圣经文本

 

Exodus第29章

学习

   

1 και ταυτα εστιν α ποιησεις αυτοις αγιασαι αυτους ωστε ιερατευειν μοι αυτους λημψη μοσχαριον εκ βοων εν και κριους δυο αμωμους

2 και αρτους αζυμους πεφυραμενους εν ελαιω και λαγανα αζυμα κεχρισμενα εν ελαιω σεμιδαλιν εκ πυρων ποιησεις αυτα

3 και επιθησεις αυτα επι κανουν εν και προσοισεις αυτα επι τω κανω και το μοσχαριον και τους δυο κριους

4 και ααρων και τους υιους αυτου προσαξεις επι τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου και λουσεις αυτους εν υδατι

5 και λαβων τας στολας ενδυσεις ααρων τον αδελφον σου και τον χιτωνα τον ποδηρη και την επωμιδα και το λογειον και συναψεις αυτω το λογειον προς την επωμιδα

6 και επιθησεις την μιτραν επι την κεφαλην αυτου και επιθησεις το πεταλον το αγιασμα επι την μιτραν

7 και λημψη του ελαιου του χρισματος και επιχεεις αυτο επι την κεφαλην αυτου και χρισεις αυτον

8 και τους υιους αυτου προσαξεις και ενδυσεις αυτους χιτωνας

9 και ζωσεις αυτους ταις ζωναις και περιθησεις αυτοις τας κιδαρεις και εσται αυτοις ιερατεια εμοι εις τον αιωνα και τελειωσεις τας χειρας ααρων και τας χειρας των υιων αυτου

10 και προσαξεις τον μοσχον επι τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου και επιθησουσιν ααρων και οι υιοι αυτου τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του μοσχου εναντι κυριου παρα τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου

11 και σφαξεις τον μοσχον εναντι κυριου παρα τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου

12 και λημψη απο του αιματος του μοσχου και θησεις επι των κερατων του θυσιαστηριου τω δακτυλω σου το δε λοιπον παν αιμα εκχεεις παρα την βασιν του θυσιαστηριου

13 και λημψη παν το στεαρ το επι της κοιλιας και τον λοβον του ηπατος και τους δυο νεφρους και το στεαρ το επ' αυτων και επιθησεις επι το θυσιαστηριον

14 τα δε κρεα του μοσχου και το δερμα και την κοπρον κατακαυσεις πυρι εξω της παρεμβολης αμαρτιας γαρ εστιν

15 και τον κριον λημψη τον ενα και επιθησουσιν ααρων και οι υιοι αυτου τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του κριου

16 και σφαξεις αυτον και λαβων το αιμα προσχεεις προς το θυσιαστηριον κυκλω

17 και τον κριον διχοτομησεις κατα μελη και πλυνεις τα ενδοσθια και τους ποδας υδατι και επιθησεις επι τα διχοτομηματα συν τη κεφαλη

18 και ανοισεις ολον τον κριον επι το θυσιαστηριον ολοκαυτωμα κυριω εις οσμην ευωδιας θυσιασμα κυριω εστιν

19 και λημψη τον κριον τον δευτερον και επιθησει ααρων και οι υιοι αυτου τας χειρας αυτων επι την κεφαλην του κριου

20 και σφαξεις αυτον και λημψη του αιματος αυτου και επιθησεις επι τον λοβον του ωτος ααρων του δεξιου και επι το ακρον της χειρος της δεξιας και επι το ακρον του ποδος του δεξιου και επι τους λοβους των ωτων των υιων αυτου των δεξιων και επι τα ακρα των χειρων αυτων των δεξιων και επι τα ακρα των ποδων αυτων των δεξιων

21 και λημψη απο του αιματος του απο του θυσιαστηριου και απο του ελαιου της χρισεως και ρανεις επι ααρων και επι την στολην αυτου και επι τους υιους αυτου και επι τας στολας των υιων αυτου μετ' αυτου και αγιασθησεται αυτος και η στολη αυτου και οι υιοι αυτου και αι στολαι των υιων αυτου μετ' αυτου το δε αιμα του κριου προσχεεις προς το θυσιαστηριον κυκλω

22 και λημψη απο του κριου το στεαρ αυτου και το στεαρ το κατακαλυπτον την κοιλιαν και τον λοβον του ηπατος και τους δυο νεφρους και το στεαρ το επ' αυτων και τον βραχιονα τον δεξιον εστιν γαρ τελειωσις αυτη

23 και αρτον ενα εξ ελαιου και λαγανον εν απο του κανου των αζυμων των προτεθειμενων εναντι κυριου

24 και επιθησεις τα παντα επι τας χειρας ααρων και επι τας χειρας των υιων αυτου και αφοριεις αυτους αφορισμα εναντι κυριου

25 και λημψη αυτα εκ των χειρων αυτων και ανοισεις επι το θυσιαστηριον της ολοκαυτωσεως εις οσμην ευωδιας εναντι κυριου καρπωμα εστιν κυριω

