433. (Vers. 5.) "Ex tribu Jehudae duodecim millia signati." - Quod significet amorem in Dominum, et quod omnes qui in illo sunt, in caelo sint et in caelum veniant, constat ex repraesentatione et inde significatione Jehudae et ejus tribus, quod sit amor in Dominum (de qua sequitur); ex significatione "duodecim millium", quod sint omnes et omnia (de qua supra, n. 430); hic omnes qui in illo amore sunt: et ex significatione "signatorum", quod sint qui distincti et separati ab illis qui in malo sunt, proinde illi qui in bono (de qua etiam supra, n. 427 [a]); quod sint illi qui in caelo sunt et in caelum veniunt, sequitur, illi enim "signabantur in frontibus", hoc est, separabantur a malis; illi enim sunt de quibus dicitur in capite 14 Apocalypseos,

"Agnus stans super monte Sionis, et cum Eo centum quadraginta quatuor millia habentes nomen Patris scriptum in frontibus suis:.... hi sunt qui cum mulieribus non polluti sunt, virgines enim, . . . empti de hominibus, primitiae Deo et Agno" (vers. 1, 3, 4):

per "montem Sionis" significatur caelum ubi est amor in Dominum; nam omnes qui significantur per "duodecim millia ex unaquavis tribu", Seu per "centum quadraginta quatuor millia, signatos in frontibus", sunt qui agnoscunt Dominum et amant Ipsum: quare prima tribus quae nominatur est tribus Jehudae, et per illam tribum significatur amor in Dominum; nam (ut supra, n. 431 [c] dictum est) repraesentatio caeli cadit secundum ordinem in quo tribus nominantur; et primum nomen seu prima tribus nominata est ex qua determinationes et significationes sequentium cum varietate fluunt.

[2] Praeterea in caelum nemo admittitur nisi a Domino, nam universum caelum est Ipsius; quare nemo ibi est et illuc venit, nisi qui agnoscit Ipsum et amat Ipsum. Amare Ipsum non est amare Ipsum quoad Personam, sed vivere secundum praecepta Ipsius, ut quoque Dominus apertis verbis docet apud Johannem,

"In illa die cognoscetis quod Ego in Patre meo, et Vos in Me et Ego in vobis: qui habet praecepta mea et facit illa, ille est qui amat Me:.... si quis amaverit Me, verbum meum servat; et Pater meus amabit illum, et ad illum veniemus et mansionem apud illum faciemus: qui non amat Me, verba mea non servat" (14:20, 21, 23, 24):

quod illi ament Dominum qui faciunt et servant praecepta et verba Ipsius, est quia praecepta et verba Ipsius significant Divina vera, et omne Divinum Verum procedit ab Ipso, ac quod procedit ab Ipso hoc Ipse est; quare cum homo est in illo quoad vitam, tunc Dominus est in illo et ille in Domino; unde dicitur, "Vos in Me et Ego in vobis", et quod "venturus et mansionem apud illum facturus"; hoc itaque est amare Ipsum. Amare etiam est conjungi, nam amor est conjunctio spiritualis, et conjunctio fit per receptionem Divini Veri doctrina et vita.

[3] Antequam ex Verbo ostenditur quod Per "Jehudam", seu per tribum a Jehudah nominatam, significetur amor in Dominum, dicetur quid "Jehudah" in omni sensu in Verbo significat. "Jehudah"significat in sensu supremo Dominum quoad amorem caelestem; in sensu interno regnum caeleste Domini, et Verbum; et in sensu externo doctrinam e Verbo quae est regni caelestis: et quia significat in supremo sensu Dominum quoad amorem caelestem, et in sensu interno regnum caeleste, etiam significat amorem in Dominum, nam hic amor est reciprocus apud hominem, et regnat in regno caelesti Domini. Sunt duo regna in quae universum caelum distinctum est, regnum caeleste et regnum spirituale; regnum caeleste consistit ex illis qui in amore in Dominum sunt, et regnum spirituale ex illis qui in amore erga proximum sunt: inde patet quid intelligitur per amorem caelestem et per amorem spiritualem. (Sed de his regnis videatur in opere De Caelo et Inferno 20-28.) Haec duo regna repraesentabant Judaei et Israelitae, Judaei regnum caeleste et Israelitae regnum spirituale.

Quod "Jehudah" etiam significet Verbum, est quia Dominus est Verbum; et Humanum assumpsit in illa tribu ut quoad Humanum quoque esset Verbum; secundum haec apud Johannem,

"In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum:.... et Verbum Caro factum est, et habitavit inter nos" (1:1, 14):

"Verbum" significat Dominum quoad Divinum Verum procedens ex Divino Amore Ipsius; inde est quod qui amant Divinum Verum quod in Verbo, faciendo illud, in Domini amore sint.

[4] Quod Dominus quoad amorem caelestem, et inde amor in Dominum, et quoque Verbum, per "Jehudam" significetur, constare potest ex sequentibus locis:

- Apud Mosen,

"Jehudah tu, celebrabunt te fratres tui; manus tua in cervice hostium tuorum: incurvabunt se tibi filii patris tui. Catulus leonis Jehudah; a praeda, fili mi, ascendisti: curvavit se, cubuit sicut leo, et sicut leo vetulus; quis suscitabit eum? Non removebitur sceptrum a Jehudah, et legislator ab inter pedes ejus, usque dum venit Schiloh, et Ei obedientia populorum: alligat ad vitem asellum suum, et ad vitem praestantem filium asinae suae: lavat in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum: ruber oculis a vino, et albus dentibus a lacte" (Genesis 49:8-12):

describitur hic per "Jehudam" in sensu spirituali regnum caeleste Domini, ac Ipse Dominus quoad amorem caelestem; amor caelestis est amor Domini receptus in regno caelesti, et amor spiritualis est amor Domini receptus in regno spirituali. Sequentia per ea verba significantur: "Celebrabunt te fratres tui" significat quod ecclesia caelestis prae reliquis eminens sit, "fratres" enim seu tribus nominatae a filiis Jacobi, qui fuerunt fratres ejus, significant ecclesiam: "manus tua in cervice hostium tuorum" significat quod infernalis et diabolica turba expelletur et detinebitur; "hostes" sunt illi qui ab inferno: "incurvabunt se tibi filii patris tui", significat quod vera omnia ecclesiae se submittent; "incurvare" est se submittere, ac "filii patris" ejus sunt omnia vera ecclesiae; nam illis qui in amore in Dominum sunt et inde in regno caelesti omnia vera ecclesiae insita sunt: "catulus leonis Jehudah" significat innocentiam cum viribus innatis; amor enim in Dominum in se spectatus est innocentia, haec significatur per "catulum", et vires ei innatae per "leonem": "a praeda, fili mi, ascendisti", significat liberationem plurium ab inferno; "curvavit se, cubuit sicut leo, et sicut leo vetulus", significat bonum amoris et verum inde in sua potentia, nam "curvare se", cum de leone, est mittere se in potentiam: "quis suscitabit eum" significat quod tutus sit ubicunque est, nec dimoveri possit ab infernis: "non removebitur sceptrum a Jehudah" significat quod non potestas recedet a bono amoris caelestis; "et legislator ab inter pedes ejus" significat quod nec vera Verbi a sensu ultimo ejus; "usque dum venit Schiloh" significat adventum Domini, et tunc tranquillum pacis; "et Ei obedientia populorum" significat vera ab Ipso, et conjunctionem per illa: "alligat ad vitem asellum suum" significat eccleSiam externam et ejus vera a Domino; "et ad vitem praestantem filium asinae suae" significat ecclesiam internam et ejus vera a Domino; "lavat in vino vestimentum suum" significat Humanum Domini externum seu naturale quod Divinum Verum ex Divino Amore Ipsius; "et in sanguine uvarum velamen suum" significat Humanum Domini internum seu rationale quod Divinum Bonum ex Divino Amore Ipsius: "ruber oculis prae vino" significat quod Humanum internum seu rationale non sit nisi Bonum; "et albus dentibus a lacte" significat [quod] Humanum externum seu naturale non sit nisi Bonum Veri. Ex singulis in descriptione illa constare potest quod per "Jehudam" non intelligatur Judah, sed aliquod eminens caeleste, quod ita describitur. (Sed illa singillatim explicata videantur in Arcanis Caelestibus, a n. 6363 ad ¹ 6381.)

[5] Apud Ezechielem,

"Tu fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illud, Jehudae et filiis Israelis et sociis ejus: deinde sume lignum unum, et scribe super illud, Josephi, lignum Ephraim et omnis domus Israelis . postea conjunge illa, unum cum altero tibi in lignum unum, ut sint unum ambo in manu ² mea. .... Ego accepturus lignum Josephi quod in manu Ephraimi et tribuum Israelis sociorum ejus, et adducam super illo cum ligno Jehudae, et faciam eos in lignum unum.... .... Ego accepturus filios Israelis ab inter gentes quo abiverunt, et congregabo eos a circuitu, et adducam eos super terram suam, et faciam eos in gentem unam super terra in montibus Israelis, et Rex unus erit omnibus illis in Regem; neque erunt amplius duae gentes, neque dividentur amplius in duo regna iterum; .... servus meus David Rex super eos, ut Pastor unus sit omnibus illis, utque in judiciis meis ambulent, et statuta mea custodiant, ac faciant ea; tunc ³ habitabunt super terra, quam dedi servo meo Jacobo, in qua habitarunt patres vestri, et habitabunt super illa illi et filii eorum, et filii filiorum eorum usque in aeternum, et David Servus meus Princeps illis in aeternum; et pangam illis foedus pacis, foedus aeternitatis erit cum illis, et dabo eos, et multiplicabo eos, et ponam sanctuarium meum in medio eorum in aeternum; sic erit habitaculum meum apud illos, et ero illis in Deum, et illi erunt Mihi in populum" ( ⁴ 37:16, 17, 19, 21, 22, [24,] 25-27);

quid haec significant nemo scire potest si non sciat quid "Jehudah" et "Israel", et quid "Joseph" et "Ephraim" significant: quod non Jehudah et Israel, nec Joseph et Ephraim, patet; nam dicitur quod "tribus Israelis dispersae inter gentes congregarentur et adducerentur super terram Canaanem", quodque "David erit rex et princeps illorum", et quod "cum Illo habitaturae in aeternum"; quis non scit quod tribus Israelis non congregari possint, et quod David non amplius erit rex super illis? Quare sciendum est, quid in sensu spirituali significatur per "Jehudam", quid per "filios Israelis", tum quid per "Josephum" et "Ephraimum", et porro quid per "Davidem", et quid per "terram Canaanem." Per "Jehudam" in sensu spirituali significatur regnum caeleste Domini, per "filios Israelis" regnum spirituale Domini; per "Josephum" et "Ephraimum" ac per "tribus Israelis dispersas et congregandas" intelliguntur illi qui infra illa regna sunt, quia non caelestes nec spirituales, sed naturales, et usque in bono vitae secundum religiosum suum:

[6] hi etiam sunt qui intelliguntur a Domino apud Johannem,

"Etiam alias oves habeo, quae non sunt ex ovili hoc; etiam illas oportet Me adducere, et vocem meam audient, et fiet unus grex, unus Pastor" (10:16);

hi enim in caelo non fuerunt ante adventum Domini, sed ab Ipso introducti postquam glorificavit Humanum suum: causa erat, quia Divinum procedens non prius ad illos extendi potuit. Qui haec scit, et quod per "Davidem" intelligatur Dominus quoad Divinum Verum procedens ex Divino Humano Ipsius, scire potest singula ibi in serie. Quod illa "scriberentur super duobus lignis", et quod duo illa ligna "conjungerentur in unum lignum", erat quia per "lignum" significatur bonum vitae, et omnis conjunctio in caelo fit per bonum, et secundum id.

(Quod "lignum" significet bonum vitae, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 643, 2784, 3720, 8354,)

[7] Apud Esaiam,

Dominus cum "tollet signum gentibus, et congregabit expulsos Israelis, et dispersa Jehudae colliget a quatuor alis terrae: tunc recedet aemulatio Ephraimi, et hostes Jehudae exscindentur; Ephraim non aemulabitur cum Jehudah, et Jehudah non angustabit Ephraimum; sed involabunt in humerum Philisthaeorum versus mare" (11:12-14):

haec dicta sunt de salvatione gentium, quae etiam significantur per "expulsos Israelis" et "dispersa Jehudae", dicitur enim quod Dominus "tollet signum gentibus"; per "expulsos Israelis" intelliguntur qui non [in] veris sunt sed usque in desiderio discendi illa, et per "dispersa Jehudae" intelliguntur qui in bono vitae et per id in amore in Dominum; nam qui amant facere bonum illi amant Dominum, Dominus enim est in illo bono quia id est ab Ipso: per "Ephraimum" intelligitur intellectuale hic concordans cum bono amoris; quod unum non discordabit cum altero, intelligitur per "Tunc recedet aemulatio Ephraimi, Ephraim non aemulabitur cum Jehudah, et Jehudah non angustabit Ephraimum": quod separabuntur ab illis qui in fide separata a charitate sunt, significatur per quod "involabunt in humerum Philisthaeorum versus mare"; "Philisthaei versus mare" sunt qui separant fidem a charitate seu a bono vitae; "mare est ultimum caeli ubi desinit, ac "involare in humerum" est rejicere et sic se separare.

