5268. ‘Et septem vaccae graciles et malae ascendentes post eas, septem anni eae’: quod significet status multiplicationis falsi infestantis interius naturale, constat ex significatione ‘vaccarum’ quod in genuino sensu sint vera in interiore naturali, de qua n. 5198, 5265, in opposito autem falsa ibi, de qua n. 5202, quapropter illae vocantur ‘vaccae bonae’, hae autem ‘graciles et malae’; ex significatione ‘ascendere’ quod sit progressivum versus interiora, de qua n. 5202; et ex significatione ‘annorum’ quod sint status, de qua mox supra n. 5265. Sicut ‘septem’ significant sanctum, ita quoque in opposito sensu significant profanum; pleraque enim in Verbo etiam oppositum sensum habent, et hoc ex causa quia eadem quae in caelo fiunt, cum defluunt versus infernum, vertuntur in opposita et fiunt actualiter opposita; inde sancta quae per ‘septem’ significantur, fiunt ibi profana;

[2] quod per ‘septem’ significentur et sancta et profana, licet ex septem ¹ solum nominatis in Apocalypsi confirmare; quod sancta ibi, Johannes septem Ecclesiis; Gratia et pax ab Illo, Qui est, et Qui erat, et Qui venturus est, et a septem spiritibus qui sunt coram throno Ipsius, 1:4: Haec dicit, Qui habet septem spiritus, ... et septem stellas, iii I E throno exibant ... septem lampades ignis ardentes coram throno, quae sunt septem spiritus Dei, 4:5: Vidi super dextra sedentis super throno librum scriptum intus et a tergo, obsignatum septem sigillis, 5:1: Vidi cum ecce in medio throni ... Agnus stans tanquam mactatus, habens cornua septem, et oculos septem, qui sunt septem Dei spiritus emissi in omnem terram, 5:6: Septem angelis datae sunt septem tubae, 8:2: In diebus vocis septimi angeli ... consummandum erat mysterium Dei, 10:7: Exiverunt septem angeli habentes septem plagas e templo, induti linteo albo et splendido, et circumcincti circa pectora cingulis aureis; tunc unum ex quatuor animalibus dedit septem angelis septem phialas aureas, 15:6, 7.

[3] Quod ‘septem’ in opposito sensu significent profana, patet ab his etiam in Apocalypsi, Ecce draco magnus rufus habens capita septem, et cornua decem, et super capitibus ejus diademata septem, 12:3: Vidi e mari bestiam ascendentem, quae habebat capita septem, et cornua decem, et super cornibus suis decem diademata, super capitibus autem suis nomen blasphemiae, 13:1: Vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plenam nominibus blasphemiae, et habebat capita septem, et cornua decem.... Hic intelligentia, si quis habet sapientiam, septem capita sunt montes septem, ubi mulier sedet super illis, et reges septem sunt.... Bestia quae erat, et non est, ille rex octavus est, et ex septem, et in perditionem abit, 17:3, 7, 9, 11.

脚注:

5198. ‘Ascendentes septem vaccae’: quod significet vera naturalis, constat a significatione ‘vaccarum’ quod sint vera naturalis, de qua sequitur; quod septem fuerint, est quia ‘septem’ significant sanctum, n. 395, 433, 716, et ¹ inde numerus ille adjicit sanctitatem rei, de qua agitur n. 881; res etiam de qua hic agitur, est sancta, agitur enim de ulteriore renascentia naturalis per conjunctionem ejus cum caelesti spiritualis. Quod ‘vaccae’ seu juvencae significent vera naturalis, constare potest ex eo quod ‘boves et juvenci’ significent bona naturalis, n. 2180, 2566, 2781, 2830; in Verbo enim ubi masculus significat bonum, ibi femina verum, ac vice versa ubi masculus significat verum, ibi femina bonum; inde est quod ‘vacca’ significet verum naturalis, quia ‘bos’ significat bonum ejus;

[2] quod omnes bestiae quaecumque in Verbo nominantur, significent affectiones, bestiae malae et inutiles affectiones malas, at bestiae mites et utiles affectiones bonas, videatur n. 45, 46, 142, 143, 246, 714, 715, 719, 776, 1823, 2179, 2180, 3218, 3519; causa quod significent, est ex repraesentativis in mundo spirituum, cum enim sermo est in caelo de affectionibus, tunc repraesentantur in mundo spirituum bestiae quae correspondent illius generis affectionibus de quibus sermo est, quod etiam saepius mihi videre datum est; et aliquoties miratus sum unde id, at perceptum quod bestiarum vitae non aliud sint quam affectiones, sequuntur enim affectionem suam ex instinctu absque ratione et sic feruntur quaelibet ad suum usum; affectionibus illis absque ratione non aliae formae corporum competunt quam quales sunt in quibus apparent super terra; inde est, cum de solis affectionibus est sermo, quod formae earum ultimae similes formis corporum talium bestiarum appareant, nam aliis indui nequeunt affectiones illae quam quae correspondent; visae quoque mihi sunt bestiae peregrinae quae in mundo nullibi existunt; fuerunt ex affectionibus ignotis et ex affectionibus mixtis;

[3] inde nunc est quod in Verbo per ‘bestias’ significentur affectiones, sed quaenam affectiones non aliunde patet quam ex sensu interno; quod per ‘boves’ significetur bonum naturalis, videatur in locis supra citatis, et quod per ‘vaccas’ vera naturalis, constare potest ab illis locis ubi nominantur, ² ut apud Esai. 11:7, 4:16, Amos 4:1;

tum quoque Ex aqua separationis qua mundarentur, quae parata fuit exvacca rufa combusta in cinerem extra castra, cui admiscebatur lignum cedri, hyssopus et dibaphum coccineum, Num. 19:2-10 ³ ; is processus cum recluditur per sensum internum, indicat quod per ‘vaccam rufam’ significetur verum naturalis immundum quod mundum factum per combustionem, tum quoque per talia quae significantur per ‘lignum cedri, hyssopum et dibaphum coccineum’; aqua inde repraesentabat medium purificationis.

脚注: