I Samuël 8
1
Het geschiedde nu, toen Samuel oud geworden was, zo stelde hij zijn zonen tot richters over Israel.
2
De naam van zijn eerstgeborenen zoon nu was Joel, en de naam van zijn tweeden was Abia; zij waren richters te Ber-seba.
3
Doch zijn zonen wandelden niet in zijn wegen; maar zij neigden zich tot de gierigheid, en namen geschenken, en bogen het recht.
4
Toen vergaderden zich alle oudsten van Israel, en zij kwamen tot Samuel te Rama;
5
En zij zeiden tot hem: Zie, gij zijt oud geworden, en uw zonen wandelen niet in uw wegen; zo zet nu een koning over ons, om ons te richten, gelijk al de volken hebben.
6
Maar dit woord was kwaad in de ogen van Samuel, als zij zeiden: Geef ons een koning, om ons te richten. En Samuel bad den HEERE aan.
7
Doch de HEERE zeide tot Samuel: Hoor naar de stem des volks in alles, wat zij tot u zeggen zullen; want zij hebben u niet verworpen, maar zij hebben Mij verworpen, dat Ik geen Koning over hen zal zijn.
8
Naar de werken, die zij gedaan hebben, van dien dag af, toen Ik hen uit Egypte geleid heb, tot op dezen dag toe, en hebben Mij verlaten en andere goden gediend; alzo doen zij u ook.
9
Hoor dan nu naar hun stem; doch als gij hen op het hoogste zult betuigd hebben, zo zult gij hen te kennen geven de wijze des konings, die over hen regeren zal.
10
Samuel nu zeide al de woorden des HEEREN het volk aan, hetwelk een koning van hem begeerde.
11
En zeide: Dit zal des konings wijze zijn, die over u regeren zal: hij zal uw zonen nemen, dat hij hen zich stelle tot zijn wagen, en tot zijn ruiteren, dat zij voor zijn wagen henen lopen;
12
En dat hij hen zich stelle tot oversten der duizenden, en tot oversten der vijftigen; en dat zij zijn akker ploegen, en dat zij zijn oogst oogsten, en dat zij zijn krijgswapenen maken, mitsgaders zijn wapentuig.
13
En uw dochteren zal hij nemen tot apothekeressen, en tot keukenmaagden, en tot baksters.
14
En uw akkers, en uw wijngaarden, en uw olijfgaarden, die de beste zijn, zal hij nemen, en zal ze aan zijn knechten geven.
15
En uw zaad, en uw wijngaarden zal hij vertienen, en hij zal ze aan zijn hovelingen, en aan zijn knechten geven.
16
En hij zal uw knechten, en uw dienstmaagden, en uw beste jongelingen, en uw ezelen nemen, en hij zal zijn werk daarmede doen.
17
Hij zal uw kudden vertienen; en gij zult hem tot knechten zijn.
18
Gij zult wel te dien dage roepen, vanwege uw koning, dien gij u zult verkoren hebben, maar de HEERE zal u te dien dage niet verhoren.
19
Doch het volk weigerde Samuels stem te horen; en zij zeiden: Neen, maar er zal een koning over ons zijn.
20
En wij zullen ook zijn gelijk al de volken; en onze koning zal ons richten, en hij zal voor onze aangezichten uitgaan, en hij zal onze krijgen voeren.
21
Als Samuel al de woorden des volks gehoord had, zo sprak hij dezelve voor de oren des HEEREN.
22
De HEERE nu zeide tot Samuel: Hoor naar hun stem, en stel hun een koning. Toen zeide Samuel tot de mannen van Israel: Gaat heen, een iegelijk naar zijn stad.
Hemelse Verborgenheden in Genesis en Exodus # 8700
8700. Omdat het woord te zwaar voor u is; dat dit betekent dat het niet mogelijk is, omdat het niet krachtens de orde is, staat vast uit de betekenis van te zwaar, dus niet mogelijk; dat het woord te zwaar hier niet mogelijk is, staat vast uit wat eerder is gezegd, namelijk dat hij al verslappende zou verslappen, hij en het volk met hem, waarmee wordt aangeduid dat het ware dat is ingezaaid, zou vergaan; en eveneens uit wat volgt, namelijk ‘gij kunt dat niet doen, gij alleen’ en daarna ‘indien gij dit woord doet, kunt gij standhouden’, waaronder de onmogelijkheid wordt verstaan indien er geen verandering plaatsvindt.