[8] Apud Sachariam,

"Exulta, filia Zionis, clange, filia Hierosolymae; ecce Rex tuus venit tibi, justus et fidelis Ille.... .tendam Mihi Jehudam, arcum implebo Ephraimum, et excitabo filios tuos, Sion" (9:9, 13):

haec de adventu Domini et de instauratione ecclesiae ab Ipso apud illos qui in bono amoris et in veris doctrinae inde sunt: "filia Sionis" et "filia Hierosolymae" significat ecclesiam quae apud illos; "Rex tuus" qui "venit justus et fidelis" est Dominus ex quo bonum amoris et verum doctrinae: "tendam Mihi Jehudam, arcum implebo Ephraimum", significat quod ecclesia instauranda sit apud illos qui in bono amoris in Dominum sunt, et in veris doctrinae inde; per Jehudam" hic intelliguntur qui in bono amoris in Dominum sunt, et per "Ephraimum" vera doctrinae; "Ephraim" enim significat intellectuale ecclesiae, et "arcus" doctrinam veri; (quod "arcus" significet doctrinam, videatur supra, n. 357 [a] , ubi etiam haec explicata sunt;) "filii Sionis" sunt illi. Quod non gens Judaica per "Jehudam" ibi intelligatur, nec Ephraim per "Ephraimum", patet; nam ecclesia Domini non instaurata est quia non recepta apud gentem Judaicam, et tribus Ephraimi tunc non erat.

[9] Apud eundem,

"Visitabit Jehovah Zebaoth gregem suum, domum Jehudae, et ponet eos sicut equum gloriae suae in bello; ex illo angularis, ex illo clavus, ex illo arcus belli: .... . potentem reddam domum Jehudae et domum Josephi servabo, et habitare faciam eos; .... hinc erunt sicut potens Ephraim, et laetabitur cor eorum sicut vino" (10:3, 4, 6, 7):

per "domum Jehudae" etiam hic intelligitur regnum caeleste Domini, quod consistit ex illis qui in amore in Ipsum sunt, et per "Ephraimum" intelliguntur qui in veris doctrinae inde sunt; nam omnes qui in regno caelesti Domini sunt, in veris doctrinae sunt, vera enim habent sicut insita et cordibus inscripta. (Videatur in opere De Caelo et Inferno 25, 26 reliqua videantur explicata supra, n. 355 [f] . 376 [d] .)

[10] Apud eundem,

"Jubila et laetare, filia Sionis; ecce Ego veniens ut habitem in medio tui...; tunc adhaerebunt gentes multae Jehovae in die illo, et erunt Mihi in populum . Jehovah hereditatem Sibi faciet Jehudam, portionem suam super terra sanctitatis, et eliget iterum Hierosolymam" (2:14-16 [B.A. 10-12]):

quod hic per "Jehudam" non gens Judaica intelligatur, nec per "Hierosolymam" Hierosolyma, manifeste patet, nam agitur ibi de adventu Domini, quando gens illa prorsus recessit, ac Hierosolyma dein destructa fuit; et tamen dicitur quod "Jehovah hereditatem Sibi faciet Jehudam, et portionem suam super terra sanctitatis, et eliget iterum Hierosolymam"; quare per "Jehudam" intelliguntur illi qui in amore in Dominum sunt, et per "Hierosolymam" intelligitur ecclesia quoad doctrinam apud illos.

[11] Apud Nahum,

"En super montibus pedes evangelizantis, proclamantis pacem; feriare Jehudah festa tua, redde vota tua, quia non addet amplius per te transire belial, omnis exscindetur" (Nahum 2:1 [B.A. 1:15]):

etiam haec de Domino; adventus Ipsius intelligitur per "En super montibus pedes evangelizantis, proclamantis pacem"; per "feriari festa", et "reddere vota", significatur ex adventu Ipsius gaudere, et tunc colere Ipsum; per quod "non addet amplius transire per Jehudam belial, omnis exscindetur", significatur quod non malum apud illos, quia in Domino; haec non dici potuerunt de gente Judaica, sed de illis qui in amore in Dominum sunt; unde patet quod hi per "Jehudam" intelligantur.

[12] Apud Malachiam,

"Ego mitto angelum meum, qui parabit viam ante Me; et subito veniet ad Templum suum Dominus:.... tunc suavis erit Jehovae minchah Jehudae et Hierosolymae, juxta dies saeculi et juxta annos priores" (3:1, 4):

quod haec dicta sint de adventu Domini, et quod per "angelum qui parabit viam ante Ipsum" intelligatur Johannes Baptista, notum est in ecclesia: quod tunc "suavis erit Jehovae minchah Jehudae et Hierosolymae" significat quod tunc acceptus erit cultus ex bono amoris in Dominum: "minchah Jehudae" illum cultum significat; quod non acceptus fuerit cultus gentis Judaicae et Hierosolymae, constat, nam non agnoverunt Dominum, sed Ipsum prorsus reprobaverunt: "juxta dies saeculi et juxta annos priores" significat juxta cultum in ecclesiis antiquis; Antiquissima Ecclesia quae ante diluvium et in amore in Dominum, intelligitur per "dies saeculi" seu "aeternitatis", et Ecclesia Antiqua quae post diluvium, quae fuit ecclesia spiritualis, intelligitur per "annos priores."

[13] Apud Joelem,

"Fiet in die illo stillabunt montes mustum, et colles fluent lacte, et omnes rivi Jehudae fluent aquis; et fons e domo Jehovae exibit et irrigabit flumen schittim: Aegyptus in vastitatem erit, et Edom in desertum vastitatis, propter violentiam filiorum Jehudae, quorum fuderunt sanguinem innocentem in terra sua: at Jehudah in aeternum sedebit, et Hierosolyma in generationem et generationem" (4 [B.A. 3:18-20] 18-20):

agitur etiam ibi de adventu Domini, ac de novo caelo et de nova terra tunc; et per quod "montes stillabunt mustum significatur quod ex bono amoris omne verum; (quod "montes" significent bonum amoris, videatur supra, n. 405 [a-f] , et quod "vinum et mustum" significet verum, etiam supra, n. 376 [a-f] ;) per quod "colles fluent lacte" significatur quod ex bono charitatis erga proximum vita spiritualis; et per quod "omnes rivi Jehudae fluent aquis" significatur quod ex singulis Verbi vera per quae intelligentia: per quod "fons e domo Jehovae exibit et irrigabit flumen schittim" significatur quod ex caelo a Domino verum doctrinae, quod illustrabit illos qui in cognitionibus et scientiis sunt: "Aegyptus in vastitatem erit, et Edom in desertum vastitatis", significat quod principia falsa et mala amoris sui, utraque ex naturali homine, destruentur; "propter violentiam filiorum Jehudae, quorum fuderunt sanguinem innocentem in terra sua", significat propter falsificata vera et adulterata bona Verbi, quae corruperunt et destruxerunt; "Jehudah in aeternum sedebit, et Hierosolyma in generationem et generationem", significat quod Verbum et inde doctrina genuini veri permansura sint in aeternum apud illos qui in amore in Dominum sunt. Inde etiam patet quod non Jehudah per "Jehudam" nec Hierosolyma per "Hierosolymam" ibi intelligatur.

[14] Apud eundem,

"Tyre et Zidon, et omnes termini Philisthaeorum, ...cito reducam retributionem in caput vestrum, propterea quod argentum meum et aurum meum sumpsistis, et desiderabilia bonorum meorum intulistis in templa vestra; et filios Jehudae et filios Hierosolymae vendidistis filiis Graecorum, ut longe removeritis eos a terminis eorum" (4 [B.A. 3:4-6] 4-6):

per "Tyrum" et "Zidonem" ac per "Philisthaeos" intelliguntur qui falsificaverunt vera et bona Verbi; "argentum meum et aurum meum" significant vera et bona illa; et "inferre illa in templa sua" significat illa falsificare et profanare: "filios Jehudae et filios Hierosolymae vendere filiis Graecorum" significat pervertere et falsificare omnia vera et bona Verbi; "filii Jehudae" sunt bona Verbi, "filii Hierosolymae" sunt vera ejus, et "filii Graecorum" sunt falsa; "longe removere illos a terminis illorum" significat procul ab ipsis veris. Qui non scit sensum spiritualem Verbi, credere potest quod illi qui in Tyro et Zidone et in Philisthaea erant vendiderint filios Jehudae et Hierosolymae ad Graecos; sed est propheticum, in quo gentes quae nominantur significant res ecclesiae.

[15] Apud Jeremiam,

"In diebus illis ibunt domus Jehudae et domus Israelis, et venient una e terra septentrionis super terram quam hereditare feci patribus vestris" (3:18):

haec etiam de adventu Domini, et de nova ecclesia ab Ipso; adventus Ipsius intelligitur per "in diebus illis", et nova ecclesia per "domum Jehudae et domum Israelis", ecclesia quae ex illis qui in amore in Dominum sunt per "domum Jehudae", et ecclesia quae ex illis qui in charitate erga proximum sunt, et vocatur ecclesia spiritualis, per "domum Israelis": quod "venient una e terra septentrionis super terram quam hereditare feci patribus vestris" significat quod ex ignorantia et ex falsitatibus in quibus tunc, in cognitiones et in lucem veri quae ecclesiae, venturi sint; "terra septentrionis" significat statum ignorantiae et falsum religionis; "terra quam hereditarunt patres" significat ecclesiam quae in cognitionibus et in luce veri. Haec dicta sunt de gentibus, ex quibus nova ecclesia instauranda; quod non domus Jehudae, nec domus Israelis tunc, nempe cum fuit Dominus in mundo, e terra septentrionis venerit, notum est; Judaei enim tunc erant in terra Canaane, et Israelitae erant dispersi.

[16] Apud eundem,

"Ecce dies venientes, ...cum suscitabo Davidi Germen justum, qui regnabit Rex et prosperabitur, et faciet judicium et justitiam in terra: in diebus Ipsius salvabitur Jehudah, et Israel habitabit secure; et hoc nomen Ipsius quod vocabunt Ipsum, Jehovah Justitia nostra" (23:5, 6; 33:15, 16):

manifeste hic de Domino, qui est "Germen Davidis", et qui "regnabit Rex", et qui vocabitur "Jehovah Justitia nostra": quod "in diebus Ipsius salvabitur Jehudah, et Israel habitabit secure", significat quod salvandi qui in amore in Ipsum et in charitate erga proximum sunt (ut supra). Quod non Jehudah salvatus sit, nec quod Israel revocatus aut revocari potuerit, ut habitaret secure, hoc est, absque infestatione a malis et falsis, constat.

[17] Apud eundem,

Reducam Israelem ad habitaculum illius, ut pascat in Carmele et Baschane, ac in monte Ephraimi et Gileade saturetur anima ejus: in diebus illis et in tempore illo .... quaeretur iniquitas Israelis et peccata Jehudae, et non invenientur" (50:19, 20):

etiam haec de instauratione ecclesiae a Domino apud gentes, quae per "Israelem qui reducetur ad habitaculum suum", similiter per "Jehudam cujus peccata non invenientur", intelliguntur; quod ducendi a Domino ac instruendi in bono charitatis, intelligitur per quod "pascent in Carmele et Baschane, et in monte Ephraimi et Gileade."

[18] Apud Sachariam,

"In die illo...percutiam omnem equum stupore, et equitem ejus amentia, et super domum Jehudae aperiam oculum meum: .... in die illo ponam duces Jehudae sicut fornacem ignis in lignis, et sicut facem ignis in manipulo, ut comedant ad dextram et ad sinistram omnes populos circumcirca, ut habitet amplius Hierosolyma, sub se in Hierosolyma; servabit Jehovah tentoria Jehudae primo" (12:4, 6, 7):

agitur ibi de devastatione ecclesiae prioris, et de instauratione ecclesiae novae a Domino; devastatio ecclesiae prioris describitur per "In die illo percutiam omnem equum stupore et equitem amentia"; per "equum" enim significatur intellectus veri apud hominem, et per "equitem" intelligentia (videatur supra, n. 355): per "domum Jehudae" significatur ecclesia apud illos qui in bono amoris in Dominum sunt; de illa dicitur quod Dominus "super illam aperiet oculum suum": quod mala quae ab inferno dispergentur ab illis et apud illos, et quoque falsa, significatur per quod "ponet duces Jehudae sicut fornacem ignis in lignis, et sicut facem ignis in manipulo, ut comedant ad dextram et ad sinistram omnes populos circumcirca": quod ecclesia illa tuta erit ab infestatione malorum et falsorum, significatur per quod "habitabit Hierosolyma sub se in Hierosolyma"; et quod Dominus omnino salvabit illos qui in amore in Ipsum sunt, significatur per quod "Jehovah servabit tentoria Jehudae primo."

