9229. Bićete mi sveti ljudi. Da ovo označava stanje života tada od dobra, vidi se iz značenja svetih ljudi, što su oni koje vodi Gospod, jer Božansko koje proističe od

Gospoda je svetost sama (vidi br. 6788, 7499, 8127, 8302, 8806), stoga se oni koji to primaju u veri i u ljubavi nazivaju svetima. Oni koji veruje da je čovek svet iz bilo kojeg drugog izvora, i da je bilo šta kod njih sveto osim onoga što prime od Gospoda, jako greši. Jer ono što je od čoveka i što se naziva njegovim vlastitim, je zlo. (Da je čovekovo vlastito samo zlo, vidi br. 210, 215, 8844; i da koliko se čovek može uzdržati od svog vlastitog, toliko Gospod može da bude prisutan, i toliko čovek može da bude svet, br. 1023, 1044, 1581, 2256, 8988, 9014.)

[2] Da je samo Gospod svet, i da je samo ono sveto što proizlazi od Gospoda, stoga samo ono što čovek primi od Gospoda, vidi se iz cele Reči; kao kod Jovana: Ja posvećujem sebe za njih, da i oni budu osvećeni istinom (Jovan 17:19); biti osvećen označava činiti sebe Božanskim svojom sopstvenom moći; a oni za koje se kaže da su osvećeni istinom, to su oni koji u veri i u životu primaju Božansku istinu kojaproizalzi od njega.

[3] Stoga je Gospod, posle uskrsnuća, govoreći s učenicima, njima rekao, Primite SvetogDuha (Jovan 20:22); kada je duhnuo na njih, tim je pretstavljeno da ih on oživljava verom i ljubavlju, kao što je to u drugom poglavlju Postanja, Jehova mu dunu u nos duhživotni (stih 7); slično i u drugim odlomcima (Psalam 33:6; 104; 29-30; Job 32:8; 33:4; Jovan 3:8). Iz ovoga je i to da se u Reči duh naziva i vetrom ili dahom, i da se ono što je sveto o Gospoda nazivavjetar ili dah Jehovin (br. 8286).) ; isto tako da je Sveti Duh sveto proizlazeće od Gospoda (br. 3704, 4673, 5307, 9199).

[4] Tako se kaže kod Jovana da je Gospod krštavao Duhom Svetom i ognjem (Jovan 1:33), a kod Luke da je krštavao Duhom Svetim i vatrom (Jovan 3:16); u unutrašnjem smislu krstitioznačava preporoditi (br. 4255, 5120, 9088); krstiti Duhom Svetim i vatrom označava preporoditi kroz dobro ljubavi. (Da vatra označava dobro ljubavi, vidi br. 934, 4906, 6849, 7324.) Kod Jovana; Ko se ne će bojati tebe? jer ti si jedini svet (Otkr. 15:4).

Kod Luke, anđeo kaže o Gospodu, ono što će se roditi biće sveto (Luka 1:35); a kod Danila,

Vidjeh u utvarama glave svoje, na postelji svojoj; i gle, stražar svetac siđe s neba (Danilo 4:13). U ovim odlomcima sveta stvar i svetac označavaju Gospoda.

[5] Pošto je Gospod jedini svet, on se naziva u Starom Zavetu svetac Izrailjev, i izbavitelj, i stražar, i preporoditelj (Isa. (1:4; 5:19, 24; 10:2o; (12:6; 17:7; Jer 59:29; Jezek. 39:7, Ps. 71:22; 88:41; 89:18). Pa se stoga Gospod u nebu, a i samo nebo, nazivaju stanom svetosti (Jer. 31:23; Isa, (63:15; Jer. 25;30); kao i svetinjom (Jezek. 11:46; 24ccc ?; 21ccc ?); jer je zakonom u kovčegu usredini šatora bio je pretstavljen Gospod kao

Reč, jer zakon označava Reč (br. 6752, 7463).

[6] Sve ovo pokazuje zašto se anđeli nazivaju svetim (Mat. 25;31:0; Marko 8:38; Luka 9:26; Ps. 149:1; Dan. 8:13); kao i proroci (Luka 1:70); isto tako i apostoli (Otkr. 18:20); ne da su oni sveti od sebe, nego od Gospoda, koji je jedini svet, i od kojega jedinog proističe ono što je sveto; jer se anđelima označavaju duhovne istine, jer oni su prijemnici istine od Gospoda (br. 1925, 4085, 4295, 8301), prorocima je označena doktrina (br. 2534, 7269), a apostolima su označene u njihovom kompleksu sve istine i dobra vere koja je od Gospoda (br. 3488, 858, 6397).

[7] Osvećivanja kod Izrailjskog i Jevrejskog naroda imalo je kao svrhu da pretstavljaju Gospoda koji je jedini svet, jer je svetost samo od njega. To je bila svrha posvećivanja Arona i njegovih sinova ( Izlazak 29:1 i dalje; Lev. 8:10-11, 13, 30); osvećivanje njihovih haljina (Izlazak 29:21 i dalje); osvećivanja oltara kako bi bio svetinja nad svetinjama (Izlazak 29:37 i daje); osvećivanja šatora od sastanka, kovčega svedočanstva, stola, i posuda, oltara za kađenje, oltara za žrtve paljenice, i njihove posude, kao i umivaonice i podnožja njezinog (Izlazak 30:26 i dalje).

[8] Da je Gospod svetost sama , biloje pretstavljeno, i jasno iz njegovih reči kod Mateje, ako se ove sagledaju u unutrašnjem smislu: Budale slijepe!Šta je veće, ili zlato, ili crkva koja zlato osveti? Budale slijepe! Šta je veće, ili dar, ili oltar, koji dar osveti? (Mat. 23;1, 19);

hramom je bio pretstavljen Gospod sam, a isto tako i oltarom; a zlatom je bilo označeno dobro koje je od Gospoda; a darom ili žrtvom bile su pretstavljene stvari koje pripadaju veri i ljubavi prema bližnjem od Gospoda. (Da je Gospod bio pretstavljen hramom, vidi br. 2777, 2811, 4489, 8935, 8940); a da je zlatom bilo označeno dobro od Gospoda, br. 1551, 1552, 5658; a žrtvama bogoštovanje od vere i ljubavi prema bližnjemu, koji su od Gospoda, br. 922-923, 2805, 8936.)

[9] S obzirom na sve ovo vidi se zašto su se sinovi Izrailjevvi nazivali svetim narodom [Zak. Ponov. (26:19 i drugde); a u rečima pred nama ljudima svetim (ljudima svetosti); naime, zbog toga što je svaka pojedinost njihovog bogoštovanje pretstavljala Božanske stvari Gospodove, i nebeske i duhovne stvari njegovog carstva i crkve. Znači da sunazivani svetima u reprezentativnom smislu. Oni sami nisu zbog ovoga bili sveti, jer pretstave se odnose na svete stvari koje su bile pretstavljene, a ne na osobu koja ih je pretstavljala (br. 665, 1097, 1361, 3147, 8788, 8806).

[10] Otuda sje i Jerusalim bio nazvan svetim, a

Sion, gorom svetom (Zah. 8:3, i drugde). I kod Mateje: I grobovi se otvoriše, i ustaše mnoga tijela svetijeh koji su pomrli. I izavši iz grobova po uskrsenju njegovu uđoše u sveti grad i pokazaše se mnogima (Mat. 27;52:0, 53); Ovde se Jeruslim naziva svetim gradom, iako je bio više svetogrdan nego svet, jer je Gospod tada u njemu bio razapet, pa se stoga nazvao i Sodomom i Egiptom kod Jovana: I tjelesanjihova ostaviće na ulici grada velikoga, koji se duhovno zove Sodom i Egipat, gdje i Gospod naš razapet bi (Otkr. 11:8). Nego je nazvan svetim zbog toga što je pretstavljao Gospodovo carstvo i crkvu (br. 402, 2117, 3654). Svetima koji pomriješe a koji su se ovde pokazali, a što se desilo nekima u viziji (viđenju), označavalo se izbavljenje onih koji su bili u duhovnoj crkvi, i uzdizanje u Novi Jerusalim koji je nebo, onih koji su do toga vrema bili držani u nižoj zemlji (o čemu gore, br. 6854, 7090, 8159, 8321).