10073. En het net van de lever; dat dit het gezuiverde innerlijk goede van de natuurlijke mens betekent, staat vast uit de betekenis van het net van de lever, namelijk het innerlijk goede van de uiterlijke of natuurlijke mens, nr. 10031.

Dat dit het gezuiverde goede is, is omdat de lever een zuiveringsorgaan is, nr. 10031; en omdat met de nieren het gezuiverd ware wordt aangeduid, nr. 10032; vandaar wordt er ook gezegd, dat dit net nabij de nieren zal worden verwijderd, (Leviticus 3:4,10,15).

10031. En het net over de lever; dat dit betekent het innerlijk goede van de uiterlijke of natuurlijke mens, staat vast uit de betekenis van het net dat over de lever is, namelijk het innerlijk goede van de uiterlijke of natuurlijke mens.

Dat het net dit goede is, is omdat het geheel en al vet is en met het vet wordt het goede aangeduid, nr. 10029.

Dat dit het innerlijk goede is, is omdat dit vet hoger of innerlijker in het lichaam is dan het vet dat de darmen bedekt, waarover hiervoor.

Met de lever wordt ook de innerlijke zuivering aangeduid, want de lever zuivert het bloed, de darmen echter de substanties waaruit het bloed is.

Dat dit het goede van de uiterlijke of natuurlijke mens is, is omdat met de var waarin dat net was, het goede van de onschuld en van de naastenliefde in de uiterlijke of natuurlijke mens wordt aangeduid, nr. 9990.

In andere plaatsen wordt met de lever, het uiterlijk goede van de onschuld aangeduid, zodanig als de kleine kinderen dit hebben, de oorzaak hiervan is dat kleine kinderen, voordat de overige ingewanden ten volle tot hun nut zijn geformeerd, wat plaatsvindt wanneer zij nog embryo’s zijn, door de lever worden gevoed.

Alle voedingssappen immers worden daarheen toegevoerd door de moederkoek en de navel uit de baarmoeder van de moeder; dit sap stemt overeen met het goede van de onschuld.

Dat dit goede met de lever wordt aangeduid, staat vast bij Jeremia: ‘Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn ingewanden zijn beroerd; mijn lever is ter aarde uitgegoten, over de verbreking van de dochter van mijn volk; het kleine kind en de zuigeling bezwijkt op de straten; zij zeggen tot hun moeders: Waar is koren en wijn’, (Klaagliederen 2:11,12).

Daar wordt de smart van de verwoeste Kerk beschreven; de smart om het verloren ware wordt daarmee aangeduid dat de ogen door de tranen zijn verteerd; de smart om het verloren ware van de onschuld daarmee dat de ingewanden zijn beroerd; en de smart om het verloren goede van de onschuld daarmee dat de lever ter aarde is uitgegoten.

Daarom wordt er gezegd: het kleine kind en de zuigeling bezwijkt op de straten en zij zeggen tot hun moeders: Waar is koren en wijn.

De dochter van het volk van wie de verbreking de smart is, is de Kerk, nrs. 2362, 3963, 6729; de ogen zijn de dingen die van het innerlijk gezicht zijn, dus de waarheden van het geloof, nrs. 4526, 4528, 9051.

De ingewanden zijn de waarheden van de onschuld, nr. 3294; de lever is het goede van de onschuld, want de kleine kinderen en de zuigelingen die bezwijken op de straten, zijn degenen die in het goede van de onschuld zijn, nrs. 430, 3183, 4563, 5608; het koren en de wijn, waarvan zij tot de moeders zeggen: Waar zijn zij, zijn het goede van het ware en het ware van het goede: het koren het goede van het ware, nr. 5959 en de wijn het ware van het goede, nrs. 1071, 1798.