[19] Apud Esaiam,

"Verbum" Jehovae "super Jehudam et Hierosolymam: Fiet in posteritate dierum stabilis erit mons Jehovae in caput montium, et elatus prae collibus; et confluent ad eum omnes gentes; et ibunt populi multi, et dicent, Ite et ascendemus ad montem Jehovae, ad domum Dei Jacobi, qui docebit nos de viis suis, et eamus in semitis ejus" (2:1-3):

haec quoque dicta sunt de nova ecclesia a Domino; per "montem Jehovae", qui tunc stabilis et in caput montium, intelligitur Sion, et significatur ecclesia caelestis, et amor in Dominum qui est illis qui ab ea ecclesia; quod hoc ecclesiae primarium sit, crescet et vires sumet, significatur per quod "erit in caput montium et elatus prae collibus"; quod illi qui in bono sunt agnituri sint Dominum et accessuri ad ecclesiam, significatur per "confluent ad eum montem omnes gentes"; "gentes" significant illos qui in bono caelesti sunt, quod est bonum amoris in Dominum, ac "populi" qui in bono spirituali sunt, quod est bonum charitatis erga proximum; de his dicitur "Ibunt populi multi et dicent, Ite et ascendemus ad montem Jehovae, ad domum Dei Jacobi."

(Quod "gentes" significent illos qui in bono caelesti sunt, ac "populi" illos qui in bono spirituali, videatur supra, n. 331.)

[20] Apud eundem,

"Jehovah Redemptor tuus, et Formator tuus ab utero stabiliens verbum servi sui, et consilium legatorum suorum perficit, dicens Hierosolymae, Habitaberis; et urbibus Jehudae, Aedificabimini; et vastitates ejus erigam" (44:24, 26):

agitur etiam ibi de adventu Domini, qui est "Jehovah Redemptor tuus, et Formator tuus ab utero"; "Redemptor" dicitur ex eo quod liberaverit ab inferno, et "Formator ex utero" ex eo quod regeneret hominem: praedictio a prophetis de Ipso et de salvatione hominum intelligitur per "Stabiliens Verbum servi sui et conSilium legatorum suorum perficit": quod illi Salvandi qui ab ecclesia Ipsius sunt, et quod illi instruendi in veris doctrinae caelestis, intelligitur per "dicens Hierosolymae, Habitaberis; et urbibus Jehudae, Aedificabimini"; "Hierosolyma" est ecclesia, et "urbes Jehudae" sunt vera doctrinae caelestis: quod falsitates, quae destruunt ecclesiam, discutientur, intelligitur per "Vastitates ejus erigam." Quod a Domino non dictum sit quod Hierosolyma habitaretur, et quod urbes Jehudae aedificarentur, sed quod Hierosolyma destrueretur, quod etiam factum, notum est.

[21] Apud eundem,

"Producam ex Jacobo semen, et ex Jehudah heredem montium meorum, ut possideant eum electi, et servi mei habitent ibi" (65:9):

hic per "Jacobum" et per "Jehudam" non intelligitur populus ex Jacobo et gens ex Jehudah, sed ecclesia a Domino instauranda; per "Jacobum" ecclesia quae in bono vitae, et per "Jehudam" ecclesia quae in bono amoris in Dominum; ita per "Jacobum" ecclesia externa, et per "Jehudam" ecclesia interna: per "semen" intelligitur charitas et fides, et per "montes" intelliguntur bona amoris: illi qui in charitate sunt, vocantur "electi"; et illi qui in veris ex bono amoris, vocantur "servi"; quare dicitur "ut possideant eum electi, et servi mei habitent ibi."

[22] Apud Ezechielem,

"Jehudah et terra Israelis fuerunt negotiatores tui in triticis minnith et pannag et melle, et oleo et balsamo, dederunt negotiationem tuam" (27:17):

haec dicta sunt de Tyro, per quam significatur ecclesia quoad cognitiones veri et boni, inde etiam per "Tyrum" significantur cognitiones veri et boni quae ecclesiae; agitur ibi de mercaturis et negotiationibus ejus, per quas describitur quomodo cognitiones illae comparantur, hic quaenam comparantur ex Jehuda et ex terra Israelis; et quia per "Jehudam" significatur bonum amoris, et per "Israelem" verum ex illo bono, ideo dicuntur negotiationes ejus esse "in triticis minnith et pannag, et in melle et in oleo et in balsamo", quia per "tritica minnith et pannag" significantur vera et bona ecclesiae omnis generis, per "mel" bonum amoris in naturali homine, per "oleum" bonum amoris in spirituali homine, et per "balsamum" vera quae ex bono grata sunt. (Videatur supra, n. 375, ubi haec amplius explicata sunt.) Ex mercaturis in eo capite memoratis, et in sensu spirituali intellectis, manifeste patet quid per varias gentes ibi memoratas significatur, ita quid per "Jehudam" et per "Israelem"; mercaturae enim ibi indicant.

[23] Quod per "Jehudam" non intelligatur gens Judaica, constare etiam potest apud Ezechielem (cap. 48), ubi agitur de nova terra quae distribuenda erit inter duodecim tribus Israelis, quae tribus etiam ibi nominantur, et quam partem terrae unaquaevis possessura est; et ibi multum de tribu Jehudae, et quod Sanctuarium in medio ejus (vers. 8-22); ex quibus manifeste patet quod per "tribus" ibi nominatas non intelligantur tribus illae, fuerunt enim undecim dispersae, ac factae gentes, a quibus non dignoscuntur, fuerunt enim in perpetuum exilium abductae: tum etiam patet quod per "terram" ibi non intelligatur terra sed ecclesia, proinde per "tribus" ibi nominatas talia quae sunt ecclesiae, ac per "Jehudam" ibi ecclesia caelestis seu ecclesia quae in amore in Dominum, in qua idcirco est Sanctuarium.

[24] Simile per "Jehudam" et "Israelem" intelligitur apud Davidem,

"Factus est Jehudah in sanctuarium, et Israel in dominia Ipsius" (Psalmuss 114:2):

"sanctuarium" significat in supremo sensu Ipsum Dominum, ac in respectivo cultum Ipsius ex bono amoris; per "Israelem" significatur verum ecclesiae ex illo bono; et quia omnis potentia est veris ex bono, seu bono per vera, ideo dicitur quod "Israel factus sit in dominia Ipsius." Quoniam per "Jehudam" significatur regnum caeleste Domini, et per "Israelem" regnum spirituale Domini (ut supra dictum est), et regnum caeleste est quod constituit sacerdotium Domini in caelo, et regnum spirituale quod constituit regium Domini (videatur in opere De Caelo et Inferno 24, 226), inde est quod Dominus in Verbo dicatur "Rex", et apud Evangelistas,

"Rex Judaeorum" (Matthaeus 2:2; Johannes 18:33, 37; 19:19):

et per Dominum ut "Regem Judaeorum" intelligitur Dominus quoad Divinum Verum procedens ex Divino Bono Divini Amoris Ipsius; inde "reges" in Verbo significant vera quae ex bono (videatur supra, n. 31).

[25] Apud Jeremiam,

"Ecce dies venientes, .... quibus seminabo domum Israelis et domum Jehudae semine hominis et semine bestiae;.... et quibus pangam cum domo Israelis et cum domo Jehudae foedus novum:.... hoc foedus quod pangam cum domo Israelis post dies hos, .... dabo legem meam in medio eorum, et super cor eorum scribam illam, et ero illis in Deum, et erunt Mihi in populum" (31:27, 31, 33, 34):

per "dies venientes" etiam hic intelligitur adventus Domini; quare non intelligitur quod novum foedus tunc pangeretur cum domo Israelis et cum domo Jehudae, sed cum nova ecclesia a Domino instauranda, quae intelligitur per "domum Israelis" et per "domum Jehudae", quorum in medio daretur lex et scriberetur super cor; quod hoc non factum sit cum domo Israelis et cum domo Jehudae notum est, nam foedus cum Domino prorsus rejecerunt, et quoque hodie similiter: "foedus" significat conjunctionem cum Domino per amorem in Ipsum, ex qua conjunctione datur lex seu Divinum Verum in illis, tam in doctrina quam in vita eorum, quod est "lex in medio" et " ⁵ scripta super cor": "seminare domum Israelis et domum Jehudae semine hominis et semine bestiae" significat reformare illos qui e nova ecclesia per vera et bona quae intelligentiae et affectionis; "semen" est verum, "homo" est intelligentia, et "bestia" est bonum affectionis; quod "bestia" id significet, ostendetur in sequentibus.

[26] Apud Sachariam,

"Venient populi multi et gentes numerosae ad quaerendum Jehovam Zebaoth in Hierosolyma, et ad deprecandum facies Jehovae:.... in ⁶ diebus illis apprehendent decem viri ex omnibus linguis gentium alam viri Judaei, dicendo, Ibimus vobiscum, quia audivimus Deum vobiscum" (8:22, 23):

qui non scit quod per "Judaeum" intelligantur illi qui in amore in Dominum sunt, et inde in veris doctrinae, facile adducentur ad credendum quod haec dicta sint de Judaeis, et de introductione illorum in terram Canaanem, et quod tunc omnes alii qui salvari volunt apprehendent alam vestis illorum, orantes ut liceat comitari; sed qui scit quod haec non dicta sint de aliqua introductione in terram Canaanem ad Hierosolymam ibi, et quod per "Judaeum" non illi ex gente illa intelligantur, sed quod per "Hierosolymam" intelligatur nova ecclesia a Domino instauranda, ac per "Judaeum" omnis qui in bono amoris in Dominum est, ac per "alam Judaei" verum ex illo bono, scire potest quid omnia in illo capite et quid illa verba in specie significant: agitur enim ibi de convocatione et accessione gentium ad ecclesiam, ac per "Judaeum" intelliguntur qui agnoscunt Dominum et amant IpSum, ac per "apprehendere alam ejus" desiderium sciendi verum ab Ipso, ac per "decem viros ex omnibus linguis gentium" intelliguntur omnes ex quacunque religione; "decem viri" significant omnes, et "linguae gentium" significant religiosa.

[27] Ex his constare potest quantum hallucinantur qui credunt quod Judaei in fine temporum convertentur ad Dominum, ac introducentur in terram Canaanem; qui sunt illi qui credunt quod per "terram", per "Hierosolymam", per "Israelem" et per "Jehudam" in Verbo, intelligatur terra Canaan, urbs Hierosolyma, populus Israeliticus et gens Judaica. Sed ignoscendi sunt qui hactenus id crediderunt, quia non sciverunt aliquid de sensu spirituali Verbi; ita non quod per "terram" significetur ecclesia, per "Hierosolymam" illa quoad doctrinam, per "Israelem" illi qui ab ecclesia spirituali sunt, et per "Jehudam" illi qui ab ecclesia caelesti; tum quod ubi agitur apud Prophetas de introductione illorum in terram Canaanem, intelligatur introductio fidelium in caelum et in ecclesiam: quod etiam factum est cum Dominus in mundum venit, nam tunc introducti sunt in caelum omnes illi qui in bono charitatis vixerunt, et Deum sub Humana forma coluerunt; qui reservati sunt sub caelo usque ad adventum Domini, ac introducti postquam Dominus glorificavit Humanum suum. Hi sunt qui intelliguntur in pluribus locis in Verbo Prophetico, ubi agitur de captivitate filiorum Israelis et Jehudae, ac de reductione eorum in terram; intelliguntur etiam illi qui introducendi erant in ecclesiam et inde in caelum e terris post adventum Ipsius, non modo ubi Christiana Religio recepta est, sed etiam ubivis alibi; hi et illi sunt qui intelliguntur in multis locis ubi nominatur Israel et Jehudah et Hierosolyma, et agitur de introductione in terram (Ut in sequentibus:-Esaias 10:21, 22; 11:11, 12; 43:5, 6; cap. 49:10-26; 56:8; 60:4; 61:1-5, 9: Jeremias 3:12-20; 16:15, 16; 23:7, 9; 30:2-11; 31:1-14, 23-49; 33:6-18; Ezechiel 16:60-62; 20:40-42; 34:11-16; 37:21-28; 39:21-29; Hoschea 3:5; Joel 2:18-27; 3:5 [B.A. 2:32] : Amos 9:12-15 et alibi).

[28] Sint pro exemplo bina haec loca, ex quibus Judaei sibi persuadent, et quoque Christiani credunt, quod gens Judaica, reditura sit in terram Canaanem, et prae reliquis salvanda:

Apud Esaiam,

"Tunc adducent omnes fratres vestros ex omnibus gentibus, munus Jehovae, super equis et super curru, et super rhedis cameratis, et super mulis, et super veredariis, ad montem sanctitatis meae Hierosolymam:.... et quemadmodum caeli novi et terra nova, quae-acturus sum, stabunt coram Me, ...sic stabit semen vestrum et nomen vestrum" (66:20, 22):

(quid illa significant, videatur supra, n. [355 [c] ,] 405 [e] , ubi explicata sunt): per "novum caelum" et "novam terram" intelligitur caelum et ecclesia ex illis qui salvandi a Domino postquam glorificavit Humanum suum, ut supra dictum est.

[29] Apud eundem,

"Tollam erga gentes manum meam, et erga populos attollam signum meum, ut adferant filios tuos in sinu, et filias tuas super humero apportent: erunt reges nutritii tui, et principes [feminae] eorum lactatrices; facies ad terram incurvabunt se Tibi, et pulverem pedum tuorum lingent" (49:22, 23):

agitur in toto illo capite de adventu Domini, et de salvatione illorum qui recipiunt Ipsum, ut manifeste patet a versibus 6, 7, 8, 9, illius capitis; proinde non de salvatione Judaeorum, minus de reductione illorum in terram Canaanem. Quod gens Judaica in allatis locis non intellecta fuerit, constare etiam potest ex eo, quod gens pessima fuerit, et corde idololatra; et quod non introducta sit in terram Canaanem propter aliquam cordis bonitatem et justitiam, sed propter promissionem factam patribus eorum; et quod nulla ecclesiae vera et bona fuerint apud illos, sed falsa et mala, et quod ideo rejecti et expulsi ex terra Canaane; ut conStare potest ex omnibus illis locis in Verbo ubi gens illa describitur.

[30] Qualis illa gens fuit et futura est, quod pessima, describitur a Mose in Cantico, his verbis,

"Occultabo, facies meas ab illis, videbo quid posteritas eorum; generatio enim perversionum ⁷ illi, filii in quibus fidelitas non:.... dixerim, In extremos angulos ejiciam illos, cessare faciam ab homine memoriam eorum;.... nam gens perdita consiliis illi, nec in illis intelligentia;.... de vile Sodomae vitis eorum, et de agris Gomorrhae, uvae ejus uvae fellis, botri amaritudinum illis; venenum draconum vinum eorum, et fel aspidum crudele. ⁸ Nonne illud absconditum apud Me, obsignatum in thesauris meis? Mihi vindicta et retributio" (Deuteronomius 32:20-35):

describitur ibi qualis ecclesia est apud illos, quod nempe in diris falsis ex malo; ecclesia apud illos qualis est intelligitur per quod "de vite Sodomae vitis eorum, et de agris Gomorrhae"; "vitis" significat ecclesiam: falsa ex malo quae illis intelliguntur per quod "uvae ejus uvae fellis, botri amaritudinum illis, venenum draconum vinum eorum, et fel aspidum crudele"; "uvae" significant bona ecclesiae, at "uvae fellis ac botri amaritudinum" significant mala ex diris falsis; ipsa falsa eorum intelliguntur per "venenum draconum vinum eorum, et fel aspidum crudele"; "vinum" significat verum ex Verbo, at "venenum draconum et fel aspidum" significat enorme falsum quod existit ex falsificatis veris Verbi. Similiter describitur gens illa alibi in Verbo (Ut in Deuteronomio; in Libro Judicum; apud Prophetas, ut apud Jeremiam, cap. 5:20-31; 7:8-34; 9:1-252-26] ; cap. 11:6-17; 13:9-27; 19:1-15; 32:30-35; 44:2-24). Quod gens illa corde idololatra fuerit, patet ab allatis illis locis, et a plurimis aliis:

Ut apud Jeremiam,

"Juxta numerum urbium tuarum fuerunt dii tui, Jehudah;.... .... et juxta numerum platearum Hierosolymae ⁹ posuistis altaria ad suffiendum Baali" (2:28; 11:13).

[31] Quod non in terram Canaanem introducti fuerint propter aliquam cordis bonitatem et justitiam, sed propter promissionem factam patribus eorum, apud Mosen,

"Non propter justitiam tuam, et propter rectitudinem cordis tui tu Veniens ad possidendum terram, .... sed ut stabiliat verbum quod Jehovah juravit patribus tuis, Abrahamo, Isaco et Jacobo: quare scito quod non propter justitiam tuam Jehovah Deus tuus dans tibi terram bonam hanc ad possidendum eam, quia populus durus cervice tu" (Deuteronomius 9:5, 6).

[32] Quod nulla ecclesiae vera et bona fuerint apud illos, sed falsa et mala, patet ex Verbo ubi agitur de scortationibus et adulteriis eorum (Apud Jeremiam, cap. 3:1 ad fin. ; et apud Ezechielem, cap. 23:1 ad fin. ): per "scortationes" et "adulteria" in Verbo intelliguntur falsificationes veri et adulterationes boni (videatur supra, n. 141, 161): quapropter a Domino vocantur

"Generatio adultera" (Matthaeus 12:39; Marcus 8:38):

Et quoque illi "pleni hypocrisi, iniquitate et immunditie" (Matthaeus 23:27, 28):

Et quod per traditiones suas falsificaverint Verbum (Matthaeus 15:1-6; Marcus 7:1-14):

et apertis verbis apud Johannem,

"Vos ex patre diabolo estis, et desideria patris vestri vultis facere; ille homicida erat ab initio, et in veritate non stetit, quia non veritas in illo; quando loquitur mendacium, ex propriis loquitur, quia mendacium loquens est et pater ejus" (8:44)

per "mendacium" intelligitur falsum ex malo; per "diabolum" exstinctio omnis boni; per "homicidam" exstinctio omnis veri; per "patrem" intelliguntur tam qui ab inferno quam qui a generatione ista prius usque a primis temporibus vixerunt; "ex propriis loqui" est ex innato.

[33] Quod sic omne ecclesiae apud illos deperditum fuerit, ac ideo rejecti, constat apud Esaiam,

"Dominus ¹⁰ Jehovah Zebaoth removens ex Hierosolyma et ex Jehudah baculum et scipionem, omnem baculum panis, et omnem ¹¹ scipionem aquae, fortem et virum belli, judicem et prophetam, et divinatorem et senem:.... nam impegit Hierosolyma et Jehudah cecidit, quia lingua eorum et opera eorum contra Jehovam ad rebellandum oculis gloriae Ipsius" (3:1, 2, 8):

"removere omnem baculum panis et omnem ¹² scipionem aquae" significat omne bonum amoris et verum fidei, a quibus vita spiritualis; "panis" est bonum amoris, et "aqua" est verum fidei, ac "baculus" et "scipio" sunt potentiae, et inde omnia vitae spiritualis: "removere fortem et virum belli" significat omnem resistentiam contra mala et falsa; removere "judicem et prophetam" significat omne bonum et verum doctrinae; removere "divinatorem et senem" significat omnem intelligentiam et sapientiam: "lingua eorum et opera eorum contra Jehovam ad rebellandum oculis gloriae Ipsius" significat quod omne doctrinae eorum et vitae eorum sit prorSus contra Divinum Verum; "lingua" est doctrina, "opera" sunt vita, "oculi gloriae Jehovae" sunt Divinum Verum, "rebellare" est contra illud esse.

[34] Apud eundem,

" ¹³ Quid faciendum amplius vineae meae?" "Judicate..inter Me et inter vineam meam: quid faciendum [amplius] vineae meae quod non fecerim in illa? Quare exspectavi ut faceret uvas, sed fecit labruscas: et notum faciam vobis, quid Ego faciam vineae meae, removendo sepem ejus ut sit ad depascendum, perrumpendo maceriem ejus ut sit ad conculcationem; ponam eam in desolationem, .... ut ascendat sentis et vepris; immo nubibus praecipiam, ut non faciant pluere super eam pluviam" (5:3-6):

per "vineam" hic intelligitur ecclesia apud illam gentem; per "Exspectavi ut faceret uvas sed fecit labruscas" significatur quod pro bonis veri quae ecclesiae apud illam fuerint mala falsi; per "removere sepem ejus ut sit ad depascendum, perrumpendo maceriem ut sit ad conculcationem", significatur destructio ejus quoad bona et vera, ut invadant mala et falsa, quae sunt "sentis et vepris" quae ascendent; per "Nubibus praecipiam ut non faciant pluere super illam pluviam" significatur quod ulterius non aliqua receptio veri et boni illis per Verbum e caelo.

[35] De destructione ecclesiae apud illam gentem etiam agitur apud Esaiam (cap. 7:17-19, seq.), apud Jeremiam (cap. 1:15), et multis aliis in locis. Propterea etiam gens illa ejecta est e terra Canaane, primum gens Israelitica et postea gens Judaica; et hoc quia per "terram Canaanem" significatur Canaan caelestis, quae est caelum et ecclesia. Qualis utraque illa gens fuit, describitur plene in sensu interno in capitibus 32 et 33 Exodi, ubi agitur de vitulo aureo quem sibi fecerunt, propter quem Jehovah voluit illos consumere, et aliam generationem ex Mose exsuscitare (quorum omnium explicatio videatur in Arcanis Caelestibus, n. 10393-10512, et n. 10523-10557).

[36] Qualis gens Judaica fuit, describitur etiam in sensu interno in capite 38 Genescos, ubi agitur de ortu eorum, qui fuit ex Canaanitide et ex Scortatione cum nuru; tres enim stirpes eorum fuerunt, una ex muliere Canaanitide, quam Jehudah sumpsit sibi in uxorem, et binae ex Thamare quae nurus Jehudae, cum qua concubuit ut cum scorto (quorum explicatio etiam videatur in Arcanis Caelestibus, n. 4813-4930).

[37] Qualis illa gens fuit, etiam describitur per Judam Ischarioth, nam ille repraesentavit gentem Judaicam quoad ecclesiam; duodecim enim discipuli Domini repraesentaverunt ecclesiam Domini in communi, et quisque aliquod universale essentiale ejus, et Judas Ischarioth repraesentavit illam qualis apud Judaeos. (Praeter haec videantur quae in Arcanis Caelestibus, de illa gente scripta sunt, quae sunt sequentia:- Quod ecclesia repraesentativa apud gentem Judaicam instituta fuerit, sed quod in ipsa gente nulla ecclesia fuerit, n. 4899, 4912, 6304. Quod ideo quoad ipsam gentem fuerit repraesentativum ecclesiae, et non ecclesia, n. 4281, 4288, 4311, 4500, 6304, 7048, 9320, 10396, 10526, 10531, 10698. Quod gens lsraelitica et Judaica non electa fuerit, sed recepta ut ecclesiam repraesentaret, ob contumaciam qua patres eorum et Moses institerunt, n. 4290, 4293, 7051, 7439, 10430, 10535, 10632. Quod cultus eorum mere externus fuerit, absque omni cultu interno, n. 1200, 3147, 3479, 8871. Quod prorsus non sciverint interna cultus, nec scire voluerint, n. 301-303, 3479, 4429, 4433, 4680, 4844, ¹⁴ 4847, 10396, 10401, 10407, 10694, 10701, 10707. Quomodo considerant interna cultus, ecclesiae et Verbi, n. 4865. Quod interiora eorum, quae sunt cogitationis et affectionis, fuerint foeda, amoribus sui et mundi ac avaritia plena, n. 3480, 9962, 10454-10457, 10462-10466, 10575. Quod ideo illis non detecta fuerint interna ecclesiae, quoniam illa profanavissent, n. 2520, 3398, ¹⁵ 3479, 4289. Quod Verbum illis prorsus occlusum fuerit, et quod adhuc sit, n. 3769. Quod videant Verbum ab extra et non ab intra, 10549-10551. Quod ideo internum eorum, quando in cultu, occlusum fuerit, n. 8788, 8806, 9320, 9380, 9377, 9962, ¹⁶ 10396, 10401, 10407, 10492, 10498, 10500, 10575, 10629, ¹⁷ 10694. Quod usque gens illa prae aliis talis fuerit, ut potuerit esse in sancto externo, clauso interno, n. 4293, 4311, 4903, 9373, 9377, ¹⁸ 9380. Status eorum tunc, n. 4311. Quod conservati sint propter Verbum in lingua originali, et quia tales esse potuerunt, n. 3479. Quod sanctum externum eorum a Domino miraculose elevatum sit in caelum, et sic interiora cultus, ecclesiae et Verbi ibi percepta, n. 3480, ¹⁹ 4307, 4311, 6304, 8588, ²⁰ 10493, 10499, 10500, 10602. Quod hoc ut fieret, per media externa coacti sint stricte observare ritus et statuta in externa forma, n. 3147, 4281, 10149. Quia in sancto externo absque interno potuerunt esse, quod sancta ecclesiae et caeli repraesentare potuerint, n. 3479, 3881, 4208, 6306, ²¹ 6589, 9377, 10430, 10500, 10570. Quod usque sancta illos non affecerint, n. 3479. Quia nihil refert qualis persona est quae repraesentat, quoniam repraesentatio spectat rem, non autem personam, n. 665, 1097, 1361, 3147, 3881, 4208, 4281, 4288, 4292, 4307, 4444, 4500, 6304, 7048, 7439, ²² 8588, 8788, 8806. Quod gens illa pejor aliis gentibus fuerit, describitur qualis, etiam ex Verbo utriusque Testamenti, n. 4314, 4316, 4317, 4444, 4503, 4750, 4751, 4815, 4820, 4832, 5057, 5998, 7248, 8819, 9320, 10454-10457, 10462-10466. Quod tribus Jehudae abiverit in pejus quam reliquae tribus, n. 4815. Quam crudeliter tractaverunt gentes ex jucundo, n. 5057, 7248, 9320. Quod gens illa corde idololatra fuerit, ac prae aliis coluerit alios deos, n. 3732, 4208, 4444, 4825, 5998, 6877, 7401, 8301, 8871, 8882. Quod etiam cultus eorum in ipsa gente spectatus fuerit idololatricus, quia externus absque interno, n. 4281, 4825, 8871, 8882. Quod Jehovam modo quoad nomen coluerit, n. 6877, 10559-10561, 10566: et solum propter miracula, n. 4299. Quod erronee cogitent qui credunt quod Judaei in fine ecclesiae convertendi sint, et reducendi in terram Canaanem, n. 4847, 7051, 8301. Plura loca e Verbo de illa re allata, quae tamen intelligenda sunt secundum sensum internum, ita aliter quam secundum litteram, n. 7051. Quod Verbum quoad sensum externum propter illam gentem immutatum fuerit, non tamen quoad sensum internum, n. 10453, 10461, 10603, 10604. Quod Jehovah a Monte Sinai apparuerit eis secundum quale eorum, in igne consumente, densa nube et in fumo sicut fornacis, n. 1861, 6832, 8814, 8819, 9434. Quod Dominus appareat unicuivis secundum ejus quale, ut ignis vivificans et recreans illis qui in bono sunt, ac ut ignis consumens illis qui in malo, n. 934, 1861, 6832, 8814, 8819, 9434, 10551. Quod una ejus gentis origo sit ex Canaanitide, et quod binae reliquae ex scortatione cum nuru, n. 1167, ²³ 4818, 4820, 4825, 4874, ²⁴ 4899, 4913. Quod per illas origines significatum sit qualis conjunctio illorum cum ecclesia esset, quod nempe sicut cum Canaanitide et cum scortatione cum nuru, n. 4868, 4874, 4899, 4911, 4913. De statu eorum in altera vita, aliqua, n. 939, 940, 5057. Quoniam gens illa, tametsi talis repraesentabat ecclesiam, et quia Verbum apud illam et de illa conscriptum est, ideo Divina caelestia per nomina eorum significata sunt, ut per Reubenem, Schimeonem, Levi, Jehudam, Ephraimum, Josephum, et reliquos: quod per "Jehudam" in sensu interno significetur Dominus quoad amorem caelestem, ac regnum caeleste Ipsius, n. 3654, 3881, 5583, 5603, 5782, 6363. Explicatur propheticum Israelis de Jehudah, in quo agitur de Domino, Genesis 49:8-12, n. ²⁵ 6362, 6381.

