Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

Ծննդոց 38

Studie

   

1 Այդ ժամանակ Յուդան հեռացաւ իր եղբայրներից եւ եկաւ Իրաս անունով ոդողոմացի մի մարդու մօտ:

2 Յուդան այնտեղ տեսաւ քանանացի մի մարդու դստերը, որի անունը Շաւա էր: Նա ամուսնացաւ նրա հետ եւ մտաւ նրա ծոցը:

3 Սա յղիացաւ, ունեցաւ որդի եւ անունը դրեց Էր:

4 Շաւան նորից յղիացաւ, ունեցաւ որդի եւ նրա անունը դրեց Օնան:

5 Նա մի որդի էլ ունեցաւ եւ նրա անունը դրեց Սելոմ: Շաւան Քասբիում էր, երբ ծնեց նրան:

6 Յուդան իր անդրանիկ որդի Էրի համար մի կին առաւ, որի անունը Թամար էր:

7 Յուդայի անդրանիկ որդի Էրը հաճելի չթուաց Տիրոջը, եւ Աստուած առաւ նրա հոգին:

8 Յուդան ասաց Օնանին. «Մտի՛ր քո եղբօր կնոջ ծոցը, ամուսնացի՛ր նրա հետ եւ զաւա՛կ պարգեւիր քո եղբօրը»:

9 Երբ Օնանը հասկացաւ, որ զաւակը իրենը չի լինի, իր եղբօր կնոջ ծոցը մտնելիս սերմը թափեց գետին, որպէսզի զաւակ չտայ իր եղբօրը:

10 Օնանի արածը Աստծուն դուր չեկաւ, ուստի նրա հոգին էլ առաւ:

11 Յուդան ասաց իր հարս Թամարին. «Այրի՛ մնա քո հօր տանը, մինչեւ որ մեծանայ իմ որդի Սելոմը»: Յուդան վախենում էր, որ նա էլ կը մեռնի իր եղբայրների պէս:

12 Թամարը գնաց ու ապրեց իր հօր տանը: Շատ օրեր անցան, եւ մեռաւ Յուդայի կին Շաւան: Յուդան սգից դուրս գալուց յետոյ իր ոդողոմացի հովիւ Իրասի հետ գնաց Թամնա՝ իր ոչխարները խուզելու:

13 Այդ մասին իմացաւ նրա հարս Թամարը, որովհետեւ նրան յայտնել էին, թէ՝ «Ահա քո սկեսրայրը գալիս է Թամնա՝ իր ոչխարները խուզելու»:

14 Թամարն իր վրայից հանեց այրիութեան զգեստները, քող նետեց երեսին, զարդարուեց ու նստեց Ենանի դարպասի մօտ, Թամնա տանող ճանապարհի վրայ, որովհետեւ տեսաւ, որ Սելոմը մեծացել է, բայց Յուդան իրեն կնութեան չի տալիս նրան:

15 Երբ Յուդան տեսաւ նրան, կարծեց, թէ բոզ է, որովհետեւ նա երեսը ծածկել էր, ուստի ինքը նրան չճանաչեց:

16 Իր ճանապարհը թեքելով՝ Յուդան գնաց դէպի նա եւ ասաց. «Թո՛յլ տուր մտնեմ ծոցդ»: Նա չգիտէր, որ դա իր հարսն է: Սա ասաց. «Ի՞նչ կը տաս ինձ, եթէ մտնես ծոցս»:

17 Նա պատասխանեց. «Քեզ իմ հօտից այծի ուլ բերել կը տամ»: Սա ասաց. «Իսկ մինչեւ բերել տալդ գրաւ կը տա՞ս»: Նա ասաց. «Ի՞նչ գրաւ տամ քեզ»:

18 Սա ասաց. «Տո՛ւր մատանիդ, մանեակդ եւ այն գաւազանը, որ քո ձեռքին է»: Եւ նա մտաւ նրա ծոցը: Թամարը յղիացաւ նրանից

19 եւ վեր կացաւ գնաց: Նա իր վրայից հանեց քողը եւ հագաւ այրիութեան իր զգեստները:

20 Յուդան իր ոդողոմացի հովուի միջոցով այծի ուլ ուղարկեց, որպէսզի այդ կնոջից յետ ստանայ գրաւը, բայց հովիւը չգտաւ նրան:

21 Դիմելով տեղի մարդկանց՝ նա հարցրեց նրանց. «Ու՞ր է այն բոզը, որ Ենանում էր, ճանապարհի վրայ»:

22 Նրանք պատասխանեցին. «Այստեղ ոչ մի բոզ չի եղել»: Վերադառնալով Յուդայի մօտ՝ նա ասաց. «Նրան չգտայ: Տեղի մարդիկ էլ ասացին. «Այստեղ բոզ չկայ»:

23 Յուդան ասաց. «Գրաւը նրան թող մնայ, միայն թէ ծաղրի առարկայ չդառնանք: Ես ուլը տուել եմ, որ տանես, դու էլ այդ կնոջը չես գտել»:

24 Երեք ամիս յետոյ Յուդային յայտնեցին, թէ՝ «Պոռնկացել է քո հարս Թամարը եւ ահա պոռնկանալու պատճառով յղիացել է»: Յուդան ասաց. «Դո՛ւրս հանեցէք նրան, թող ողջ-ողջ այրուի»:

25 Իրեն տանելու ճանապարհին Թամարը գրաւներն ուղարկեց իր սկեսրայրին՝ ասելով. «Ես յղիացել եմ այն տղամարդուց, որին պատկանում են այս գրաւները»: Եւ աւելացրեց. «Ճանաչի՛ր, ո՞ւմն են այս մատանին, մանեակը եւ գաւազանը»:

26 Յուդան ճանաչեց դրանք ու ասաց. «Նա աւելի արդար է, քան ես, որովհետեւ նրան իմ որդի Սելոմին կնութեան չտուեցի»: Եւ այլեւս չմտաւ նրա ծոցը:

27 Երբ Թամարը ծննդաբերելու վրայ էր, նրա որովայնում երկու զաւակներ կային:

28 Ծննդաբերութեան պահին զաւակներից մէկն աւելի շուտ հանեց իր ձեռքը: Մանկաբարձը նրա ձեռքին կարմիր թել կապեց ու ասաց. «Անդրանիկը սա թող լինի»:

29 Երբ սա ձեռքը յետ տարաւ, անմիջապէս դուրս ելաւ նրա եղբայրը: Մանկաբարձն ասաց. «Ինչո՞ւ ճեղքեցիր պատնէշը»: Եւ նա նրա անունը դրեց Փարէս:

30 Ապա դուրս ելաւ նրա եղբայրը, որի ձեռքին կարմիր թել էր կապուած, եւ նրա անունը դրեց Զարա:

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4879

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4879. And she conceived to him. That this signifies reception thereby, is evident from the signification of “conceiving,” as being reception (n. 3860, 3868, 3919); but what the quality of the reception was may be seen above (n. 4874).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4874

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4874. And she said, Thy signet. That this signifies a token of consent, is evident from the signification of a “signet,” as being a token of consent. That a “signet” is a token of consent, is because in ancient times decrees were confirmed by a signet, and therefore by a signet is properly signified confirmation itself and testification that it is so. Tamar’s asking for his signet, kerchief, and staff, as a pledge that a kid of the goats would be sent, which afterwards she did not accept, involves a mystery which without the internal sense cannot possibly be known. The mystery is this: as a kid of the goats signified the genuine conjugial, consequently what is internal-for everything genuine is at the same time internal-and as there was not this on the part of Judah, Tamar therefore did not accept a kid of the goats, as appears from what follows; but instead of it took an external with which the internal of the church, signified by “Tamar,” might be conjoined. The external of the church is signified by the signet, kerchief, and staff; by the “signet” consent itself, by the “kerchief” external truth, and by the “staff” the power of this truth; moreover, these things are pledges of the conjunction of the external or natural man.

[2] The conjunction of internal truth with the external or with the religiosity of the Jewish nation, is represented by the conjunction of Tamar with Judah as a daughter-in-law with her father-in-law under the pretext of the duty of a husband’s brother; and the conjunction of the religiosity of the Jewish nation with the internal of the church is represented by the conjunction of Judah with Tamar as with a harlot. Moreover, the conjunctions are precisely of this nature; but their quality cannot be so well explained to the apprehension. To angels and good spirits, however, their quality is very manifest, for it is presented to them in the light of heaven, in which the arcana of the Word lie open as in clear day-quite otherwise than as in the light of the world, which exists with man. In brief: the representatives instituted with the posterity of Jacob were not precisely like those in the Ancient Church; but were for the most part like those in the church instituted by Heber, which was called the Hebrew Church. In this church were many new kinds of worship, such as burnt-offerings, sacrifices, and other things, which were unknown in the Ancient Church; but the internal of the church was not conjoined with these representatives in the same way as with those of the Ancient Church. But the way in which the internal of the church was conjoined with the representatives among the Jewish nation, and the converse, is described in the internal sense by the conjunction of Tamar with Judah as a daughter-in-law with her father-in-law under the pretext of the duty of a husband’s brother; and by the conjunction of Judah with Tamar as with a harlot. In regard to the Hebrew Church see above (n. 1238, 1241, 1327, 1343, 3031, 4516, 4517); and in regard to the sacrifices in this church not existing in the Ancient (see n. 923, 1128, 1343, 2180, 2818).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org