van het goede, dat van de geestelijke Kerk is; zoals bij David: ‘Zij hebben Uw gangen gezien, o God, de gangen van mijn God, van mijn Koning, in het heiligdom; de zingenden gingen voor, de speellieden achter, in het midden van de trommelde meisjes’, (Psalm 68:25,26); de woorden die in dit vers staan, worden alle gezegd met betrekking tot de ware dingen van het goede, die van de geestelijke Kerk zijn; dat God wordt gezegd waar over het ware wordt gehandeld, zie de nrs. 2769, 2807, 2822, 4402; dat de koning het ware is, nrs. 1672, 2015, 2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148; dat van de zingenden wordt gesproken met betrekking tot de waarheden die van de geestelijke Kerk zijn, nrs. 418-420; van de trommelden met betrekking tot het geestelijk goede, nr. 4138; vandaar kan men weten dat de meisjes de waarheden van het goede zijn, die van de geestelijke Kerk zijn.

2619. Dat de woorden ‘gelijk als Hij gesproken had’ betekenen, zoals Hij gedacht had, blijkt uit de betekenis van spreken, namelijk denken, waarover in de nrs. 2271, 2287.

De innerlijke gewaarwording, aangeduid door ‘Jehovah zei’ kwam uit het Goddelijk hemelse voort, door middel van het Goddelijk geestelijke, daarom is er in de zin van de letter als het ware een herhaling, en wel ‘gelijk als Hij gezegd had’ en ‘gelijk als Hij gesproken had’. Wat het echter zeggen wil: gewaarworden uit het Goddelijk hemelse en denken uit het Goddelijk hemelse door middel van het Goddelijk geestelijke, valt niet in, zelfs ook niet in het allerhelderst verlichte begrip, door middel van de dingen, die tot het licht van de wereld behoren. Hieruit blijkt, hoe dit met de oneindig vele overige dingen het geval zal zijn. Dat het denken uit de innerlijke gewaarwording voortkomt, zie men in de nrs. 1919, 2515.

Bij de mens is het als volgt gesteld: het is het goede, waaruit hij innerlijk gewaarwordt, maar het is het ware, door middel waarvan hij denkt. Het goede behoort tot de liefde en de aandoening ervan en dus komt daaruit de innerlijke gewaarwording voort. Het ware behoort echter tot het geloof en dus behoort dit tot het denken. Het eerste wordt in de historische gedeelten aangeduid met ‘zeggen’, het laatste echter met ‘spreken’; wanneer echter het woord zeggen alleen staat, betekent het soms innerlijk gewaarworden en soms denken, daar ‘zeggen’ beide insluit.