¹ εγω ανηρ ο βλεπων πτωχειαν εν ραβδω θυμου αυτου επ' εμε

² παρελαβεν με και απηγαγεν εις σκοτος και ου φως

³ πλην εν εμοι επεστρεψεν χειρα αυτου ολην την ημεραν

⁴ επαλαιωσεν σαρκας μου και δερμα μου οστεα μου συνετριψεν

⁵ ανωκοδομησεν κατ' εμου και εκυκλωσεν κεφαλην μου και εμοχθησεν

⁶ εν σκοτεινοις εκαθισεν με ως νεκρους αιωνος

⁷ ανωκοδομησεν κατ' εμου και ουκ εξελευσομαι εβαρυνεν χαλκον μου

⁸ και γε κεκραξομαι και βοησω απεφραξεν προσευχην μου

⁹ ανωκοδομησεν οδους μου ενεφραξεν τριβους μου εταραξεν

¹⁰ αρκος ενεδρευουσα αυτος μοι λεων εν κρυφαιοις

¹¹ κατεδιωξεν αφεστηκοτα και κατεπαυσεν με εθετο με ηφανισμενην

¹² ενετεινεν τοξον αυτου και εστηλωσεν με ως σκοπον εις βελος

¹³ εισηγαγεν τοις νεφροις μου ιους φαρετρας αυτου

¹⁴ εγενηθην γελως παντι λαω μου ψαλμος αυτων ολην την ημεραν

¹⁵ εχορτασεν με πικριας εμεθυσεν με χολης

¹⁶ και εξεβαλεν ψηφω οδοντας μου εψωμισεν με σποδον

¹⁷ και απωσατο εξ ειρηνης ψυχην μου επελαθομην αγαθα

¹⁸ και ειπα απωλετο νεικος μου και η ελπις μου απο κυριου

¹⁹ εμνησθην απο πτωχειας μου και εκ διωγμου μου πικριας και χολης μου

²⁰ μνησθησεται και καταδολεσχησει επ' εμε η ψυχη μου

²¹ ταυτην ταξω εις την καρδιαν μου δια τουτο υπομενω

²⁵ αγαθος κυριος τοις υπομενουσιν αυτον ψυχη η ζητησει αυτον αγαθον

²⁶ και υπομενει και ησυχασει εις το σωτηριον κυριου

²⁷ αγαθον ανδρι οταν αρη ζυγον εν νεοτητι αυτου

²⁸ καθησεται κατα μονας και σιωπησεται οτι ηρεν εφ' εαυτω

³⁰ δωσει τω παιοντι αυτον σιαγονα χορτασθησεται ονειδισμων

³¹ οτι ουκ εις τον αιωνα απωσεται κυριος

³² οτι ο ταπεινωσας οικτιρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου

³³ οτι ουκ απεκριθη απο καρδιας αυτου και εταπεινωσεν υιους ανδρος

³⁴ του ταπεινωσαι υπο τους ποδας αυτου παντας δεσμιους γης

³⁵ του εκκλιναι κρισιν ανδρος κατεναντι προσωπου υψιστου

³⁶ καταδικασαι ανθρωπον εν τω κρινεσθαι αυτον κυριος ουκ ειπεν

³⁷ τις ουτως ειπεν και εγενηθη κυριος ουκ ενετειλατο

³⁸ εκ στοματος υψιστου ουκ εξελευσεται τα κακα και το αγαθον

³⁹ τι γογγυσει ανθρωπος ζων ανηρ περι της αμαρτιας αυτου

⁴⁰ εξηρευνηθη η οδος ημων και ητασθη και επιστρεψωμεν εως κυριου

⁴¹ αναλαβωμεν καρδιας ημων επι χειρων προς υψηλον εν ουρανω

⁴² ημαρτησαμεν ησεβησαμεν και ουχ ιλασθης

⁴³ επεσκεπασας εν θυμω και απεδιωξας ημας απεκτεινας ουκ εφεισω

⁴⁴ επεσκεπασας νεφελην σεαυτω εινεκεν προσευχης

⁴⁵ καμμυσαι με και απωσθηναι εθηκας ημας εν μεσω των λαων

⁴⁶ διηνοιξαν εφ' ημας το στομα αυτων παντες οι εχθροι ημων

⁴⁷ φοβος και θυμος εγενηθη ημιν επαρσις και συντριβη

⁴⁸ αφεσεις υδατων καταξει ο οφθαλμος μου επι το συντριμμα της θυγατρος του λαου μου

⁴⁹ ο οφθαλμος μου κατεποθη και ου σιγησομαι του μη ειναι εκνηψιν

⁵⁰ εως ου διακυψη και ιδη κυριος εξ ουρανου

⁵¹ ο οφθαλμος μου επιφυλλιει επι την ψυχην μου παρα πασας θυγατερας πολεως

⁵² θηρευοντες εθηρευσαν με ως στρουθιον οι εχθροι μου δωρεαν

⁵³ εθανατωσαν εν λακκω ζωην μου και επεθηκαν λιθον επ' εμοι

⁵⁴ υπερεχυθη υδωρ επι κεφαλην μου ειπα απωσμαι

⁵⁵ επεκαλεσαμην το ονομα σου κυριε εκ λακκου κατωτατου

⁵⁶ φωνην μου ηκουσας μη κρυψης τα ωτα σου εις την δεησιν μου

⁵⁷ εις την βοηθειαν μου ηγγισας εν η σε ημερα επεκαλεσαμην ειπας μοι μη φοβου

⁵⁸ εδικασας κυριε τας δικας της ψυχης μου ελυτρωσω την ζωην μου

⁵⁹ ειδες κυριε τας ταραχας μου εκρινας την κρισιν μου

⁶⁰ ειδες πασαν την εκδικησιν αυτων εις παντας διαλογισμους αυτων εν εμοι

⁶¹ ηκουσας τον ονειδισμον αυτων παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου

⁶² χειλη επανιστανομενων μοι και μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν

⁶³ καθεδραν αυτων και αναστασιν αυτων επιβλεψον επι τους οφθαλμους αυτων

⁶⁴ αποδωσεις αυτοις ανταποδομα κυριε κατα τα εργα των χειρων αυτων

⁶⁵ αποδωσεις αυτοις υπερασπισμον καρδιας μοχθον σου αυτοις

⁶⁶ καταδιωξεις εν οργη και εξαναλωσεις αυτους υποκατω του ουρανου κυριε

¹ Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱερειχώ.

² Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ αὐτὸς πλούσιος·

³ καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστιν, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν.

⁴ καὶ προδραμὼν εἰς τὸ ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλεν διέρχεσθαι.

⁵ καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.

⁶ καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.

⁷ καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι Παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθεν καταλῦσαι.

⁸ σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπεν πρὸς τὸν Κύριον Ἰδοὺ τὰ ἡμίσειά μου τῶν ὑπαρχόντων, Κύριε, τοῖς πτωχοῖς δίδωμι, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.

⁹ εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν·

¹⁰ ἦλθεν γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

¹¹ Ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶς εἶπεν παραβολὴν, διὰ τὸ ἐγγὺς εἶναι Ἱερουσαλὴμ αὐτὸν καὶ δοκεῖν αὐτοὺς ὅτι παραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀναφαίνεσθαι·

¹² εἶπεν οὖν Ἄνθρωπός τις εὐγενὴς ἐπορεύθη εἰς χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι.

¹³ καλέσας δὲ δέκα δούλους ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δέκα μνᾶς, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Πραγματεύσασθε ἐν ᾧ ἔρχομαι.

¹⁴ οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν, καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες Οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ’ ἡμᾶς.

¹⁵ καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν καὶ εἶπεν φωνηθῆναι αὐτῷ τοὺς δούλους τούτους οἷς δεδώκει τὸ ἀργύριον, ἵνα γνοῖ τίς τί διεπραγματεύσατο.

¹⁶ παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτος λέγων Κύριε, ἡ μνᾶ σου δέκα προσηργάσατο μνᾶς.

¹⁷ καὶ εἶπεν αὐτῷ Εὖγε, ἀγαθὲ δοῦλε, ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου, ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων.

¹⁸ καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων Ἡ μνᾶ σου, κύριε, ἐποίησεν πέντε μνᾶς.

¹⁹ εἶπεν δὲ καὶ τούτῳ Καὶ σὺ ἐπάνω γίνου πέντε πόλεων.

²⁰ καὶ ὁ ἕτερος ἦλθεν λέγων Κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου, ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ·

²¹ ἐφοβούμην γάρ σε, ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρὸς εἶ, αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας, καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας.

²² λέγει αὐτῷ Ἐκ τοῦ στόματός σου κρίνω σε, πονηρὲ δοῦλε. ᾔδεις ὅτι ἐγὼ ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα;

²³ καὶ διὰ τί οὐκ ἔδωκάς μου τὸ ἀργύριον ἐπὶ τράπεζαν; κἀγὼ ἐλθὼν σὺν τόκῳ ἂν αὐτὸ ἔπραξα.

²⁴ καὶ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν Ἄρατε ἀπ’ αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι.

²⁵ καὶ εἶπαν αὐτῷ Κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς.

²⁶ λέγω ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται.

²⁷ πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου τούτους τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ’ αὐτοὺς ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου.

²⁸ Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰς Ἱεροσόλυμα.

²⁹ Καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθφαγὴ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Ἐλαιῶν, ἀπέστειλεν δύο τῶν μαθητῶν

³⁰ λέγων Ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισεν, καὶ λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε.

³¹ καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ Διὰ τί λύετε; οὕτως ἐρεῖτε ὅτι Ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.

³² ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς.

³³ λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπαν οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς Τί λύετε τὸν πῶλον;

³⁴ οἱ δὲ εἶπαν ὅτι Ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.

³⁵ καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐπιρίψαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν.

³⁶ πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν ἐν τῇ ὁδῷ.

³⁷ ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἤρξαντο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων,

³⁸ λέγοντες Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ὁ Βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου· ἐν οὐρανῷ εἰρήνη καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις.

³⁹ καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπαν πρὸς αὐτόν Διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου.

⁴⁰ καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν Λέγω ὑμῖν ἐὰν οὗτοι σιωπήσουσιν, οἱ λίθοι κράξουσιν.

⁴¹ Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ’ αὐτήν,

⁴² λέγων ὅτι Εἰ ἔγνως ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ σὺ τὰ πρὸς εἰρήνην· νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου.

⁴³ ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ παρεμβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι καὶ περικυκλώσουσίν σε καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν,

⁴⁴ καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν λίθον ἐπὶ λίθον ἐν σοί, ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου.

⁴⁵ Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἱερὸν ἤρξατο ἐκβάλλειν τοὺς πωλοῦντας,

⁴⁶ λέγων αὐτοῖς Γέγραπται Καὶ ἔσται ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.

⁴⁷ Καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθ’ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ· οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐζήτουν αὐτὸν ἀπολέσαι καὶ οἱ πρῶτοι τοῦ λαοῦ,

⁴⁸ καὶ οὐχ εὕρισκον τὸ τί ποιήσωσιν· ὁ λαὸς γὰρ ἅπας ἐξεκρέμετο αὐτοῦ ἀκούων.