Dat het niet mogelijk is omdat het niet krachtens de orde is, komt omdat in het andere leven al datgene mogelijk is wat krachtens de orde plaatsvindt; het Goddelijk Ware dat uit de Heer voortgaat, is datgene wat de orde maakt en het is de orde zelf; vandaar is alles wat volgens het Goddelijk Ware is, omdat het volgens de orde is, mogelijk en is alles wat tegen het Goddelijk Ware is, omdat het tegen de orde is, onmogelijk.
Dat dit zo is, kan uit voorbeelden duidelijker blijken: het is volgens de orde dat zij die goed hebben geleefd, worden gezaligd en zij die boos hebben geleefd worden verdoemd; vandaar is het onmogelijk dat zij die goed hebben geleefd in de hel worden gezonden en dat degenen die boos hebben geleefd tot de hemel worden verheven; bijgevolg is het onmogelijk dat zij die in de hel zijn, vanwege de zuivere barmhartigheid van de Heer daaruit weggeleid kunnen worden tot de hemel en gezaligd; het is immers de opneming van de barmhartigheid van de Heer toen men in de wereld leefde, waardoor eenieder gezaligd wordt; zij die haar dan opnemen, zijn in het andere leven in de barmhartigheid van de Heer, want dan zijn zij daar dan in het vermogen van haar op te nemen; haar aan anderen te geven en in het algemeen aan eenieder uit welbehagen als zij slechts geloof hebben en zo geloven dat zij van de zonden gereinigd zijn, is onmogelijk, omdat het tegen de orde is, dat wil zeggen, tegen het Goddelijke, dat de Orde zelf is.
Het is volgens de orde dat het geloof en de naastenliefde worden ingeplant in het vrije en niet onder dwang en dat het geloof en de naastenliefde die in het vrije zijn ingeplant blijvend zijn, maar niet die welke onder dwang zijn ingeplant; de oorzaak hiervan is deze, dat die dingen die in het vrije zijn ingeplant, in de aandoening en dus in de wil van de mens worden binnengebracht en zo toegeëigend, maar niet die welke zijn ingeplant onder dwang; als gevolg daarvan is het onmogelijk dat de mens wordt gezaligd indien het hem, omdat hij in het boze is geboren, niet is geoorloofd het boze te doen en zich van het boze te onthouden; wanneer hij van het boze vanuit zichzelf aflaat en in dat vrije komt, dan wordt de aandoening van het ware en het goede uit de Heer binnengebracht en vandaar heeft hij het vrije van de geloofswaarheden op te nemen en de dingen die van de naastenliefde zijn, want het vrije is van de aandoening.
Daaruit blijkt dat het onmogelijk is de mens tot het heil te dwingen; en dat, indien dit wel kon, alle mensen die op aarde wonen, gezaligd zouden worden.
Het is volgens de orde dat in het andere leven allen worden vergezelschapt volgens het leven dat zij zich in de wereld hebben verworven, de bozen met de bozen en de goeden met de goeden; vandaar is het niet mogelijk dat de bozen en de goeden samen zijn; ook is het niet mogelijk dat degenen die boos zijn in het goede zijn, want het goede en het boze zijn tegengesteld en het ene vernietigt het andere.
Daaruit blijkt ook dat het niet mogelijk is, dat zij die in de hel zijn, gezaligd worden; dus dat het niet kan bestaan dat de zaliging, hoe de mens ook heeft geleefd, alleen uit de barmhartigheid is.
Zij die in de hel zijn en daar worden gepijnigd, rekenen aan het Goddelijke de pijnigingen daar toe, door te zeggen dat het Goddelijke deze kan wegnemen, indien het wilde, omdat het almachtig is, maar dat het niet wil en dat het vandaar schuld heeft; maar zulke dingen wegnemen is onmogelijk, omdat het tegen de orde is; indien zij immers zouden worden weggenomen, zouden de bozen tegen de goeden opstaan en de engelen zelf onderwerpen en de hemel vernietigen.
Maar het Goddelijke wil niet dan alleen het goede, namelijk de gelukzaligheid van de goeden en ter wille daarvan de beteugeling en tegelijk de verbetering van de onrechtschapenen.
Aangezien dit het einddoel is, dat het einddoel van de Goddelijke Liefde en van de barmhartigheid zelf is, is het niet mogelijk dat de pijnigingen worden weggenomen van hen die in de hel zijn.
Uit deze voorbeelden kan vaststaan, dat al datgene onmogelijk is wat tegen de orde is, hoezeer het ook schijnt dat het mogelijk is voor hen die de verborgenheden van de hemel niet weten.
