279. "Et secundum Animal simile vitulo."Quod significet apparentiam in ultimis Divini Boni quoad tutelam, constat ex significatione" seu "juvenci", quod sit bonum naturalis hominis, in specie bonum innocentiae et charitatis ejus; et quia est bonum naturalis hominis, etiam est bonum caeli ultimi, hoc enim caelum est spirituale naturale (videatur in opere De Caelo et Inferno 29-31); et quia hoc bonum ibi est, ideo est custodia seu tutela ne caeli superiores adeantur nisi per bonum amoris et charitatis: inde est quod unus cherubus similis esset vitulo. Quod haec apparentia fuerit in ultimis, videatur mox supra (n. 278(a)).

Quod "vitulus" seu "juvencus" significet bonum naturalis hominis, est quia illa quae ex armento erant significabant affectiones boni et veri in externo seu naturali homine, et illa quae ex grege affectiones boni et veri in interno seu spirituali homine: quae ex grege; erant agni, caprae, oves, arietes, hirci; et quae ex armento, erant boves, juvenci, vituli.

[2] Quod "juvenci" et "vituli" bonum naturalis hominis significent, constat ex locis in Verbo ubi nominantur: - Primum ex descriptione cheruborum quoad pedes, apud Ezechielem,

"Pes rectus eorum, et vola pedum eorum, tanquam vola pedis vituli, iique micantes sicut species aeris levigati" (1:7);

quod ita visus sit "pes rectus" eorum, erat causa quia cherubi repraesentabant Divinam Domini custodiam, ac pedes et volae pedum illam in ultimis seu in spirituali naturali caelo et in naturali mundo; per "pedes" enim in genere significatur naturale, per "pedem rectum" naturale quoad bonum, per "volam pedum" ultimum ibi, et per "aes levigatum" similiter significatur bonum in naturali: inde patet quod bonum in naturali significetur per "vitulum", et quod ibi sit ultimum bonum quod custodit et tutatur ne adeantur caeli nisi per bonum amoris et charitatis.

(Quod "pedes" significent naturale, videatur n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, 5327, 5328; quod id quod ad dextrum significet bonum ex quo verum, n. 9604, 9736, 10061; inde "pes rectus" naturale quoad bonum; quod "volae", "plantae" et "ungulae" significent ultima in naturali, n. 4938, 7729:

quod "aes levigatum" significet bonum naturale, supra, n. 70.)

[3] Apud Hoscheam,

"Revertimini ad Jehovam, dicite ad Ipsum, Omnem aufer iniquitatem, et accipe bonum, et rependemus juvencos labiorum nostrorum" (14:3 (B.A.2]);

quid sit "rependere juvencos labiorum", nemo scire potest, nisi sciat quid significant "juvenci" et quid "labia"; quod sit confessio et gratiarum actio ex bono corde, patet; sed ita dicitur quia "juvenci" significant bonum externum, et "labia" significant doctrinam; inde per "rependere juvencos labiorum" significatur confiteri et gratias agere ex bonis doctrinae.

(Quod "labia" significent doctrinam, videatur n. 1286, 1288.)

[4] Apud Amos,

"Attrahitis habitationem violentiae: cubant super lectis eboris, .... et edunt agnos de grege, et vitulos e medio saginarii" (6:3, 4);

agitur ibi de illis qui in abundantia cognitionum boni et veri sunt, et usque male vivunt; "edere agnos de grege", significat haurire cognitiones boni interni seu spiritualis hominis; et "edere vitulos e medio saginarii" significat haurire cognitiones boni externi seu naturalis hominis; et "attrahere habitationem violentiae" est vitam contrariam charitati vivere.

[5] Apud Malachiam,

"Exorietur vobis, timentes nominis mei, sol justitiae et sanitas in alis, ut exeatis et crescatis sicut vituli saginati" (3:20 [B.A. 4:2]);

"sol justitiae", qui exorietur timentibus nominis Jehovae, significat bonum amoris; et "sanitas in alis" significat verum fidei; inde "exire et crescere sicut vituli saginati", significat incrementum omnis boni; "saginatum" et "pingue" etiam significat bonum.

[6] Apud Lucam,

Pater de filio prodigo, qui reversus paenitentiam cordis egit, dixit, "Efferte stolam primariam et induite illum, et date annulum in manum ejus, et calceos super pede, et adducite vitulum saginatum, mactate, ut comedentes laetemur" (15:22, 23);

qui modo sensum litterae scit, credit quod non altiora hic lateant, quam quae in eo sensu exstant; cum tamen singula involvunt caelestia; sicut quod "induerent illum stola primaria", quod "darent annulum in manum ejus, et calceos super pede, et adducerent vitulum saginatum, ut comedentes laetarentur": per "filium prodigum" intelliguntur qui divitias spirituales, quae sunt cognitiones veri et boni, prodigunt; per "reditum ad patrem et confessionem quod non dignus esset vocari filius ejus, significatur paenitentia cordis et humiliatio; per "stolam primariam" qua indueretur, significantur communia et primaria vera; per "annulum super manum" significatur conjunctio veri et boni in interno seu spirituali homine; per "calceos super pede" significatur eadem in externo seu naturali homine; per utrumque hoc regeneratio; per "vitulum saginatum", bonum amoris et charitatis; et per "comedere et laetari", consociatio et gaudium caeleste.