26 και λημψη το στηθυνιον απο του κριου της τελειωσεως ο εστιν ααρων και αφοριεις αυτο αφορισμα εναντι κυριου και εσται σοι εν μεριδι

27 και αγιασεις το στηθυνιον αφορισμα και τον βραχιονα του αφαιρεματος ος αφωρισται και ος αφηρηται απο του κριου της τελειωσεως απο του ααρων και απο των υιων αυτου

28 και εσται ααρων και τοις υιοις αυτου νομιμον αιωνιον παρα των υιων ισραηλ εστιν γαρ αφαιρεμα τουτο και αφαιρεμα εσται παρα των υιων ισραηλ απο των θυματων των σωτηριων των υιων ισραηλ αφαιρεμα κυριω

29 και η στολη του αγιου η εστιν ααρων εσται τοις υιοις αυτου μετ' αυτον χρισθηναι αυτους εν αυτοις και τελειωσαι τας χειρας αυτων

30 επτα ημερας ενδυσεται αυτα ο ιερευς ο αντ' αυτου των υιων αυτου ος εισελευσεται εις την σκηνην του μαρτυριου λειτουργειν εν τοις αγιοις

31 και τον κριον της τελειωσεως λημψη και εψησεις τα κρεα εν τοπω αγιω

32 και εδονται ααρων και οι υιοι αυτου τα κρεα του κριου και τους αρτους τους εν τω κανω παρα τας θυρας της σκηνης του μαρτυριου

33 εδονται αυτα εν οις ηγιασθησαν εν αυτοις τελειωσαι τας χειρας αυτων αγιασαι αυτους και αλλογενης ουκ εδεται απ' αυτων εστιν γαρ αγια

34 εαν δε καταλειφθη απο των κρεων της θυσιας της τελειωσεως και των αρτων εως πρωι κατακαυσεις τα λοιπα πυρι ου βρωθησεται αγιασμα γαρ εστιν

35 και ποιησεις ααρων και τοις υιοις αυτου ουτως κατα παντα οσα ενετειλαμην σοι επτα ημερας τελειωσεις αυτων τας χειρας

36 και το μοσχαριον της αμαρτιας ποιησεις τη ημερα του καθαρισμου και καθαριεις το θυσιαστηριον εν τω αγιαζειν σε επ' αυτω και χρισεις αυτο ωστε αγιασαι αυτο

37 επτα ημερας καθαριεις το θυσιαστηριον και αγιασεις αυτο και εσται το θυσιαστηριον αγιον του αγιου πας ο απτομενος του θυσιαστηριου αγιασθησεται

38 και ταυτα εστιν α ποιησεις επι του θυσιαστηριου αμνους ενιαυσιους αμωμους δυο την ημεραν επι το θυσιαστηριον ενδελεχως καρπωμα ενδελεχισμου

39 τον αμνον τον ενα ποιησεις το πρωι και τον αμνον τον δευτερον ποιησεις το δειλινον

40 και δεκατον σεμιδαλεως πεφυραμενης εν ελαιω κεκομμενω τω τεταρτω του ιν και σπονδην το τεταρτον του ιν οινου τω αμνω τω ενι

41 και τον αμνον τον δευτερον ποιησεις το δειλινον κατα την θυσιαν την πρωινην και κατα την σπονδην αυτου ποιησεις εις οσμην ευωδιας καρπωμα κυριω

42 θυσιαν ενδελεχισμου εις γενεας υμων επι θυρας της σκηνης του μαρτυριου εναντι κυριου εν οις γνωσθησομαι σοι εκειθεν ωστε λαλησαι σοι

43 και ταξομαι εκει τοις υιοις ισραηλ και αγιασθησομαι εν δοξη μου

44 και αγιασω την σκηνην του μαρτυριου και το θυσιαστηριον και ααρων και τους υιους αυτου αγιασω ιερατευειν μοι

45 και επικληθησομαι εν τοις υιοις ισραηλ και εσομαι αυτων θεος

46 και γνωσονται οτι εγω ειμι κυριος ο θεος αυτων ο εξαγαγων αυτους εκ γης αιγυπτου επικληθηναι αυτοις και θεος ειναι αυτων

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#10038

学习本章节

  
/10837  
  

10038. 'You shall burn with fire outside the camp' means that those things must be banished to hell and be consumed by the evils of self-love. This is clear from the meaning of 'burning with fire' as consuming by means of the evils of self-love, for 'burning' means consuming or devouring and 'fire' the evil of self-love (for these meanings of 'burning' and 'fire', see 1297, 5071, 5215, 6314, 6832, 7324, 7575, 9141, 9434); and from the meaning of 'the camp' as heaven and the Church, and in the contrary sense the place where heaven and the Church do not exist, thus where hell exists, dealt with below. The reason why 'being burned with fire' means being consumed by the evils of self-love is that that love consumes every good or truth of faith. Scarcely anyone at the present day knows that self-love does this, nor consequently that this love constitutes hell with a person and that it is what should be understood by hell-fire.