Quod "tribus Jehudae" et "Judaea" significet ecclesiam caelestem, n. 3654, 6364. Quod duodecim tribus repraesentaverint et inde significaverint omnia amoris et fidei in complexu, n. 3858, 3926, 4060, 6335: inde quoque caelum et ecclesiam, n. 6337, 6637, 7836, 7891. Quod significent secundum ordinem quo nominantur, n. 3862, 3926, 3939, 4603, seq., 6337, 6640. Quod duodecim tribus divisae fuerint in duo regna, ut Judaei repraesentarent regnum caeleste, ac lsraelitae regnum spirituale, n. 8770, 9320. Quod per "semen Abrahami", "Isaci" et "Jacobi" significentur bona et vera ecclesiae, n. ²⁶ 3373, 10445.)

脚注:

355. (Vers. 2.) "Et vidi, et ecce equus albus." - Quod significet intellectum veri ex Verbo, constat ex significatione "equi", quod sit intellectuale; et ex significatione "albi", quod dicatur de vero.

(Quod "equus" significet intellectuale constare potest ex illis quae allata et ostensa sunt in opusculo De Equo Albo: et quod "album" dicatur de vero, videatur supra, n. 196.) Dicitur quod "equus albus" visus sit quando Agnus aperuit primum sigillum, et quod "equus rufus" cum secundum, "equus niger" cum tertium, et "equus pallidus" cum quartum; et quia per "equum" significatur intellectuale, in specie quoad Verbum, inde constare potest quod intellectus veri ex Verbo, et ejus quale apud homines ecclesiae, per "equos" hic describatur. Sive dicas quod id describatur, seu illi qui in eo sunt, idem est; nam homines, spiritus et angeli subjecta sunt, in quibus id. Inde sciri potest quid in hoc capite, et in proxime sequentibus, in sensu interno seu spirituali describitur, quod nempe Verbum quoad intellectum. Hoc quoque patet ex versu nono hujus capitis, ubi, postquam visi sunt quatuor illi equi, et tunc apertum sigillum quintum, dicitur quod "viderit animas occisorum propter Verbum Dei": et quoque ex capite 19 hujus Libri, ubi dicitur quod

Nomen Ejus qui sedit super equo albo vocetur "Verbum Dei" (vers. 13).

Quod intellectuale per "equum" significetur, et quod intellectus veri ex Verbo per "equum album", ostensum videatur in opusculo supra citato De Equo Albo; sed quia ibi solum pauca loca ex Verbo adducta sunt, confirmantia quod "equus" significet intellectuale, ideo velim hic plura adducere, ut plena sit confirmatio; quae sunt sequentia:

[2] - Apud Ezechielem,

"Congregate vos a circuitu super sacrificium meum quod sacrifico vobis:... satiabimini super mensa mea, equo et curru, forti et omni viro belli;... sic dabo gloriam meam inter gentes" (39:17, 20, 21):

agitur ibi de convocatione omnium ad regnum Domini, et in specie de instauratione eccleSiae apud gentes; agitur enim de captivitate spirituali, in qua fuerunt gentes, et de liberatione ab illa: per "sacrificium" quod sacrificaretur, significatur omnis cultus quo colitur Dominus; per "satiari super mensa mea", significatur omni cibo spirituali, qui quia est intellectus veri ex Verbo et ex doctrina inde, dicitur "equo et curru"; per "equum" significatur intellectus veri ex Verbo, et per "currum" significatur doctrina inde; et quoque dicitur "forti et omni viro belli", et per "fortem" significatur verum ex bono quod destruit malum, et per "virum belli" significatur verum ex bono quod destruit falsum: nisi talia significarentur, quid foret quod satiarentur "equo et curru, forti et omni viro belli"?

[3] Similiter in Apocalypsi,

"Congregamini ad cenam magni Dei, ut comedatis carnes regum, et carnes chiliarchorum, et carnes fortium, et carnes equorum et sedentium super illis" (19:17, 18):

agitur ibi in praecedentibus de Verbo et ejus sensu spirituali; hic nunc invitantur ad discendum vera et ad percipiendum bona; et per "cenam magni Dei" significatur instructio in veris et inde perceptio boni a Domino; et per "carnes regum", "chiliarchorum", "fortium", "equorum" et "sedentium super illis" significantur omnis generis vera quae ex bono; ("caro" significat bonum, "reges" Divina vera in genere, "chiliarchi" eadem in Specie, "fortes" vera naturalia, "equi" vera intellectualia, et "sedentes super illis" vera spiritualia;) quod ibi non intelligantur carnes regum, chiliarchorum, fortium, equorum et sedentium super illis, cuivis patet.

[4] Apud Habakuk,

"Num fluviis succensuit Jehovah? num contra fluvios ira tua? num contra mare excandescentia tua? quod equitas super equis tuis, currus tui salus:... calcasti mare equis tuis, lutum aquarum multarum" (3:8, 15):

quis non videt quod per "equos" hic non intelligantur equi? dicitur enim de Jehovah, quod "equitet super equis suis", et quod "calcet mare equis suis", et quod "currus Ipsius sint salus": sed hoc dicitur quia per "equitare super equis" significatur quod Jehovah, hoc est, Dominus, sit in intellectu Verbi sui in sensu ejus spirituali; et quia inde est doctrina veri, quae docet viam salutis, additur "Currus tui salus" ("currus" significant doctrinam); et per "calcare mare equis significatur quod Jehovah, hoc est, Dominus, sit in intellectu Verbi sui in sensu naturali (nam "mare" ibi id significat, in genere omnia quae sunt naturalis hominis et pro naturali homine); et quia ibi sunt Divina vera in suo ultimo, ideo additur "lutum aquarum multarum" ("lutum" significat ultimum ex quo et in quo, et "aquae" significant vera).

[5] Apud Sachariam,

"Exscindam currum ex Ephraimo, et equum ex Hierosolyma; et exscindetur arcus belli; contra loquetur pacem gentibus" (9:10):

agitur ibi de adventu Domini, et de instauratione ecclesiae apud gentes: quod tunc nihil ecclesiae residuum fuerit apud Judaeos, describitur per "Exscindam currum ex Ephraimo, et equum ex Hierosolyma, et exscindetur arcus belli"; per quae significatur quod amplius non verum in doctrina, nec intellectus veri, et inde nulla pugna et resistentia contra falsum; per "Ephraimum" significatur ecclesia quoad intellectum veri, et per "Hierosolymam" ecclesia quoad doctrinam veri, per "currum" ipsa doctrina, et per equum" ipse intellectus, ac per "arcum belli" pugna et resistentia contra falsum: instauratio ecclesiae apud gentes significatur per quod "loquetur pacem gentibus"; per "gentes" significantur omnes qui in bono amoris in Dominum sunt (videatur supra, n. 331), "pax" significat id bonum, et inde omnia ecclesiae.

(Quod "Ephraim" significet ecclesiam quoad intellectum veri, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 3969, 5354, 6222, 6234, ¹ 6237, 6267, 6296; et quod "Hierosolyma" significet ecclesiam quoad doctrinam, in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 6; et supra, n. 223.)

[6] Apud eundem,

"In die illo... percutiam omnem equum stupore, et equitem amentia; et super domum Jehudae aperiam oculum meum, omnem autem equum populorum percutiam caecitate" (12:4):

agitur ibi de devastatione ecclesiae prioris, et de instauratione novae; devastatio ecclesiae prioris describitur per "In die illo percutiam omnem equum stupore, et equitem amentia, et omnem equum populorum percutiam caecitate"; quod per "equum" ibi significetur intellectus veri apud homines ecclesiae, et per "equitem" affectio veri spiritualis unde intellectus, patet; quid alioqui foret, quod "equus percuteretur stupore, et equus populorum caecitate"? "Stupor" dicitur de intellectu quando nulla ei perceptio boni, ac "caecitas" de illo quando ei nulla apperceptio veri; per "domum Jehudae" significatur ecclesia apud illos qui in bono amoris in Dominum sunt, et inde in doctrina veri ex Verbo (videatur supra, n. 119, 211); quare dicitur, "Super illam aperiam oculum meum", per quod significatur illustrare ut videant vera.

[7] Apud eundem,

"In die illo erit super tintinnabulis equorum sanctitas Jehovae" (14:20):

agitur etiam ibi de adventu Domini, et invitatione omnium ad ecclesiam, ac per "tintinnabula equorum" significantur scientifica et cognitiones ac inde praedicationes, quae sunt ex intellectu veri; et quia omnis intellectus veri est ex Domino, et inde ipsae cognitiones et praedicationes, ideo dicitur quod "super tintinnabulis equorum erit sanctitas Jehovae." Quia "tintinnabula" significabant talia, ideo etiam

Tintinnabula auri erant super fimbriis pallii Aharonis circumcirca (Exodus 28:34, 35).

[8] Apud Mosen,

"Erit Dan (serpens) super via, aspis super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum: salutem tuam exspecto, Jehovah" (Genesis 49:17, 18):

est propheticum Israelis patris de tribu Danis, per quam tribum significantur ultima ecclesiae, ita illi qui in ultimis veri et boni sunt, qui dicuntur sensuales; sunt enim in ecclesia qui sunt spirituales, et qui naturales, ac naturales sunt interiores, medii et ultimi; ultimi sunt sensuales; hi non ultra sensum litterae Verbi quoad cogitationem se elevant: hi per "Danem" intelliguntur; quales sunt, describitur per id propheticum, quod nempe "Dan sit serpens super via, aspis super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum"; per "serpentem super via" et "aspidem super semita" significatur sensuale quoad verum et quoad bonum; per "calcaneos equi" significantur ultima intellectus veri et boni, et per "equitem" ratiocinatio ex illis; et quia sensuale in se spectatum non videt vera quoniam non capit spiritualia, et inde facile in falsa labitur nisi a Domino jugiter ab illis detineatur, ideo dicitur, "et cadet eques ejus retrorsum, salutem tuam exspecto, Jehovah." (Quod per "Danem" significentur ultima ecclesiae, videatur n. 1710, 6396, 10335; quod per "serpentem" significetur sensuale, quod ultimum intellectus, n. 6398, 6949, 8624 fin. , 10313, et supra, n. 70; quod per "viam" significetur verum, n. 627, 2333, 10422, et supra, n. 97; et quod per "calcaneum" significetur ultimum naturale, seu naturale corporeum, n. 259, 4938, seq.; quid sensuale, et quales sensuales homines in utroque sensu, videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 50.)

[9] Apud Sachariam,

"Sustuli oculos meos et vidi, cum ecce quatuor currus exeuntes ab inter duos montes, et montes erant montes aeris: ad currum primum equi rufi, ad currum secundum equi nigri, ad currum tertium equi albi, et ad currum quartum equi grandinati, robusti. ...Dixit angelus, Hi quatuor venti caelorum exeuntes a stando juxta Dominum totius terrae: in quo equi nigri, exeuntes in terram septentrionis; et albi exiverunt post eos, et grandinati exiverunt in terram austri, et robusti exiverunt et quaesiverunt ire ad peragrandum terram:... et dixit, Vide exeuntes ad terram septentrionis, quiescere fecerunt spiritum meum in terra septentrionis:... et longinqui venient, et aedificabunt in templo Jehovae" (Sachariam 6:1-8, 15):

hoc propheticum non intelligitur ab aliquo nisi sciatur quid significant "currus" et "equi", et quid "rubrum", "nigrum", "album", "grandinatum" et "robustum", tum quid "terra septentrionis" et "terra austri"; agitur ibi de ecclesia propaganda apud illos qui nondum in aliqua luce veri erant, quia non habuerunt Verbum; per "septentrionem" intelligitur obscurum veri quod illis, per "austrum" clarum veri; per "equos" intelligitur intellectus eorum; per "rubrum", "nigrum", "album" et "grandinatum", intelligitur quale ejus in principio et quale ejus postea; per "rufum" quale intellectus eorum quoad bonum in principio, per "nigrum" quale intellectus eorum quoad verum in principio, et per "album" quale intellectus eorum quoad verum postea, et per "grandinatum" quale ejus quoad verum et bonum tandem; per "robustum" intelligitur quale ejus quoad potentiam resistendi malis et falsis; ex his nunc constare potest quid significatur per quod "equi ² nigri exierint ad terram septentrionis, et albi exierint post eos", et quod "quiescere fecerint spiritum meum in terra septentrionis", quod nempe illi recipiant et intelligant qui ex bono vitae in affectione sciendi vera ecclesiae sunt, nec alii illustrantur; illustratio et receptio ab illis intelligitur per "quiescere fecerunt spiritum meum in terra septentrionis": per quod "grandinati exierint in terram austri, ac robusti ad peragrandum terram", significatur quod illi qui ex bono vitae in affectione sciendi vera ecclesiae sunt, in lucem veniant, ac quod resistant malis et falsis et faciant ecclesiam: inde est, quod quatuor illi equi dicantur "quatuor venti caelorum exeuntes a stando juxta Dominum totius terrae"; "venti" significant omnia Divina vera, et "exeuntes a stando juxta Dominum totius terrae" significat quod ab Ipso procedant; (quod "venti" significent omnia Divina vera, videatur n. 9642, et in opere De Caelo et Inferno 141-153; et quod "exire" significet procedere, in Arcanis Caelestibus, n. 5337, 7124, 9303); per "longinquos qui aedificabunt in templo Jehovae" ³ significantur qui prius remoti fuerunt a veris et bonis ecclesiae, quod accedent ad ecclesiam: (quod per "longinquos" illi significentur, videatur n. 4723, ⁴ 8918; et quod per "templum Jehovae" significetur ecclesia, n. 3720: porro, quod per "septentrionem" significetur obscurum veri, et quod per "austrum" sive "meridiem" clarum veri, ita quoque illi qui in obscuro et in claro veri sunt, videatur in opere De Caelo et Inferno 143-151): quid per "rubrum" et "nigrum" in utroque sensu significatur, videbitur in explicationibus ad versus quartum et quintum hujus capitis; et quid per "album", videatur supra (n. 196): per "montes aeris", inter quos currus et equi exiverunt, significatur bonum amoris in naturali homine; hoc dicitur, quia gentes, de quibus hic agitur, non in bono spirituali sed in bono naturali fuerunt, antequam illustrati sunt. (Quod per "montem" significetur bonum amoris, videatur n. 795, 4210, 6435, 8327, 8758, 10438; et quod per "aes" bonum naturale, supra, n. 70.)

[10] Apud Hiobum,

"Oblivisci fecit illam Deus sapientiam, nec impertitus est illi intelligentiam: quo tempore in altum se attollit, ridet equum et equitem ejus" (39:17, 18):

haec dicuntur de "ave", per quam significatur intelligentia ex proprio, quae in se nulla intelligentia est; nam homo ex proprio non videt nisi falsa, et non vera, et ex veris est intelligentia et non ex falsis; quare dicitur de illa, quod oblivisci fecerit illam Deus sapientiam, nec impertitus est illi intelligentiam, et cum se in altum attollit, ridet equum et equitem ejus", hoc est, intellectum veri ac intelligentem.

[11] Apud Davidem,

"Praeda facti sunt fortes corde, dormitarunt somnum suum;... prae increpatione tua, Deus Jacobi, obdormivit et currus et equus" (Psalmuss 76:6, 7 [B.A. 5, 6):

per "fortes corde" significantur qui in veris ex bono sunt; per quod "praeda facti sint, et dormitaverint somnum suum", significatur quod a malis in falsa lapsi sint; per "increpationem Dei Jacobi", significatur inversio status eorum ab ipsis; et per "obdormivit et currus et equus", significatur quod intellectuale eorum sopitum sit, quia factum mere naturale; quod per "vigilare" significetur vitam spiritualem sibi comparare, et per "dormire" habere vitam naturalem absque spirituali, videatur supra (n. ⁵ 187).

[12] Apud Ezechielem,

"Javan, Thubal et Meschech... cum anima hominis et vasis aeris dederunt negotiationem tuam: ex Bethogarma equos, equites et mulos dederunt negotiationibus tuis" (27:13, 14):

agitur ibi de Tyro, per quam significantur cognitiones veri et boni quae ecclesiae externae et internae: per "Javan, Thubal et ⁶ Meschech" significantur qui in cultu externo, et ii "ex Bethogarma" qui in cultu interno; quare dicitur quod hi "dederint negotiationibus Tyri equos, equites et mulos", et quod illi dederint "animam hominis et vasa aeris negotiationem"; et per "animam hominis" significatur verum fidei quoad cognitionem, et per "vasa aeris" significantur vera boni naturalis; ac per "equos, equites et mulos" significatur intellectus veri et boni, per "equos" intellectus veri, per "equites" intelligentia, et per "mulos" rationale. (Quod per "mulum" significetur rationale, videatur n. 2781, 5741, 9212.) Quisque videre potest quod per "negotiationes Tyri", quae in illo capite et alibi enumerantur, non intelligantur negotiationes cum talibus, ut cum vasis aeris, equis et mulis, et cum pluribus aliis, sed quod intelligantur negotiationes spirituales, quae fiunt per cognitiones veri et boni: Verbum enim est Divinum et de Divinis agit, et non de terrestribus; quare continet spiritualia, quae sunt caeli et ecclesiae, quae exprimuntur in sensu ultimo, qui est sensus litterae, per naturalia quae correspondent illis.

(Quod "negotiari" et "mercari" in Verbo significet cognitiones veri et boni comparare et communicare, videatur a. 2967, 4453; et quod simile " ⁷ emere" et "vendere", n. 2967, 4397, 4453, 5371, 5374, ⁸ 5406, 5410, 5426, 5886, 6143, 7999, 9039.)

[13] Apud Esaiam,

"Qui duxit eos per abyssos, sicut equus in deserto non offenderunt, sicut bestia in valle descendit, spiritus Jehovae duxit eum" (63:13, 14):

agitur in eo capite de Domino, et de Ipsius pugna cum infernis et subjugatione eorum; hic autem de salvatione eorum qui in amore et fide in Ipsum sunt: hi comparantur "equo in deserto", et "bestiae in valle", quia per "equum" significatur intellectus veri, et per "bestiam" affectio boni; omnes enim comparationes in Verbo ex correspondentiis sunt.

[14] In Apocalypsi,

"Vidi caelum apertum, et ecce equus albus, et insidens ei vocabatur.... Verbum Dei: et exercitus qui in caelo sequebantur Ipsum super equis albis" (19:11-16):

quod per "equum album" significetur intellectus Verbi, similiter per "equos albos" quibus insidebant qui sequebantur, constat; nam "insidens equo albo" erat Dominus quoad Verbum; dicitur enim "Et Sedens super illo vocabatur Verbum Dei"; et in versu 16 ibi, "Habebat super vestimento et super femore suo nomen scriptum, Dominus dominorum et Rex regum." Dominus vocatur Verbum, quia Verbum significat Divinum Verum procedens ab Ipso. (Sed haec in Apocalypsi plenius explicata videantur in opusculo De Equo Albo 1; et unde est quod Dominus dicatur Verbum, n. 14 ibi.) Quoniam "currus "et "equi" significant doctrinam ex Verbo et ejus intellectum, et omnis doctrina veri et ejus intellectus est e caelo a Domino, ideo dicitur de Ipso, quod "equitet super Verbo", "super nubibus", "super caelo", "super cherubo", et quod "faciat equitare", ut in sequentibus his locis:

- Apud Davidem,

"Accinge gladium tuum super femur, Potens in decore tuo et in honore tuo conscende, et equita super Verbo veritatis et mansuetudinis justitiae" (Ps. 45 ⁹ 45 [B.A. 3, 4):

haec dicta sunt de Domino.

Apud eundem,

"Cantate Deo, laudate nomen Ipsius, extollite equitantem super nubibus" (Psalmuss 68:5 [B.A. 4]);

apud Esaiam,

"Ecce Jehovah equitans super nube..., et venit in Aegyptum, et commovebuntur idola Aegypti coram Ipso" (19:1, 2);

apud Davidem,

"Psallite Domino... equitanti super caelo caeli antiquitatis" (Ps. 68 [33,] 34 [B.A. 32 33]);

Deus "equitavit super cherubo, volavit, et vectus super alis venti" (Psalmuss 18:11 [B.A. 10]);

apud Habakuk,

"Jehovah, ... equitas super equis tuis, currus tui salus;... calcasti mare equis tuis" (3:8, 15);

apud Esaiam,

"Tunc deliciaberis in Jehovah, et equitare te faciam in excelsa terrae" (58:14);

Apud Mosen,

"Jehovah solus duxit eum et equitare fecit eum super excelsa terrae" (Deuteronomius 32:12, 13);

et apud Hoscheam,

"Equitare faciam Ephraimum" (10:11):

in illis locis per "equitare" significatur intelligentiam et sapientiam dare, quia per "currum" significatur doctrina veri, et per "equos" intellectus ejus.

[15] Apud Esaiam,

"Tunc adducent omnes fratres ¹⁰ vestros ex omnibus gentibus munus Jehovae super equis et super curru, et super rhedis cameratis, super mulis et super veredariis, ad montem sanctitatis meae Hierosolymam" (66:20):

agitur ibi de instauratione ecclesiae novae a Domino; quare non intelligitur quod adducent fratres suos super equis, super curru, super rhedis cameratis, super mulis et super veredariis, ad Hierosolymam; sed intelligitur quod omnes qui in bono sunt, instruendi sint in Divinis veris, et per illa intelligentes et sapientes facti introducendi sint in ecclesiam; per "fratres". enim significantur omnes qui in bono sunt, per "equos" significatur intellectus veri, per "currum doctrina veri, per "rhedas cameratas" cognitiones veri, per "mulos" rationale internum quod spirituale, et per "veredarios" rationale externum quod naturale; et per "Hierosolymam" significatur ecclesia ubi doctrina Divini Veri, quae "mons sanctitatis" dicitur ex amore veri. Ex significatione "curruum" et "equorum" constare potest, unde est

Quod Elias et Elisaeus dicti fuerint "currus Israelis et equites ejus"; et quod puero Elisaei visus sit mons plenus equis et curribus igneis circum Elisaeum (2 Regnum 2:11, 12; 6:17; 13:14):

causa est quia uterque, tam Elias quam Elisaeus, repraesentarunt Dominum quoad Verbum, et per "currus" significatur doctrina e Verbo, et per "equites" intelligentia. (Quod Elias et Elisaeus repraesentaverint Dominum quoad Verbum, videatur n. 7643, 8029, 9372 ¹¹ ).

[16] Quod "currus" et "equi" significent doctrinam et intellectum ejus, adhuc constare potest a Sensu eorum opposito, in quo "currus" et "equi" significant doctrinas falsi et scientifica falsa ex intellectuali perverso: pleraque enim in Verbo oppositum sensum habent, ex quo videri potest quid eadem in genuino sensu significant.

