Het huwelijk van goed en waarheid kan worden gezien als de verbintenis tussen ons verlangen naar het goede en ons begrip van hoe goed te zijn. Deze relatie is niet statisch maar dynamisch; het goede leidt ons naar de waarheid, en waarheden staan los van onze toestandsveranderingen, zodat we ons daartegen kunnen meten en besluiten om ze als goed in ons eigen leven toe te passen. Dit proces is de basis van de menselijke regeneratie.
Van jongs af aan zijn we allemaal bezig met een strijd tussen ons hart en onze geest, tussen de relatief egoïstische dingen die we willen en de nobelere dingen waarvan we weten dat ze goed zijn. Hoe meer we doen wat we weten dat goed is, hoe meer de Heer langzaam zal kunnen beginnen met het veranderen van ons hart, waardoor het egoïsme beetje bij beetje wordt weggenomen, zodat de echte liefde door kan komen. Dit is een levenslang proces, maar uiteindelijk kunnen we een staat bereiken waarin we echt graag doen wat juist is, en onze harten en geesten "getrouwd" kunnen zijn, zodat ze als een verenigd geheel kunnen werken.
Alles in de schepping is een vorm van dit huwelijk. In de menselijke samenleving is het op vele manieren te vinden. Het kan in elke persoon afzonderlijk bestaan. Het kan bestaan tussen een man en een vrouw, want vrouwen hebben gaven voor het ontvangen van het verlangen naar het goede en mannen hebben gaven voor het ontvangen van het begrip van de waarheid. Het kan worden gesmeed door een groep mensen als een kerk. En het bestaat tussen de Heer als bruidegom en de kerk als bruid.
Als de Bijbel het heeft over het huwelijk, trouwen en bruiloften, dan spreekt hij ook op een dieper niveau over het geestelijke huwelijk van goed en waarheid.
(Odkazy: Hemelse Verborgenheden 2466; Echtelijke Liefde 44 [6])
