565. Dat mens hier het menselijk geslacht van die tijd betekent, en wel het kwade of verdorvene, kan uit het volgende blijken:

‘Niet zal Mijn Geest bij voortduur de mens berispen, omdat hij vlees is’, vers 3; ‘Dat de boosheid van de mensen menigvuldig was op de aarde, en al het gedichtsel van de gedachten van zijn hart te allen dage alleen kwaad was’, vers 5; ‘Ik zal de mens die Ik geschapen heb, verdelgen’, vers 7; en in het volgende hoofdstuk de verzen 21 en 22:

‘Alle vlees dat over de aarde kroop gaf de geest, en alle mens in wiens neusgaten een adem van levensgeest was’. Met betrekking tot de mens is eerder gezegd, dat de Heer Alleen Mens is, en dat naar Hem ieder hemels mens, of de hemelse Kerk, mens wordt genoemd, en vandaar de overigen; verder ook eenieder, van welk geloof ook, om hem te onderscheiden van het dier. Maar, als gezegd, de mens is mens en onderscheiden van het dier enkel en alleen door de overblijfselen, welke van de Heer zijn, ook om die reden wordt de mens mens genoemd, en omdat hij het is vanwege de overblijfselen welke van de Heer zijn, wordt hij ook door de Heer zo genoemd, zelfs al is hij de slechtste; want de mens is geenszins mens, maar de ergste van de dieren, als hij zonder overblijfselen is.