[2] There are two fires of life that exist with a person; one is self-love, the other is love to God. Those in whom self-love predominates cannot be governed by love to God, for those loves are opposites. They are opposites because self-love gives rise to all evils, which are contempt for others in comparison with self, enmity towards those who do not treat oneself favourably, and in the end to hatred, vengeance, brutality, and cruelty; and these evils act in total opposition to Divine influx, consequently annihilate truths and forms of the good of faith and charity, these being the things that flow in from the Lord. Anybody who stops to reflect may know that everyone's love is the fire of his life - for without love there is no life, and the character of the love determines that of the life - and therefore that self-love gives rise to evils of every kind, doing so in the measure that he has only himself in view, that is, self-love reigns in him. The worst kind of self-love is the love of dominion over others for selfish reasons, that is, the love of possessing dominion solely for the sake of position and gain. Those in whom that love predominates may, it is true, make profession of faith and charity, but they do so with their lips, not with their heart; indeed the worst among them look on the things that belong to faith and charity, thus the holy things of the Church, as means to their own ends. But self-love and all the different types of it, also the evils that gush out of it, and the condition of the selfish in the next life, must in the Lord's Divine mercy be stated in detail somewhere else. They have been referred to here to enable people to know what 'being burned with fire outside the camp' means.

[3] The fact that 'the camp' where the children of Israel were encamped represented heaven and the Church, and therefore that 'outside the camp' represented the place where heaven and the Church did not exist, thus where hell was, becomes clear from those places in the Word which mention the camp and the encampment of the children of Israel in the wilderness, such as the following in Moses,

The children of Israel shall camp, [every] man by his own camp, and [every] man by his own standard, according to their armies. And the Levites shall camp around the dwelling-place of the Testimony, that there may be no wrath on the congregation of the children of Israel. Numbers 1:52-53; 2:2.

In addition, Numbers 2:1-end says that the tribes of Judah, Issachar, and Zebulun encamped to the east; the tribes of Reuben, Simeon, and Gad to the south; the tribes of Ephraim, Manasseh, and Benjamin to the west; and the tribes of Dan, Asher, and Naphtali to the north. But the Levites were in the middle of their camps. The like applied when they set out on their journeys, Numbers 2:17; 10:1-end. The reason why their encampments were arranged in that kind of order was so that they might represent heaven and the Church, 9320 (end). Moreover the tribes according to which the children of Israel set up their camps represented all the forms of good and all the truths in their entirety that belonged to heaven and the Church, 3858, 3926, 3939, 4060, 6335, 6337, 6397, 6640, 7836, 7891, 7996, 7997. This explains why it says that Jehovah dwells in the middle of the camps, Numbers 5:3, and that He walks in the middle of them and they will therefore be holy, Deuteronomy 23:14, and why, in the prophecy uttered by Balaam, when he saw Israel dwelling according to their tribes, he said, How good are your tabernacles, O Jacob, and your dwelling-places, O Israel! Numbers 24:2-3, 5.

[4] Since heaven and the Church was represented by the camp it follows that 'outside the camp' meant the place where neither heaven nor the Church existed, thus where hell was. That is why everyone who was unclean and also anyone who was guilty was sent out there, as may be recognized from the following,

You shall send out of the camp everyone who is leprous, and everyone suffering a discharge, and everyone unclean on account of a soul 1 . Whether they are male or female 2 you shall send them outside the camp, so that they may not defile the camps, in the middle of which Jehovah dwells. Numbers 5:2-3; Leviticus 13:45-46.

A man who is not clean by reason of an accident in the night shall go outside the camp and not come into the middle of the camp. When he has washed himself with water and the sun has set he shall enter the camp. There shall be a space for you outside the camp where you may go out, and you shall cover your excrement by means of a spade 3 , since Jehovah walks in the middle of the camp. Therefore the camp shall be holy. Deuteronomy 23:10-14.

And the stoning of people was done outside the camp, Leviticus 24:14; Numbers 15:35-36.

From all this it is now clear that 'you shall burn with fire the flesh, skin, and dung of the young bull, outside the camp' means that evils, meant by these things, must be banished to hell.

[5] The same thing as was represented by the camp and the area outside it was also represented by the land of Canaan and the lands around it after that land had been divided up as inheritances among the children of Israel. This is why in the Word 'the land of Canaan' or simply 'the land' means heaven and the Church, and 'the children of Israel' those who are in heaven and the Church. For the meaning of 'the land' as heaven and the Church, see the places referred to in 9325; and for that of 'the children of Israel' as those who are there, 9340.

脚注:

1. i.e. unclean through contact with a dead body

2. literally, From male even to female

3. literally, peg or nail

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.