Quod "currus" et "equi" in illo sensu talia significent, constare potest ex sequentibus his locis:

- Apud Ezechielem,

"Ecce adducturus contra Tyrum... regem Babelis a septentrione cum equo et cum curru, et cum equitibus;... filias tuas in agro gladio occidet:... prae abundantia equorum ejus obteget te pulvis eorum, prae voce equitis et rotae et currus commovebuntur muri tui, ... per ungulas equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas; populum gladio occidet" (26:7, 8, 10, 11):

per "Tyrum" significatur ecclesia quoad cognitiones veri; et per "regem Babelis" destructio veri per falsa et profanatio; per "Septentrionem" a quo venturus, significatur unde omne falsum, in specie infernum ex quo exsurgit; per "currum", "equos" et "equites", significantur doctrinale falsi et ratiocinationes ex illis; per "filias quas in agro gladio occidet", significantur affectiones veri quas per falsa exstinguet, "filiae" enim sunt affectiones veri, "ager" est ecclesia ubi illae, "gladius" est pugna falsi contra verum, et "occidere" est exstinguere; inde patet quid significatur per "prae abundantia equorum ejus obteget te pulvis eorum ("pulvis" est malum falsi): per "muros" qui prae voce equitis, rotae et currus commovebuntur, significantur vera tutantia, quae in genere sunt, quod Deus sit, et quod Verbum sit Divinum, et quod vita aeterna sit; hi muri seu haec vera dicuntur "commoveri prae voce equitis, rotae et currus", quando in dubium veniunt per falsa doctrinae et per ratiocinationes ex illis: per "ungulas equorum" per quas conculcabit omnes plateas, significantur extrema naturalis hominis, quae vocantur sensualia, ex quibus omnes falsitates; "plateae" quas per illas conculcabit, sunt vera doctrinae ecclesiae, quae prorsus destruet: per "populum" qui gladio cadet, significantur omnes qui in veris sunt, et abstracte omnia vera.

[17] Apud Jeremiam,

"Gladie contra mendaces ut stultescant, gladie contra fortes ut consternentur, gladie contra equos ejus et contra currus ejus, ... gladie contra thesauros ejus ut diripiantur; siccitas super aquas ut exarescant, quia terra sculptilium illa" (50 [36,] 37, 38, 37):

per "gladium" significatur pugna veri contra falsum ac falsi contra verum et inde vastatio, hic vastatio; per "mendaces" et per "fortes" significantur falsa et ratiocinationes ex illis, similia per "equos" et "currus"; per "thesauros" qui diripientur, significantur omnia doctrinae; per "siccitatem super aquas ut exarescant", significatur desolatio veri ("siccitas" est desolatio, et "aquae" sunt vera): et quia omnia falsa ex propria intelligentia sunt, ideo dicitur, "quia terra sculptilium illa"; "terra" ibi significat haeresin, et "sculptilia" significant quae ex propria intelligentia. (Quod haec per "sculptilia", "fusilia" et "idola" significentur, videatur n. 8869, 8941, 10406, 10503.)

[18] Apud eundem,

"Ecce sicut nubes ascendet, et sicut procella currus ejus, celeres sunt prae aquilis equi ejus; Vae nobis, quia devastati sumus; ablue a malitia cor tuum, ... ut, serveris; quamdiu commorabuntur in medio tui cogitationes iniquitatis?... Vastitas erit tota terra, ... prae voce equitis et sagittariorum fugit tota urbs; intrarunt nubes, et in petras ascenderunt, tota urbs deserta" (4:13, 14, 27, 29):

describitur hic vastatio ecclesiae per falsa mali; falsa significantur per "nubem", et cupido ratiocinandi ex falsis contra vera per "equos qui prae aquilis veloces", ac doctrinalia falsi per "currus qui sicut procella": quod inde omne ecclesiae et omne doctrinae ejus pereat, significatur per quod "vastitas erit tota terra, et prae voce equitis et sagittariorum fugit tota urbs"; "terra" est ecclesia, et "urbs" est doctrina ejus, "vox equitis et sagittariorum" est ratiocinatio ex illis et impugnatio, et "fugere" est perire: quod dein mere falsum ac fides falsi regnatura sint, significatur per "intrarunt nubes ac in petras ascenderunt"; "nubes" sunt falsa, ac "petrae" sunt eorum fides: quod devastatio ecclesiae et ejus doctrinae ita describatur, patet, nam dicitur, "Vae nobis, quia devastati sumus;... quamdiu commorabuntur in medio tui cogitationes iniquitatis? Vastitas erit tota terra, tota urbs deserta."

[19] Apud eundem,

"Ecce populus veniens e terra septentrionis, et gens magna excitabitur a lateribus terrae;... vox eorum sicut mare resonat, et super equis equitant" (6:22, 23; cap. 50:41-42 ¹² ):

Similiter hic describitur devastatio ecclesiae per falsa mali "terra septentrionis", et "latera terrae" sunt unde illa, "terra septentrionis" unde falsa, et "latera terrae" unde mala; per "septentrionem" enim significatur quod remotum a veris est, et per "latera terrae quod remotum a bonis; quare dicitur "gens" de his et "populus" de illis, nam per "gentem" intelliguntur qui in malis, et per "populum" qui in falsis (videatur supra, n. 331(b)): ratiocinatio eorum significatur per quod "vox eorum sicut mare resonet", et quod "super equis equitent."

[20] Apud Ezechielem,

"Venies e loco tuo e lateribus septentrionis, tu et populi multi tecum, equitantes equis omnes, ... et ascendes contra populum meum Israelem, sicut nubes ad obtegendum terram" (38:15, 16):

haec de Gogo, per quem significatur cultus externus absque ullo interno; "latera septentrionis" significant hic ut supra remotum a bonis et veris, et sic unde falsa mali; et quia inde ratiocinantur et impugnant vera ecclesiae, et exstinguunt illa, dicitur "equitantes equis omnes, ... et ascendes contra populum meum Israelem, sicut nubes ad obtegendum terram"; "equitantes equis" sunt ratiocinationes, "ascendere contra populum Israelem", et "obtegere terram", significat impugnare vera ecclesiae, et exstinguere illa; "nubes" sunt falsa mali.

[21] Apud Danielem,

"In tempore finis collidet rex meridiei cum" rege septentrionis; "ideo quasi procella irruet in illum rex septentrionis, cum curru et cum equitibus, et cum navibus multis, et veniet in terras, et inundabit et penetrabit" (11:40):

agitur in illo capite de pugna regis septentrionis cum rege meridiei, et per "regem septentrionis" intelligitur falsum ex malo, ac per "regem meridiei" verum ex bono; quare patet quod illa, quae in eo capite dicuntur, non dicta sint de aliquo futuro bello inter duos reges, sed de pugnis falsi ex malo contra verum ex bono: "currus et equites" cum quibus "irruet rex septentrionis" sunt impugnationes veri ex falsis mali; "naves multae" cum quibus etiam irruet, sunt scientifica et doctrinalia falsi; destructio ecclesiae per illa significatur per "veniet in terras, et inundabit et penetrabit."

(Quod "naves" significent scientifica et doctrinalia in utroque sensu, videatur n. 1977, 6385; et quod "inundare" significat immersionem in falsa et mala, n. 660, 705, 739, 756, 790, 5725, 6853.)

[22] Apud Jeremiam,

"Dispergam per te gentes, et perdam per te regna, et dispergam per te equum et equitem ejus, et dispergam per te currum et vectum in eo" (51:20, 21);

et apud Haggaeum,

"Evertam thronum regnorum, et perdam robur regnorum gentium; et evertam currum et equitantes in eo, et descendent equi et equites eorum, vir gladio fratris sui" (2:22):

haec dicta sunt de destructione falsi et mali, et non de destructione alicujus gentis et regni, nam per "gentes" significantur mala, et per "regna" similiter ac per "populos" falsa, est etiam propheticum et non historicum; inde patet quid per "equum et equitem", ac per "currum et vectum in eo", significatur, quod nempe per "equum et equitem" intellectuale perversum et inde ratiocinatio, ac per "currum et vectum in eo" doctrina falsi seu haeresis, et qui in illa sunt.

[23] Apud Nahum,

"Vae urbi sanguinum, tota mendacio et rapina plena;... vox scuticae et vox sonitus rotae, et equus hinniens et currus saltitans, eques ascendere faciens, et splendor gladii, et fulgur hastae, et multitudo confossorum, et acervus cadaveris, ... prae multitudine scortationum scorti, ... vendentis gentes per scortationes suas, et familias per praestigias suas" (3:1-4):

agitur ibi de violentia illata Divino Vero ac de destructione ejus per falsa mali, id enim per "urbem sanguinum", de qua sequentia dicuntur, significatur (videatur supra, n. 329(f)); quare etiam dicitur "tota mendacio et rapina plena", "mendacium" est falsum, et "rapina" est violentia per id illata; et quia "bella" significant pugnas spirituales, quae sunt veri contra falsum et falsi contra verum, ideo omnia quae sunt belli, ut "scutica", "equus", "currus", "gladius" et "hasta", significant varia quae illius belli sunt; quid autem singula in specie significant, non hujus loci est exponere, modo quid "equus", "eques" et "currus": "vox sonitus rotae", significat ratiocinia ex falsis et malis; "equus hinniens et currus saltitans" significat cupidinem destruendi vera ("equus" est intellectuale perversum ex quo, et "currus" est doctrina falsi ex qua): "hinnire et saltitare", est ferri cupidine et jucundo ad id, et "eques ascendere faciens" est impugnatio: inde dicitur "multitudo confossorum et acervus cadaveris"; "confossi" dicuntur qui perierunt ex falsis, et "cadavera" qui ex malis: et inde quoque dicitur, "prae multitudine scortationum scorti vendentis gentes per scortationes, et familias per praestigias"; per "scortationes" significantur falsificationes veri, per "scortum" haeresis, per "vendere gentes" significatur abalienare bona, et per "vendere familias per praestigias" significatur abalienare vera ("gentes" sunt bona, "familiae" vera inde, et "praestigiae" sunt falsa mali per quae).

[24] Apud Habakuk,

"Ego excitans Chaldaeos, gentem amaram et praecipitem, pergentem in latitudines terrae, ... cujus leves sunt prae pardis equi, et acuti sunt prae lupis vesperae, ut diffundant se equites ejus; unde equites ejus e longinquo venient, advolabunt sicut aquila festinans ad comedendum, tota ad violentiam veniet;... illa reges illudet et dominatores risui illi" (1:6, 8-10):

per "Chaldaeos" intelliguntur qui profanant vera et sic vastant ecclesiam, quare vocatur "gens amara et praeceps, pergens in latitudines terrae"; "latitudines terrae" sunt vera ecclesiae (videatur in opere De Caelo et Inferno 197): eorum cupiditas et astutia pervertendi vera et destruendi illa per ratiocinia ex falsis prorsus remotis a veris, significantur per "cujus leves prae pardis equi, et acuti prae lupis vesperae, ut diffundant se equites ejus, unde equites ejus e longinquo venient, advolabunt sicut aquila festinans ad comedendum"; cupiditas significatur per quod "equi ejus leves sint prae pardis", et astutia per quod "equi sint acuti prae lupis vesperae", et utrumque per quod "advolent sicut aquila": quia cupiditas et astutia est ad destruendum vera, ideo dicitur, "tota ad violentiam veniet": quod irrideant vera et bona, significatur per quod "reges illudet et dominatores risui illi"; "reges" significant vera, ac "domini" et "dominatores" bona.

[25] Apud Davidem,

"Hi in curru, et isti in equis, nos vero in nomine (Jehovae) Dei nostri gloriabimur" (Psalmuss 20:8, 9 [B.A. 7]);

apud eundem,

"Non rex servatur per multitudinem exercitus mendacium equus quoad salutem" (Psalmuss 33:16, 17);

apud eundem,

Jehovah "non in robore equi delectatur, non in femoribus viri beneplacitum Ipsius" (Psalmuss 147:10):

per "gloriari in curru et in equis", et per quod "Jehovah non delectetur robore equi", significantur omnia quae ex propria intelligentia, ex qua mere falsa; et per "femora viri significantur quae ex propria voluntate, ex qua mere mala.

[26] Apud Amos,

"Non tenens arcum consistet, neque celer pedibus eripiet se; neque equitans equo eripiet animam suam, sed fortis corde suo fugiet nudus in die illo" (2:15, 16):

etiam hic describitur propria intelligentia, et fiducia ex facultate loquendi et ratiocinandi ex falsis; per "tenens arcum non consistet", et per "celer pedibus non eripiet se", significatur qui scit alacriter ratiocinari ex doctrina falsi, et ex scientia ac memoria naturalis hominis, non ideo servabitur; simile significatur per "equitans equo non eripiet animam suam": per "fortem corde" qui "fugiet nudus in die illo", significatur qui fidet suis falsis quod absque Omni vero erit; per "fortem corde" intelligitur qui fidet suis falsis, et per "nudum" intelligitur qui absque omni intellectu veri (videatur supra, n. 240).

[27] Apud Esaiam,

"Dicit Dominus Jehovih Sanctus Israelis, ... in quiescendo et in fiducia erit Virtus vestra: sed noluistis et dixistis, Non, sed super equo fugiemus, et ideo fugietis; et super veloce equitabimus, et ideo veloces reddentur persequentes vos" (30:15, 16):

agitur hic de fiducia in Dominum, et de fiducia in se; de fiducia in Dominum per haec verba", Dixit Dominus Jehovih Sanctus Israelis, In quiescendo et in fiducia erit virtus vestra"; et de fiducia in se per haec, "Et dixistis, Non, sed super equo fugiemus, et super veloce equitabimus"; per "fugere super equo", et "equitare super veloce", significatur cupere: et amare illa quae sui intellectus sunt et inde cogitationis et ratiocinationis: quod falsa tunc irruptura et occupatura, significatur per "ideo fugietis, ... et ideo veloces reddentur persequentes vos; "velox" et "festinum" significat quod fit ex cupiditate seu ex amore.

[28] Apud Sachariam,

Ponet Jehovah Jehudam "sicut equum gloriae suae in bello; ex illo angularis, ex illo clavus, et ex illo arcus belli;... et erunt sicut potentes conculcantes caenum platearum... et proeliabuntur quia Jehovah cum illis, et pudefacient equitantes super equis" (10:3-5):

per "domum Jehudae" significatur regnum caeleste Domini, seu caelum et ecclesia quae in amore in Dominum; de hoc dicitur quod erit "sicut equus gloriae in bello", per quem significatur intellectus Divini Veri pugnans contra mala et falsa, quae destruet; per "equum" significatur intellectus, per "gloriam" Divinum Verum, et per "bellum" pugna contra falsa et mala, et destructio eorum: per "angularem, clavum et arcum belli" quae ex Jehuda, significantur vera; per "angularem" verum tutans, per "clavum" verum firmans, et per "arcum belli" verum pugnans ex doctrina: per quod erunt "sicut potentes conculcantes caenum platearum", significatur potentia dissipandi et destruendi falsa; "caenum platearum" significat falsa: per quod "pudefacient equitantes super equis", significatur annihilatio ratiocinationum, argumentationum et confirmationum quae ex proprio intellectu: quod hoc fiet a Domino et non ab illis, intelligitur per "proeliabuntur quia Jehovah cum illis."

3]):

agitur etiam hic de intelligentia ex proprio, et quod illa non salvet; per "Aschurem" significatur rationale, hic quod ex proprio; per "equitare super equo" significatur ratiocinatio ex proprio intellectus; et per "opus manuum" significatur ipsum proprium.

[30] Apud Ezechielem,

"Scortata est Ohola..., et dilexit amasios suos, Assyrios propinquos, vestitos hyacintho, ... equites equitantes equis" (23:5, 6, 12, 23):

"Ohola", quae ibi est Samaria, significat ecclesiam ubi falsificata sunt vera; "scortationes" ejus, de quibus in eo capite, significant falsificationes; per "Assyrios" significantur ratiocinia per quae; et quia per "equitare equis significatur ratiocinari ex falsis, quae ex propria intelligentia, ideo dicitur "dilexit Assyrios, equites equitantes equis"; per "hyacinthum" quo vestiti significatur falsum apparens sicut verum, quod fit imprimis per applicationem sensus litterae Verbi ad principia falsi.

[31] Apud Jeremiam,

"A Dane auditus est rhonchus equorum ejus, a voce hinnituum robustorum ejus contremuit tota terra, et venerunt et consumpserunt terram et plenitudinem ejus, (urbem) et habitantes in ea" (8:16)

quid per "Danem" intelligitur, supra in hoc articulo dictum est, quod nempe verum in suo ultimo; hoc verum in ecclesia est quod continetur in sensu litterae Verbi; qui in hoc solo manent, et non id legunt ex doctrina genuini veri, quae ducat et illustret, in omnis generis errores auferri possunt; hi qui auferuntur in errores seu falsa, intelliguntur hic per "Danem", confirmatio falsorum inde per "rhonchum equorum ejus", et falsificationes veri per "vocem hinnituum robustorum ejus"; "robusti" dicuntur ex fiducia, quia ex sensu litterae Verbi, quod falsum sit verum: quod inde ecclesia quoad ejus vera et bona vastetur, significatur per "contremuit tota terra, et venerunt et consumpserunt terram et plenitudinem ejus et habitantes in ea"; "terra" est ecclesia, "plenitudo ejus" sunt vera, et "habitantes in ea" sunt bona.

[32] Apud Esaiam,

Sustulit signum gentibus e longinquo, et sibilavit illi ab extremitate terrae, et ecce cito velox adveniet... cujus tela acuta, et omnes arcus ejus tensi, ungulae equorum ejus sicut rupes reputantur, et rotae ejus sicut procella" (5:26, 28):

etiam hic agitur de illis qui in ultimis sunt quoad intellectum veri et quoad perceptionem boni; ultima illa vocantur sensualia, quae sunt ultima naturalis hominis (de quibus videatur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. ¹³ : ex illis separatis a spirituali homine scaturiunt omnia mala et falsa quae in ecclesia et in ejus doctrina; mala inde significantur per "gentes quae venient e longinquo", et falsa per illum qui "venit ab extremitate terrae"; "longinquum" et "extremitas terrae" significant illa quae remota sunt a veris et bonis ecclesiae: per "tela quae acuta", et per "arcus qui tensi", significantur falsa doctrinae parata ad destruendum vera; et per "ungulas equorum quae sicut rupes reputantur", et per "rotas ejus quae sicut procella", significantur ultima veri qualia sunt quae in sensu litterae Verbi, ac argumentationes et confirmationes falsi per illa"; "ungulae equorum" sunt ultima intellectus, hic intellectus perversi, quia separati ab intellectu spiritualis hominis, quae quia ex sensu litterae Verbi sunt, dicitur "quae sicut rupes reputantur"; ac "rotae" sunt argumentationes et confirmationes per illa, quae quia validae apparent, dicitur "quae sicut procella."

[33] In Libro Judicum,

"Cor meum ad legislatores Israelis, ... qui equitatis super asinabus albis, et sedetis super ¹⁴ middin, et qui ambulatis super via, meditamini:... stellae de viis suis pugnarunt cum Sisera, ... tunc contusae sunt plantae equorum, complosi plausus robustorum ejus" (5:9, 10, 20, 22):

haec in Cantico Deborae et Baraki, in quo agitur de pugna veri contra falsum, et de illius victoria; per "legislatores Israelis" significantur vera ecclesiae; per "equitare super asinabus albis et sedere super ¹⁵ middin", significatur perceptio boni ac intellectus veri ("asinae albae" significant rationale quoad bonum, et " ¹⁶ middin" rationale quoad verum); et "ambulare super via et meditari", significant vitam veri; "stellae de viis suis pugnarunt cum Sisera", significant cognitiones veri, et pugnam ex illis contra falsa mali; "plantae equorum quae contusae", et "plausus equorum qui complosi", significant falsa quae ex ultimo naturali seu sensuali, et argumentationes inde, quod destructa.

[34] Apud Amos,

"Num current in petra equi? num arabit bobus? quia convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium" (6:12):

"Num current in petra equi?" significat num aliquis intellectus veri; "num arabit bobus?" significat num aliqua perceptio boni: quod haec significentur, patet, nam sequitur, "quia convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium"; "convertere in fel judicium" significat in falsum vertere verum, et "convertere fructum justitiae in absinthium" significat bonum in malum.

[35] Apud Davidem,

"Posuisti oppressionem super lumbos nostros, equitare fecisti hominem in capite nostro; introivimus in ignem et aquas; eduxisti tamen nos in latitudinem" (Psalmuss 66:11, 12):

describitur ita captivitas spiritualis, et inde liberatio; captivitas spiritualis est quando mens occluditur ne percipiat bonum et intelligat verum, liberatio ab illa est quando mens aperitur; per "oppressionem super lumbos" significatur quod nulla perceptio boni amoris, "lumbi" enim et "femora" significant bonum amoris: per "equitare facere hominem in capite nostro" significatur quod nullus intellectus veri; per "hominem" hic significatur intelligentia ex proprio, quae nulla intelligentia est, et simile per "caput": quia haec significantur, ideo dicitur, "intravimus in ignem et aquas"; "in ignem" est in mala quae ex amore sui, et "in aquas" est in falsa: liberatio inde intelligitur per "eduxisti tamen nos in latitudinem"; "latitudo" significat verum, ut supra.

[36] Apud Esaiam,

"Vae descendentibus in Aegyptum pro auxilio, et super equis innituntur, et confidunt super curru sed non respiciunt ad Sanctum Israelis, et Jehovam ( ¹⁷ non) quaerunt;... nam Aegyptus homo et non Deus, et equi ejus caro et non spiritus" (31:1, 3):

per "Aegyptum" in Verbo significatur scientificum quod in naturali homine, et inde quoque naturalis homo; et quia naturalis homo cum scientifico quod in illo non habet aliquem intellectum, sed modo cogitationem ex memoria, quae est species imaginationis ex objectis visus et auditus, quae quia est infra spiritualem, in quo tamen resident omnia bona et vera caeli et ecclesiae, inde per "Aegyptum" in plerisque locis significatur scientificum falsum; nam cum spiritualis homo non influit, vertuntur scientifica naturalis hominis in mere falsa, et cogitationes ejus in confirmationes falsi et in ratiocinationes ex illis contra vera: inde constare potest quid per "equos Aegypti" et per "currus" ejus significatur, nempe quod per "equos" scientifica falsa, et per "currus" doctrinalia ex quibus ratiocinationes contra vera; qui itaque tales sunt, non quaerunt aliunde vera quam ex se; proprium enim cujusvis in naturali homine residet, et non proprium in spirituali; quapropter pro veris arripiunt falsa et pro bonis mala, et haec dicunt bona et illa dicunt vera, ac sibi, quia suo proprio, fidunt: haec significantur per "Vae descendentibus in Aegyptum, et super equis innituntur, et confidunt super curru quod multus, et super equitibus quod validi valde"; "equi ibi sunt scientifica falsa, et "currus" sunt doctrinalia inde, ac "equites" sunt ratiocinationes ex illis contra vera: quare etiam dicitur, "Aegyptus est homo et non Deus, et equi ejus sunt caro et non spiritus", per quod significatur quod mere naturale et non spirituale eis insit, inde nec aliquid vitae; "homo" significat naturalem hominem, et "caro" proprium ejus, "Deus" et "spiritus" significant Divinum spiritualem ¹⁸ hominem et inde vitam; et quoniam illi sibi confidunt, et non Domino, dicitur "Non respiciunt ad Sanctum Israelis, et Jehovam ( ¹⁹ non) quaerunt.

[37] Ex his nunc videri potest quid significatur per "equos, currus et exercitus Pharaonis", apud Mosen,

"Gloriosus reddar in Pharaone et in exercitu ejus, ... et in equitibus ejus... Et persecuti sunt Aegyptii" filios Israelis, "et venerunt post illos equi Pharaonis, currus ejus, et equites ejus, in medium maris;... et Jehovah... removit rotam curruum ejus, ut ducerent cum difficultate ... et cum Moses extendit manum super mare reversae sunt aquae, et operuerunt currus et equites cum universo exercitu Pharaonis" (Exodus 14:17, 18, 23, 25, ²⁰ 2728);

et apud eundem,

"Cecinit Moses et filii Israelis canticum hoc Jehovae;... Cantando cantabo Jehovae, quia exaltando exaltavit Se, equum et equitem ejus projecit in mare, ... et currus et exercitum ejus" (Exodus 15:1, 4, 19, 21):

quid per "equos et currus Pharaonis seu Aegypti" significatur, supra dictum est; per "exercitum" ejus significantur omnia falsa in genere et in specie; et per "mare" significatur damnatio et infernum, ubi omnes sunt in proprio, quia in naturali homine separato a spirituali, et inde in omnis generis malis et falsis. Simile per "equos Aegypti" significatur in his, apud Mosen,

"Si ²¹ dixeris, Ponam super me regem ponendo ²² pones super te regem quem elegerit Jehovah Deus tuus...; modo non multiplicet sibi equos, nec reducat populum in Aegyptum ut multiplicet equos" (Deuteronomius 17:14-16):

haec dicta sunt de rege, quia per reges repraesentatur Dominus quoad Divinum Verum, et per "reges" inde significantur vera ex bono a Domino (videatur supra, n. 31); et quia vera ex bono resident in spirituali homine, ut supra dictum est, et scientifica quae sunt naturalis hominis ei inservient sicut servi suo ²³ domino, inde dicitur, "modo non multiplicet sibi equos, nec reducat populum in Aegyptum ut multiplicet equos", per quae significatur, modo ne a spirituali homine fiat naturalis, et semet ipsum ducat, et suo proprio fidat et non Domino; ita ne vera quae spiritualis hominis serviant naturali, et non scientifica quae naturalis hominis spirituali, hoc enim secundum ordinem est, illud autem contra ordinem. Similia per "equos Aegypti" significantur alibi in Verbo (Ut Jeremias 46:4, 9; Ezechiel 17:15; 23:20).

脚注: