1710. Dat de woorden ‘en jaagde na tot Dan’ de staat van de loutering betekenen, blijkt uit het verband in de innerlijke zin; de vijanden najagen is hier de boosheden en valsheden verdrijven die bij de goedheden en waarheden waren en maakten dat die als goedheden en waarheden verschenen; zo is het dus de goedheden en waarheden bevrijden en louteren. Tot aan Dan, betekent tot de laatste grens van Kanaän, dus tot de uiterste einden waarheen zij gevlucht waren. Dat Dan de laatste grenzen of de uiterste einden van Kanaän betekent, blijkt herhaaldelijk uit het Woord, zoals bij Samuël:

‘Om over te brengen het koninkrijk van het huis van Saul, en om op te richten de stoel van David over Israël en over Jehudah, van Dan tot Beerscheba’, (2 Samuël 3:10);

bij dezelfde:

‘Verzamelend zal gans Israël verzameld worden, van Dan tot Beerscheba’, (2 Samuël 17:11);

bij dezelfde:

‘David zei tot Joab: Trek om door alle stammen van Israël, van Dan tot Beerscheba’, (2 Samuël 24:2, 15). In het Boek der Koningen:

‘Jehudah en Israël woonden zeker, eenieder onder zijn wijnstok, en onder zijn vijgenboom, van Dan tot Beerscheba’, (1 Koningen 4:25). Hieruit blijkt dat Dan de laatste grens van Kanaän was. Tot waarheen hij de vijanden najoeg, die de goedheden en waarheden van de uiterlijke mens bestookten, maar daar Dan de grens van Kanaän was en dus binnen Kanaän lag, joeg hij hen, opdat zij ook daar niet zouden zijn, verder voort, namelijk tot Choba aan de linkerzijde van Damascus, zoals uit het volgende vers blijkt, en zo bracht hij de loutering tot stand. Door het land Kanaän wordt zoals reeds eerder is gezegd, in de heilige zin het rijk van de Heer aangeduid, dus het hemelse van de liefde of het goede, voornamelijk het goede bij de Heer.