In de Bijbel betekent Egypte kennis en liefde voor de kennis. In goede zin betekent dat kennis van de waarheid van de Heer door de Bijbel, maar in natuurlijke zin betekent het gewoon aardse kennis om op te slaan en te bezitten. En zelfs kennis uit de Bijbel is niet altijd goed: als we ze leren met het doel ze nuttig te maken, dan zijn ze vervuld van engelachtige ideeën. Maar dat zijn ze wanneer ze alleen geleerd worden omwille van het weten of omwille van de reputatie geleerd te zijn.

Egypte is dus een plaats waar je heengaat om dingen te leren, maar om hemels te worden moet je aan het steriele "weten" ontsnappen en naar het land Kanaän reizen, waar de kennis vervuld is van het innerlijk verlangen naar het goede.

Het is interessant dat toen Egypte door Jozef werd geregeerd, het een toevluchtsoord was voor zijn vader en broers. Dit toont aan dat wanneer iemands innerlijke geest regeert in het land van leren, hij veel kan leren dat nuttig is. Maar uiteindelijk kwam er een farao die Jozef niet kende, en de kinderen van Israël werden tot slaven gemaakt. De farao vertegenwoordigt de uiterlijke geest; wanneer deze de baas is, kunnen de opwinding en zelfbevrediging van het weten de inwendige geest terugbrengen tot een soort slavernij. De geest - zoals de kinderen Israëls - eindigt met het maken van stenen, of door de mens gemaakte valsheden van uiterlijke verschijningen.

(Odkazy: De Apocalyps Onthuld 503 [1,3,5]; Hemelse Verborgenheden 1461, 5580)