[7] Apud Jeremiam,

"Dabo viros transgressos foedus meum, qui non stabiliverunt verba foederis quod ferierunt coram Me, vituli quem conciderunt in duas ut transirent inter partes ejus, principes Jehudae et principes Hierosolymae, ministros regios et sacerdotes, et omnem populum terrae, transeuntes inter partes vituli, et dabo illos in manum hostium eorum ut sit cadaver eorum in cibum avi caelorum" (34:18-20);

quid sit "foedus vituli", et quid sit transire inter partes ejus, nemo scire potest nisi sciat quid significat "foedus", quid "vitulus", quid "sectio ejus in duas partes", tum quid "principes Jehudae et Hierosolymae", "ministri regii", "sacerdotes", et "populus terrae"; patet quod arcanum caeleste sit: hoc usque intelligi potest cum scitur quod "foedus" sit conjunctio, "vitulus" bonum, "vitulus sectus in duas partes" bonum procedens a Domino ab una parte et bonum receptum ab homine ab altera, unde conjunctio; et quod "principes Jehudae et Hierosolymae, ministri regii, sacerdotes, et populus terrae", sint bona et vera quae ecclesiae; et quod "transire inter partes" sit conjungere: ex his cognitis sciri potest quod sensus internus horum verborum sit, quod nulla esset conjunctio per bona et vera ecclesiae apud illam gentem, sed disjunctio.

[8] Simile involvit "foedus vituli" cum Abramo, de quo in Libro Geneseos,

Jehovah dixit ad Abramum, "Accipetibi.... vitulum triennem, et capram triennem, et arietem triennem, et turturem et pullum; et accepit sibi omnia illa, et partitus est illa in medium, et dedit quamvis partem suam obviam alteri, et volucrem non partitus: et descendit volatile super corpora, et abegit illa Abram: et fuit sol ad occidendum, et sopor cecidit super Abramum, et ecce terror tenebrarum magnarum cadens super illum:.... et in die illo pepigit Jehovah foedus cum Abramo" (15:9-12, 18);

"terror tenebrarum magnarum cadens super Abramum" significabat statum gentis Judaicae, quod in maximis tenebris essent quoad vera et bona ecclesiae; hic status gentis illius est qui per "foedus vituli", quem "conciderunt in duas partes, inter quas transiverunt", apud, Prophetam descriptus est.

(b.) Quoniam per "vitulum" significatur bonum naturalis hominis ac verum ejus, quod est scientificum, et quoque naturalis homo et ejus scientificum significatur per "Aegyptum", ideo Aegyptus in Verbo dicitur "vitula" et "vitulus"; quare etiam, postquam applicuerunt scientifica ecclesiae ad magica et idololatrica, verterunt vitulum in idolum; exinde traxerunt filii Israelis quod in deserto fecerint sibi vitulum et illum coluerint, et exinde quoque fuit illis vitulus in Samaria.

[9] Quod Aegyptus dictus sit "vitula" et "vitulus", patet apud Jeremiam,

"Vitula pulcherrima Aegyptus; excidium a septentrione venit, et mercenarii ejus in medio ejus sicut vituli saginarii" (46:20, 21).

De vitulo quem filii Israelis sibi fecerunt in deserto, videatur Exod. 32: et de "vitulo Samariae" (1 Reg. 12:28-32),

de quo ita apud Hoscheam,

"Regem fecerunt et non a Me, principes fecerunt et non novi, argentum et aurum suum fecerunt sibi idola, ut excidatur; deservit vitulus tuus, Samaria;.... nam ex Israel ille: faber fecit eum, non Deus; in frusta fiet vitulus Samariae" (8:4-6);

agitur ibi de prava explicatione Verbi, cujus sensus litterae trahitur ad favorem suorum amorum et principiorum religionis inde captis; "regem facere et non a Me, et principes facere et non novi", significat doctrinalia ex propria intelligentia quae in se sunt falsa, sed faciunt ut sint sicut vera; "rex" enim est verum et in opposito sensu falsum, et "principes" sunt primaria vera aut falsa, quae principia religionis vocantur: "argentum et aurum suum facere idola", significat vera et bona ecclesiae pervertere, et usque illa ut sancta colere, tametsi, quia ex propria intelligentia, absque vita sunt; "argentum" est verum et "aurum" est bonum quae a Domino; "idola" significant cultum ex doctrina quae ex propria intelligentia; "Faber fecit et non Deus", significat ex proprio et non ex Divino; "in frusta fieri", significat dissipari: inde patet quid "vitulus Samariae." Quia "vituli" significabant bonum naturalis hominis, ideo etiam vituli sacrificabantur (De quo Exodus 29:11, 12, seq.: Leviticus 4:3, seq., 13, seq.; cap. 8:15, seq.; cap. 9:2; 16:3; 23:18; Numeri 8:8; seq.; cap. 15:24; 28:19, 20; Judicum 6:25-29:1 Samuelis 1:25; 16:2:1 Regnum 18:23-26, 33): omnia enim animalia quae sacrificabantur, significabant varia genera bonorum ecclesiae.

2762. Quod ‘equus’ intellectuale significet, non aliunde veniet quam ex repraesentativis in altera vita; multoties ibi in mundo spirituum videntur equi et hoc cum multa varietate, et quoque insidentes equis et quoties apparent, significant intellectuale; sunt talia repraesentativa continua apud spiritus. Ex repraesentativo ‘equi’ quod sit intellectuale, est quod cum memorantur equi in Verbo, spiritus et angeli qui apud hominem, ilico sciant quod sit intellectuale de quo agitur: inde etiam est quod quibusdam spiritibus, ex quodam orbe aliunde, cum imbuti intelligentia et sapientia, e mundo spirituum elevantur in caelum, appareant equi lucidi sicut ignei; qui etiam mihi, cum illi sublati, visi sunt;

[2] inde quid per ‘currum igneum et equos igneos’ qui visi Elisaeo, cum Elias ascendit per turbinem in caelos, significatur, mihi constare potuit; tum quoque quid per exclamationem Elisaei tunc, Pater mi, pater mi, currus Israelis et equites ejus, 2

Reg. 2:11, 12: et per quod Joash rex Israelis similiter dixerit ad Elisaeum cum moreretur, Pater mi, pater mi, currus Israelis et equites ejus, 2

Reg. 13:14: quod per Eliam et Elisaeum repraesentatus sit Dominus quoad Verbum, alibi, ex Divina Domini Misericordia, dicetur, nempe doctrina amoris et charitatis ex Verbo per ‘currum igneum’, et doctrina fidei inde per ‘equos igneos’; doctrina fidei est idem ac intellectus Verbi quoad interiora seu sensus internus.

[3] Quod currus et equi appareant in caelis apud spiritus et angelos, constare non solum potest ex eo quod visi prophetis, ut Zachariae 1:8-10; 6:1-7 ¹ , et aliis, sed etiam puero Elisaei, de quo ita in libro Regum, Aperuit Jehovah oculos pueri Elisaei, et vidit, et ecce mons plenus equis, et currus ignei circumcirca Elisaeum, 2. Reg. 6:17.

Praeterea, ubi ² in mundo spirituum mansio est intelligentium et sapientum, currus et equi continue apparent, ex causa, ut dictum, quia per currus et equos repraesentantur illa quae sapientiae et intelligentiae sunt. Quod resuscitati post mortem, qui intrant in alteram vitam, repraesentatum sibi videant juvenem insidentem equo et dein descendentem ex equo, et quod per illud significetur quod cognitionibus boni et veri, antequam ³ in caelum venire possint, instruendi, videatur in Parte Prima n. 187, 188. Quod ‘currus et equi’ illa significaverint, notissimum fuit in Ecclesia Antiqua, ut quoque constare potest a libro Hiobi, qui est liber Antiquae Ecclesiae, ubi haec, Oblivisci fecit eum Deus sapientiam, et non impertitus est ei intelligentiam, juxta tempus in altum elevavit se, deridet equum et equitem illius 39:17-19.

[4] Ex Antiqua Ecclesia significatio ‘equi’ quod sit intellectuale, derivata est ad sapientes circumcirca, etiam in Graeciam; inde habuerunt, cum describerent solem, per quem significatus est amor, n. 2441, 2495, quod posuerint ibi sapientiae suae et intelligentiae deum, et ei tribuerint currum et quatuor equos igneos; et cum describerent deum maris, quia per mare ⁴ significatae sunt scientiae in communi, n. 28, 2120, ⁵ quod etiam illi dederint equos: et cum describerent ortum scientiarum ex intellectuali, quod finxerint equum volantem qui ungula rupit fontem ubi virgines quae scientiae; et per equum Trojanum nec aliud significatum fuit quam artificiale ex intellectu eorum destruendi muros. Hodie quidem, cum describitur intellectuale, ex recepto ab antiquis illis more, describi solet per equum volantem seu Pegasum, et eruditio per fontem, sed vix aliquis novit quod ‘equus’ in sensu mystico significet intellectum, et ‘fons’ verum; minus quod significativa illa ab Ecclesia Antiqua ad gentiles derivata sint.

脚注: