¹ In anno decimo, decimo mense, undecima die mensis, factum est verbum Domini ad me, dicens :

² Fili hominis, pone faciem tuam contra Pharaonem regem Ægypti, et prophetabis de eo, et de Ægypto universa.

³ Loquere, et dices : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego ad te, Pharao rex Ægypti, draco magne, qui cubas in medio fluminum tuorum, et dicis : Meus est fluvius, et ego feci memetipsum.

⁴ Et ponam frenum in maxillis tuis, et agglutinabo pisces fluminum tuorum squamis tuis, et extraham te de medio fluminum tuorum, et universi pisces tui squamis tuis adhærebunt.

⁵ Et projiciam te in desertum, et omnes pisces fluminis tui : super faciem terræ cades ; non colligeris, neque congregaberis : bestiis terræ et volatilibus cæli dedi te ad devorandum.

⁶ Et scient omnes habitatores Ægypti quia ego Dominus, pro eo quod fuisti baculus arundineus domui Israël :

⁷ quando apprehenderunt te manu, et confractus es, et lacerasti omnem humerum eorum : et innitentibus eis super te comminutus es, et dissolvisti omnes renes eorum.

⁸ Proptera hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego adducam super te gladium, et interficiam de te hominem et jumentum.

⁹ Et erit terra Ægypti in desertum et in solitudinem : et scient quia ego Dominus, pro eo quod dixeris : Fluvius meus est, et ego feci eum.

¹⁰ Idcirco ecce ego ad te, et ad flumina tua : daboque terram Ægypti in solitudines, gladio dissipatam, a turre Syenes usque ad terminos Æthiopiæ.

¹¹ Non pertransibit eam pes hominis, neque pes jumenti gradietur in ea, et non habitabitur quadraginta annis.

¹² Daboque terram Ægypti desertam in medio terrarum desertarum, et civitates ejus in medio urbium subversarum, et erunt desolatæ quadraginta annis : et dispergam Ægyptios in nationes, et ventilabo eos in terras.

¹³ Quia hæc dicit Dominus Deus : Post finem quadraginta annorum congregabo Ægyptum de populis in quibus dispersi fuerant.

¹⁴ Et reducam captivitatem Ægypti, et collocabo eos in terra Phathures, in terra nativitatis suæ, et erunt ibi in regnum humile.

¹⁵ Inter cetera regna erit humillima, et non elevabitur ultra super nationes, et imminuam eos ne imperent gentibus.

¹⁶ Neque erunt ultra domui Israël in confidentia, docentes iniquitatem ut fugiant, et sequantur eos : et scient quia ego Dominus Deus.

¹⁷ Et factum est in vigesimo et septimo anno, in primo, in una mensis : factum est verbum Domini ad me, dicens :

¹⁸ Fili hominis, Nabuchodonosor rex Babylonis servire fecit exercitum suum servitute magna adversum Tyrum : omne caput decalvatum, et omnis humerus depilatus est : et merces non est reddita ei, neque exercitui ejus, de Tyro, pro servitute qua servivit mihi adversus eam.

¹⁹ Propterea hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego dabo Nabuchodonosor regem Babylonis in terra Ægypti : et accipiet multitudinem ejus, et deprædabitur manubias ejus, et diripiet spolia ejus : et erit merces exercitui illius,

²⁰ et operi quo servivit adversus eam : dedi ei terram Ægypti pro eo quod laboraverit mihi, ait Dominus Deus.

²¹ In die illo pullulabit cornu domui Israël, et tibi dabo apertum os in medio eorum, et scient quia ego Dominus.

¹ In finem, pro iis qui commutabuntur. David.

² Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

³ Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris ; et tempestas demersit me.

⁴ Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

⁵ Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste ; quæ non rapui, tunc exsolvebam.

⁶ Deus, tu scis insipientiam meam ; et delicta mea a te non sunt abscondita.

⁷ Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum ; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.

⁸ Quoniam propter te sustinui opprobrium ; operuit confusio faciem meam.

⁹ Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.

¹⁰ Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.

¹¹ Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.

¹² Et posui vestimentum meum cilicium ; et factus sum illis in parabolam.

¹³ Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.

¹⁴ Ego vero orationem meam ad te, Domine : tempus beneplaciti, Deus, in multitudine misericordiæ tuæ ; exaudi me in veritate salutis tuæ.

¹⁵ Eripe me de luto, ut non infigar ; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.

¹⁶ Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.

¹⁷ Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua ; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

¹⁸ Et ne avertas faciem tuam a puero tuo ; quoniam tribulor, velociter exaudi me.

¹⁹ Intende animæ meæ, et libera eam ; propter inimicos meos eripe me.

²⁰ Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam ;

²¹ in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam ; et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit ; et qui consolaretur, et non inveni.

²² Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.

²³ Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

²⁴ Obscurentur oculi eorum, ne videant ; et dorsum eorum semper incurva.

²⁵ Effunde super eos iram tuam ; et furor iræ tuæ comprehendat eos.

²⁶ Fiat habitatio eorum deserta ; et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

²⁷ Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

²⁸ Appone iniquitatem super iniquitatem eorum et non intrent in justitiam tuam.

²⁹ Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.

³⁰ Ego sum pauper et dolens ; salus tua, Deus, suscepit me.

³¹ Laudabo nomen Dei cum cantico ; et magnificabo eum in laude ;

³² et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.

³³ Videant pauperes, et lætentur ; quærite Deum, et vivet anima vestra,

³⁴ quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.

³⁵ Laudent illum cæli et terra ; mare, et omnia reptilia in eis.

³⁶ Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.

³⁷ Et semen servorum ejus possidebit eam ; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.