4582. ‘Et fudit super illam oleum’: quod significet Divinum Bonum amoris, constat ex significatione ‘olei’ quod sit Divinum Bonum amoris, de qua n. 886, 3728. Per ‘statuere statuam lapidis, libare super illam libamen, et fundere super illam oleum’ interno describitur processus progressionis a vero quod in ultimo ad verum et bonum interius, et tandem, ad bonum ¹ amoris; ‘statua cum lapidis’ est verum in ultimo ordinis, n 4580; ‘libamen’ est verum et bonum interius, n. 4581; ‘oleum’ autem bonum amoris; est etiam processus progressionis ² fuit Domino Humanum suum Divinum faciendi; et talis etiam est ³ homini cum Dominus illum per regenerationem, caelestem facit.

脚注:

4580. ‘Statuit Jacobus statuam in loco quo locutus cum illo, statuam lapidis’: quod significet sanctum veri in Divino illo statu, constat a significatione 'statuae' quod sit sanctum veri, de qua sequitur; et a significatione ‘in loco quo locutus cum illo’ quod sit in statu illo, de qua mox supra n. 4578. De origine ¹ quod statuae erigerentur, et libarent super illas libamen, et funderent super illas oleum, primum dicendum ² :

[2] statuae quae erigebantur antiquis temporibus erant vel in signum, vel in testem, vel in cultum; quae ³ in cultum, ungebantur et tunc erant sanctae, et ibi quoque cultum suum habebant, ita in templis, in lucis, in silvis sub arboribus, et alibi; hoc rituale suum repraesentativum inde traxit quod lapides antiquissimis temporibus statuerentur in terminis inter gentium familias, ne illos transgrederentur ad faciendum illis malum, sicut quoque a Labane et Jacobo, Gen. 31:51;

ne transgrederentur illos ad faciendum malum, erat apud illos jus gentium; et quia lapides illi ⁴ erant in terminis, antiquissimi qui in singulis quae in tellure, correspondens spirituale et caeleste videbant, cum lapides hos ut terminos viderent, de veris quae sunt ultima ordinis, cogitabant, posteri autem illorum, qui in objectis minus spirituale et caeleste et plus mundanum spectabant, incipiebant modo ex veneratione ab ⁵ antiquo sancte de illis cogitare, et tandem antiquissimorum posteri qui proxime ante diluvium vixerunt, et non magis in terrestribus et mundanis ut objectis aliquod spirituale et caeleste videbant, coeperunt ⁶ sanctificare illos lapides, libamina fundendo super illos, ac oleo ungendo illos, et tunc vocabantur statuae, et in cultum adhibebantur: hoc remansit post diluvium in Ecclesia Antiqua quae repraesentativa fuit, sed cum illa differentia quod statuae inservirent his pro mediis perveniendi ad cultum internum; instruebantur enim infantes et pueri a parentibus quid repraesentarent, et sic perducebantur ad scire sancta et affici illis ⁷ quae repraesentabant; inde est quod statuae apud antiquos in templis, lucis, et silvis, ac super collibus et montibus essent in cultum:

[3] at cum internum cultus cum Ecclesia Antiqua prorsus periit, et coeperunt externa sancta et Divina habere, et sic idololatrice illa colere ⁸ , tunc statuas erigebant pro singulis diis; et quia posteritas Jacobi pronissima ad idololatrica erat, prohibebatur illis ne statuas erigerent, nec lucos haberent, et ne quidem super montibus et clivis aliquem cultum, sed congregarentur ad unum locum ubi Arca, et dein ubi Templum, ita ad Hierosolymam; alioquin quaelibet familia habuisset sua externa et idola quae coluisset, et ⁹ sic repraesentativum Ecclesiae non apud illam gentem institui potuisset: videantur quae de statuis prius n. 3727 ostensa sunt. Ex his constare potest unde statuae, et quid significarunt, et cum in cultum adhiberentur, quod esset sanctum verum quod per illas repraesentabatur, ideo quoque dicitur quod esset ‘statua lapidis’, nam ‘lapis’ significat verum in ultimo ordinis, n. 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798. Praeterea sciendum quod de ¹⁰ Divino Vero imprimis sanctum praedicetur, nam Divinum ‘Bonum’ est in Domino, et Divinum Verum procedit ab illo, n. 3704, 4577, et vocatur sanctum. ¹¹

脚注: