圣经文本

 

Genesis第34章

学习

   

1 εξηλθεν δε δινα η θυγατηρ λειας ην ετεκεν τω ιακωβ καταμαθειν τας θυγατερας των εγχωριων

2 και ειδεν αυτην συχεμ ο υιος εμμωρ ο χορραιος ο αρχων της γης και λαβων αυτην εκοιμηθη μετ' αυτης και εταπεινωσεν αυτην

3 και προσεσχεν τη ψυχη δινας της θυγατρος ιακωβ και ηγαπησεν την παρθενον και ελαλησεν κατα την διανοιαν της παρθενου αυτη

4 ειπεν δε συχεμ προς εμμωρ τον πατερα αυτου λεγων λαβε μοι την παιδισκην ταυτην εις γυναικα

5 ιακωβ δε ηκουσεν οτι εμιανεν ο υιος εμμωρ διναν την θυγατερα αυτου οι δε υιοι αυτου ησαν μετα των κτηνων αυτου εν τω πεδιω παρεσιωπησεν δε ιακωβ εως του ελθειν αυτους

6 εξηλθεν δε εμμωρ ο πατηρ συχεμ προς ιακωβ λαλησαι αυτω

7 οι δε υιοι ιακωβ ηλθον εκ του πεδιου ως δε ηκουσαν κατενυχθησαν οι ανδρες και λυπηρον ην αυτοις σφοδρα οτι ασχημον εποιησεν εν ισραηλ κοιμηθεις μετα της θυγατρος ιακωβ και ουχ ουτως εσται

8 και ελαλησεν εμμωρ αυτοις λεγων συχεμ ο υιος μου προειλατο τη ψυχη την θυγατερα υμων δοτε ουν αυτην αυτω γυναικα

9 επιγαμβρευσασθε ημιν τας θυγατερας υμων δοτε ημιν και τας θυγατερας ημων λαβετε τοις υιοις υμων

10 και εν ημιν κατοικειτε και η γη ιδου πλατεια εναντιον υμων κατοικειτε και εμπορευεσθε επ' αυτης και εγκτησασθε εν αυτη

11 ειπεν δε συχεμ προς τον πατερα αυτης και προς τους αδελφους αυτης ευροιμι χαριν εναντιον υμων και ο εαν ειπητε δωσομεν

12 πληθυνατε την φερνην σφοδρα και δωσω καθοτι αν ειπητε μοι και δωσετε μοι την παιδα ταυτην εις γυναικα

13 απεκριθησαν δε οι υιοι ιακωβ τω συχεμ και εμμωρ τω πατρι αυτου μετα δολου και ελαλησαν αυτοις οτι εμιαναν διναν την αδελφην αυτων

14 και ειπαν αυτοις συμεων και λευι οι αδελφοι δινας υιοι δε λειας ου δυνησομεθα ποιησαι το ρημα τουτο δουναι την αδελφην ημων ανθρωπω ος εχει ακροβυστιαν εστιν γαρ ονειδος ημιν

15 εν τουτω ομοιωθησομεθα υμιν και κατοικησομεν εν υμιν εαν γενησθε ως ημεις και υμεις εν τω περιτμηθηναι υμων παν αρσενικον

16 και δωσομεν τας θυγατερας ημων υμιν και απο των θυγατερων υμων λημψομεθα ημιν γυναικας και οικησομεν παρ' υμιν και εσομεθα ως γενος εν

17 εαν δε μη εισακουσητε ημων του περιτεμνεσθαι λαβοντες τας θυγατερας ημων απελευσομεθα

18 και ηρεσαν οι λογοι εναντιον εμμωρ και εναντιον συχεμ του υιου εμμωρ

19 και ουκ εχρονισεν ο νεανισκος του ποιησαι το ρημα τουτο ενεκειτο γαρ τη θυγατρι ιακωβ αυτος δε ην ενδοξοτατος παντων των εν τω οικω του πατρος αυτου

20 ηλθεν δε εμμωρ και συχεμ ο υιος αυτου προς την πυλην της πολεως αυτων και ελαλησαν προς τους ανδρας της πολεως αυτων λεγοντες

21 οι ανθρωποι ουτοι ειρηνικοι εισιν μεθ' ημων οικειτωσαν επι της γης και εμπορευεσθωσαν αυτην η δε γη ιδου πλατεια εναντιον αυτων τας θυγατερας αυτων λημψομεθα ημιν γυναικας και τας θυγατερας ημων δωσομεν αυτοις

22 μονον εν τουτω ομοιωθησονται ημιν οι ανθρωποι του κατοικειν μεθ' ημων ωστε ειναι λαον ενα εν τω περιτεμνεσθαι ημων παν αρσενικον καθα και αυτοι περιτετμηνται

23 και τα κτηνη αυτων και τα υπαρχοντα αυτων και τα τετραποδα ουχ ημων εσται μονον εν τουτω ομοιωθωμεν αυτοις και οικησουσιν μεθ' ημων

24 και εισηκουσαν εμμωρ και συχεμ του υιου αυτου παντες οι εκπορευομενοι την πυλην της πολεως αυτων και περιετεμοντο την σαρκα της ακροβυστιας αυτων πας αρσην

25 εγενετο δε εν τη ημερα τη τριτη οτε ησαν εν τω πονω ελαβον οι δυο υιοι ιακωβ συμεων και λευι οι αδελφοι δινας εκαστος την μαχαιραν αυτου και εισηλθον εις την πολιν ασφαλως και απεκτειναν παν αρσενικον

26 τον τε εμμωρ και συχεμ τον υιον αυτου απεκτειναν εν στοματι μαχαιρας και ελαβον την διναν εκ του οικου του συχεμ και εξηλθον

27 οι δε υιοι ιακωβ εισηλθον επι τους τραυματιας και διηρπασαν την πολιν εν η εμιαναν διναν την αδελφην αυτων

28 και τα προβατα αυτων και τους βοας αυτων και τους ονους αυτων οσα τε ην εν τη πολει και οσα ην εν τω πεδιω ελαβον

29 και παντα τα σωματα αυτων και πασαν την αποσκευην αυτων και τας γυναικας αυτων ηχμαλωτευσαν και διηρπασαν οσα τε ην εν τη πολει και οσα ην εν ταις οικιαις

30 ειπεν δε ιακωβ συμεων και λευι μισητον με πεποιηκατε ωστε πονηρον με ειναι πασιν τοις κατοικουσιν την γην εν τε τοις χαναναιοις και τοις φερεζαιοις εγω δε ολιγοστος ειμι εν αριθμω και συναχθεντες επ' εμε συγκοψουσιν με και εκτριβησομαι εγω και ο οικος μου

31 οι δε ειπαν αλλ' ωσει πορνη χρησωνται τη αδελφη ημων

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#4448

学习本章节

  
/10837  
  

4448. Shechem my son. That this signifies the truth thence derived, is evident from the representation of Shechem, as being interior truth (see n. 4430), thus the truth thence derived, namely, from the good which is “Hamor” (n. 4447); for all the truth of the church is from its good, and from no other source does this truth ever come forth. This truth, here represented by Shechem, is called interior truth, and in its essence is nothing else than the good of charity. For the Most Ancient Church, being celestial, was in the good of love to the Lord, and thence in the perception of all truth, because the men of that church were almost like angels, and had communication with them, from which came their perception, and therefore they never reasoned about any truth of faith, but said “It is so,” because they perceived it from heaven, insomuch that they were not willing even to mention faith, but in its stead charity (see n. 202, 337, 2715, 2718, 3246), and this is the reason why by “interior truth” is here meant the good of charity. That there were remains of the church in question with Hamor the Hivite and his son Shechem, was shown just above (n. 4447).

[2] The case was different with the Ancient Church which was spiritual, for this church was not in love to the Lord, as was the Most Ancient Church, but was in charity toward the neighbor; and they could not attain to charity except through the truth of faith, of which they had no perception, like the most ancient people, and therefore they then began to make an investigation about truth to see whether it is so. (As to the difference between the celestial who had perception, and the spiritual who have it not, see n. 2088, 2669, 2708, 2715, 3235, 3240, 3246, 3887)

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#2088

学习本章节

  
/10837  
  

2088. Behold I will bless him; and will make him fruitful very exceedingly. That this signifies that they should be imbued and gifted with the goods of faith and with the derivative truths beyond measure, is evident from the signification of being “blessed,” of being “fruitful,” and of being “multiplied.” To be “blessed” signifies to be gifted with all goods (as shown in Part First, n. 981, 1096, 1420, 1422). To be “fruitful” denotes the goods of faith with which they should be gifted; and to be “multiplied” denotes the truths thence derived (as also shown in Part First, n. 43, 55, 913, 983).

[2] Who the celestial are, and who the spiritual, it would be too tedious to describe here, and they have been described already (as may be seen n. 81, 597, 607, 765, 2069, 2078, and in many other places). In general, the celestial are those who have love to the Lord, and the spiritual those who have charity toward the neighbor. (What the distinction is between having love to the Lord, and having charity toward the neighbor, may be seen above, n. 2023.) The celestial are those who are in the affection of good from good; but the spiritual are those who are in the affection of good from truth. In the beginning all were celestial, because they were in love to the Lord; and hence they received perception, by which they perceived good, not from truth, but from the affection of good.

[3] But afterwards, when love to the Lord was no longer such as it had been, spiritual men followed, those men being called spiritual who were in love toward the neighbor, or in charity. But love toward the neighbor, or charity, was implanted by means of truth; and thereby they received conscience, and acted in accordance with it, not from the affection of good, but from the affection of truth. Charity, with the spiritual, appears like the affection of good; but it is the affection of truth. From this appearance, charity is still called good; but it is the good of their faith. These are they who are meant by the Lord in John:

I am the door; by Me if any man enter in, he shall be saved, and shall go in and go out, and shall find pasture; I am the good shepherd and I know Mine own, and am known of Mine; and other sheep I have which are not of this fold; them also I must bring, and they shall hear My voice, and there shall be one flock, and one shepherd (John 10:9, 14, 16).

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.