新基督教圣经研究

圣经文本

 

Genesis第30章

学习

   

1 Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suæ, et ait marito suo : Da mihi liberos, alioquin moriar.

2 Cui iratus respondit Jacob : Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris tui ?

3 At illa : Habeo, inquit, famulam Balam : ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et habeam ex illa filios.

4 Deditque illi Balam in conjugium : quæ,

5 ingresso ad se viro, concepit, et peperit filium.

6 Dixitque Rachel : Judicavit mihi Dominus, et exaudivit vocem meam, dans mihi filium, et idcirco appellavit nomen ejus Dan.

7 Rursumque Bala concipiens, peperit alterum,

8 pro quo ait Rachel : Comparavit me Deus cum sorore mea, et invalui : vocavitque eum Nephthali.

9 Sentiens Lia quod parere desiisset, Zelpham ancillam suam marito tradidit.

10 Qua post conceptum edente filium,

11 dixit : Feliciter, et idcirco vocavit nomen ejus Gad.

12 Peperit quoque Zelpha alterum.

13 Dixitque Lia : Hoc pro beatitudine mea : beatam quippe me dicent mulieres : propterea appellavit eum Aser.

14 Egressus autem Ruben tempore messis triticeæ in agrum, reperit mandragoras, quas matri Liæ detulit. Dixitque Rachel : Da mihi partem de mandragoris filii tui.

15 Illa respondit : Parumne tibi videtur quod præripueris maritum mihi, nisi etiam mandragoras filii mei tuleris ? Ait Rachel : Dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui.

16 Redeuntique ad vesperam Jacob de agro, egressa est in occursum ejus Lia, et Ad me, inquit, intrabis : quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei. Dormivitque cum ea nocte illa.

17 Et exaudivit Deus preces ejus, concepitque et peperit filium quintum,

18 et ait : Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo : appellavitque nomen ejus Issachar.

19 Rursum Lia concipiens, peperit sextum filium,

20 et ait : Dotavit me Deus dote bona : etiam hac vice mecum erit maritus meus, eo quod genuerim ei sex filios : et idcirco appellavit nomen ejus Zabulon.

21 Post quem peperit filiam, nomine Dinam.

22 Recordatus quoque Dominus Rachelis, exaudivit eam, et aperuit vulvam ejus.

23 Quæ concepit, et peperit filium, dicens : Abstulit Deus opprobrium meum.

24 Et vocavit nomen ejus Joseph, dicens : Addat mihi Dominus filium alterum.

25 Nato autem Joseph, dixit Jacob socero suo : Dimitte me ut revertar in patriam, et ad terram meam.

26 Da mihi uxores, et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam : tu nosti servitutem qua servivi tibi.

27 Ait illi Laban : Inveniam gratiam in conspectu tuo, experimento didici, quia benedixerit mihi Deus propter te :

28 constitue mercedem tuam quam dem tibi.

29 At ille respondit : Tu nosti quomodo servierim tibi, et quanta in manibus meis fuerit possessio tua.

30 Modicum habuisti antequam venirem ad te, et nunc dives effectus es : benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. Justum est igitur ut aliquando provideam etiam domui meæ.

31 Dixitque Laban : Quid tibi dabo ? At ille ait : Nihil volo : sed si feceris quod postulo, iterum pascam, et custodiam pecora tua.

32 Gyra omnes greges tuos, et separa cunctas oves varias, et sparso vellere ; quodcumque furvum, et maculosum, variumque fuerit, tam in ovibus quam in capris, erit merces mea.

33 Respondebitque mihi cras justitia mea, quando placiti tempus advenerit coram te : et omnia quæ non fuerint varia, et maculosa, et furva, tam in ovibus quam in capris, furti me arguent.

34 Dixitque Laban : Cratum habeo quod petis.

35 Et separavit in die illa capras, et oves, et hircos, et arietes varios, atque maculosos : cunctum autem gregem unicolorem, id est albi et nigri velleris, tradidit in manu filiorum suorum.

36 Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et generum, qui pascebat reliquos greges ejus.

37 Tollens ergo Jacob virgas populeas virides, et amygdalinas, et ex platanis, ex parte decorticavit eas : detractisque corticibus, in his, quæ spoliata fuerant, candor apparuit : illa vero quæ integra fuerant, viridia permanserunt : atque in hunc modum color effectus est varius.

38 Posuitque eas in canalibus, ubi effundebatur aqua : ut cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas, et in aspectu earum conciperent.

39 Factumque est ut in ipso calore coitus, oves intuerentur virgas, et parerent maculosa, et varia, et diverso colore respersa.

40 Divisitque gregem Jacob, et posuit virgas in canalibus ante oculos arietum : erant autem alba et nigra quæque, Laban ; cetera vero, Jacob, separatis inter se gregibus.

41 Igitur quando primo tempore ascendebantur oves, ponebat Jacob virgas in canalibus aquarum ante oculos arietum et ovium, ut in earum contemplatione conciperent :

42 quando vero serotina admissura erat, et conceptus extremus, non ponebat eas. Factaque sunt ea quæ erant serotina, Laban : et quæ primi temporis, Jacob.

43 Ditatusque est homo ultra modum, et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et asinos.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#3923

学习本章节

  
/10837  
  

3923. ‘Propterea vocavit nomen ejus Dan’: quod significet quale ejus, constat a significatione ‘nominis’ et ‘vocare nomen’ quod sit quale, de qua n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3421; ipsum quale est in nomine Danis, dictus enim est a judicare, sed nomen ei tametsi a judicare inditum est, usque involvit illa quae significantur per omnia 1 haec Rachelis verba, ‘Judicavit me Deus, et etiam audivit vocem meam’, hoc est, bonum vitae, et sanctum fidei, tum in supremo sensu justitiam et misericordiam Domini; commune illud Ecclesiae est quod significatur per Danem, et quod repraesentatur per tribum a Dane nominatam: hoc commune est primum quod affirmandum seu agnoscendum est antequam homo potest regenerari seu fieri Ecclesia; nisi illa affirmantur et agnoscuntur, reliqua quae fidei et quae vitae sunt, nequaquam recipi possunt, proinde nec affirmari, minus agnosci; qui enim solum affirmat apud se fidem, et non sanctum fidei, hoc est, charitatem, nam haec est sanctum fidei, et si non affirmat hoc per bonum vitae, hoc est, per charitatis opera, is non potest sapere essentiam fidei amplius, nam rejicit illam; affirmatio tum agnitio est primum commune apud hominem qui regeneratur, sed est ultimum apud hominem qui regeneratus est, quare ‘Dan’ est primum apud regenerandum, ac ‘Joseph’ est ultimum, est enim ‘Joseph’ ipse spiritualis homo, at ‘Joseph’ est primum apud regeneratum, et ‘Dan’ est ultimum, quia regenerandus incohat ab affirmatione quod sit, nempe sanctum fidei et bonum vitae, at regeneratus qui est spiritualis, est in ipso bono spirituali, et inde spectat ut ultimum quod sit, nam confirmata apud illum sunt sancta fidei et bona vitae.

[2] Quod ‘Dan’ sit affirmativum quod primum erit cum regeneratur homo, constare quoque potest ab aliis locis in Verbo ubi Dan nominatur; ut ex prophetia Jacobi tunc Israelis de filiis suis, Dan judicabit populum suum, sicut una tribuum Israelis: erit Dan serpens super via, aspis super semita, mordens calcaneos equi, et cadit eques ejus retro; salutem Tuam exspecto Jehovah, Gen. 49:16-18;

‘Dan’ hic pro affirmativo veri, de quo nempe affirmativo dicitur quod ‘erit serpens super via, et aspis super semita’, cum ratiocinatur de vero ex sensualibus; ‘mordens calcaneos equi’, cum infima intellectualia seu scientifica consulit, et ex illis concludit; et quod tunc abducatur a vero, significatur per quod ‘cadat eques ejus retro’, quare dicitur ‘salutem Tuam exspecto Jehovah’; quod ‘serpens’ sit qui ratiocinatur ex sensualibus et scientificis de arcanis Divinis, videatur n. 195-197; quod ‘via’ et ‘semita’ sit verum, n. 627, 2333; quod ‘calcanei equi’ sint infima intellectualia seu scientifica, n. 259; ‘equus’ enim est intellectuale, n. 2761, 2762, cujus infimum est ‘calcaneus’.

[3] In prophetia Mosis de duodecim tribubus, Ad Dan dixit, Dan catulus leonis, exsilit e Bashane, Deut.

33:22;

‘leo’ in sensu interno Verbi significat verum Ecclesiae, ex fortitudine, verum enim est quod pugnat et vincit, inde ‘catulus leonis’ pro primo veri, quod est affirmatio et agnitio; ‘ex Bashane’ dicitur quia ex bono naturalis:

apud Jeremiam,

Ablue a malitia cor tuum, Hierosolyma, propterea ut salveris, quamdiu facis commorari in medio tui cogitationes iniquitatis tuae; quia vox indicantis e Dane, et audire facientis iniquitatem e monte Ephraim, 4:14, 15;

‘e Dane’ pro vero quod affirmandum, ‘e monte Ephraim’ pro ex affectione ejus:

[4] apud eundem,

Exspecta pacem, et non bonum, ad tempus sanationis, et ecce terror: a Dane auditus fremitus equorum ejus, a voce hinnituum fortium ejus, contremuit omnis terra, et venerunt et consumpserunt terram et plenitudinem ejus, urbem et habitantes in ea; quia ecce Ego mittens in vos serpentes regulos, quibus non incantatio, et mordebunt vos, 8:15, 16 [17];

‘a Dane auditus fremitus equorum’ pro ratiocinatione de vero ex non 2 affirmativo, ‘terra quae contremuit, et cujus plenitudinem consumpserunt’ pro Ecclesia et omnibus Ecclesiae; qui enim de vero ex non affirmativo seu ex negativo ratiocinantur, illi destruunt omnia fidei;

[5] ‘serpentes reguli’ pro ratiociniis, ut supra:

apud Ezechielem,

Dan et Javan adveniens in nundinis tuis dederunt ferrum tersum, casia et calamus in negotiatione tua fuit, 27:19;

ubi de Tyro, per quam significantur cognitiones veri et boni, n. 1201; ‘Dan’ pro veris primis quae affirmantur, ‘nundinae et negotiationes’ pro acquisitionibus 3 veri et boni’, n. 2967; ‘ferrum tersum’ pro vero naturali, quod primum est, n. 425, 426; ‘casia et calamus’ pro simili, sed ex quo bonum:

[6] apud Amos,

In die illo deficient virgines pulchrae et juvenes in siti; jurantes in reatum Samariae, et dixerunt, Vivit Deus tuus Dan, et vivit via Beershebae, et cadent et non resurgent amplius, 8:[13], 14;

‘vivit Deus Dan et vivit via Beershebae’ pro quod in negativo omnium quae fidei et ejus doctrinae sunt; quod ‘via’ sit verum, n. 627, 2333; ‘Beersheba’ doctrina n. 2723, 2858, 2859, 3466; quod sit negativum omnium quae fidei sunt, est quia Dan erat ultimus terminus terrae Canaanis, et Beersheba primus, seu medium 4 aut intimum terrae; per terram enim Canaanem repraesentatum est et significatum regnum Domini, ita Ecclesia, n. 1607, 3038, 3481; proinde omnia amoris et fidei, nam haec sunt regni Domini et Ecclesiae; inde omnia quae in terra Canaane repraesentativa fuerunt secundum distantias, situs, terminos, n. 1585, 1866, 3686;

[7] primus terminus, seu medium aut intimum terrae fuerat Beersheba, antequam Hierosolyma, quia Abraham ibi fuit, tum Jishak, 5 at ultimus terminus seu extimum 6 erat Dan, inde cum omnia in uno complexu significarentur, dicebatur ‘a Dane usque ad Beershebam’;

ut in libro Secundo Samuelis,

Ad transferendum regnum a domo Shaulis, et ad erigendum solium Davidis super Israelem et super Jehudam, a Dane et usque ad Beershebam, 3:10:

in eodem,

Congregando 7 congregabitur universus Israel a Dane usque Beershebam, 17:11:

in eodem,

Dixit David ad Joabum, ... Pervagare omnes tribus Israelis a Dane usque Beershebam, 24:2, 15:

in libro Primo Regum,

Habitavit Jehudah et Israel in securitate, quisque sub vite sua, et sub ficu sua, a Dane et usque Beershebam, 5:5 [KJV 4:25];

per quae in sensu historico intelliguntur omnia terrae Canaanis, sed in sensu interno omnia regni Domini, tum omnia Ecclesiae;

[8] quod Dan sit 8 primus terminus, et quoque quod sit ultimus, ut supra dictum, est quia affirmativum veri et boni est omnium primum cum incohat fides et charitas apud hominem, et ultimum cum homo in charitate et inde in fide est: 9 inde etiam erat quod sors ultima caderet pro Dane cum hereditaretur terra Canaan, Jos. 19:40 seq; nam jacta fuit sors coram Jehovah, Jos. 18:6;

[9] inde contigit secundum repraesentationem cujusvis tribus; et quia Dani non cecidit sors inter hereditates reliquarum tribuum, sed ultra terminos illarum, Jud. 18:1, etiam praetermissa est illa tribus apud Johannem in Apoc. 7:5-8, ubi agitur de duodecim millibus obsignatis; qui enim in solo affirmativo veri et quoque boni sunt, nec ulterius vadunt, non sunt in regno Domini, 10 hoc est, inter obsignatos; scire vera et bona, et quoque affirmare illa, possunt quoque pessimi, sed ex vita cognoscitur qualis affirmatio est.

[10] Memoratur etiam Dan, ut terminus, Gen. 14:14, ubi de Abrahamo, quod persecutus hostes usque illuc, et per Dan ibi simile significatur; urbs Dan dicta, non quidem tunc exstructa fuit a Danis posteris, sed postea, Jos. 19:47; Jud. 18:29; sed ita etiam tunc temporis vocabatur primus terminus respective ad introitum in terram Canaanem, seu ultimus respective ad exitum, ac intimum ejus Hebron, et dein Beersheba, ubi Abraham et Jishak.

脚注:

1. The Manuscript has illa

2. The Manuscript has affirmatione ejus

3. The Manuscript has illorum

4. The Manuscript has seu intimum ejus

5. The Manuscript has et

6. The Manuscript inserts ejus.

7. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

8. The Manuscript has ultimus terminus a primo tum primus terminus ad ultimum

9. The Manuscript has ideo

10. The Manuscript has ita non

  
/10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#2761

学习本章节

  
/10837  
  

2761. Quod ‘equus albus’ sit intellectus Verbi quoad interiora illius, seu quod idem, Verbi sensus internus, constat a significatione ‘equi’ quod sit intellectuale; in propheticis Verbi multoties nominatur equus et eques, sed hactenus nemini notum fuit quod ‘equus’ intellectuale, et ‘eques’ intelligentem, significet; ut in prophetia Jacobi, tunc Israelis, de Dane, Dan serpens super via, serpens jaculus super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum; salutem Tuam exspecto Jehovah, Gen. 49:17, 18;

quod ‘serpens’ sit qui ratiocinatur ex sensualibus et scientificis de arcanis Divinis, videatur n. 195; quod ‘via’ et ‘semita’ sit verum, n. 627, 2333; ‘calcaneus’ quod sit infimum naturale, n. 259; ‘equus’ quod sit intellectus Verbi et ‘eques’ quod docens; 1 inde patet quid haec prophetica significant, nempe qui ex sensualibus et scientificis ratiocinatur de veris fidei, quod modo in infimis naturae haereat et sic nihil credat, quod est ‘cadere retrorsum’, quare adjicitur ‘salutem Tuam exspecto Jehovah’:

[2] apud Habakkuk,

Deus, equitas super equis Tuis, currus Tui salus, ... calcare fecisti in mari equos Tuos , 3:8, 15;

ubi ‘equi’ pro Divinis Veris quae in Verbo, ‘currus’ pro doctrina inde, ‘mare’ pro cognitionibus, 2 n. 28, 2120, quae quia sunt intellectus Verbi ex Deo, dicitur ‘calcare fecisti in mari equos Tuos’; tribuuntur hic equi Deo, sicut in Apocalypsi supra, Cui non tribui possent absque quod significent similia:

[3] apud Davidem,

Cantate Deo, canite 3 nomini Ipsius, exaltate equitantem in nubibus, in Jah, nomen Ipsius, Ps. 68:5 [KJV Ps. 68:4];

‘equitare in nubibus’ pro intellectu Verbi quoad interiora, seu sensu interno; quod ‘nubes’ sit Verbum in littera, in quo sensus internus, videatur Praefatio ad cap. xviii Gen. , ubi explicatur quid significat quod ‘Dominus venturus in nubibus caelorum cum virtute et gloria’:

[4] apud eundem,

Jehovah inclinavit caelos, et descendit, et caligo sub pedibus Ipsius, et equitavit super cherub, Ps. 18:10, 11 [KJV Ps. 18:9, 10];

‘caligo’ hic pro nubibus, ‘equitare super cherub’ pro providentia Domini ne homo ex se intret in mysteria fidei quae in Verbo, n. 308:

apud Zachariam,

In die illo erit super tintinnabulis 4 equi, sanctitas Jehovae, 14:20;

‘tintinnabula equi’ pro intellectu spiritualium Verbi, quae sancta:

[5] apud Jeremiam,

Ingredientur per portas civitatis hujus reges et principes, sedentes super throno Davidis, equitantes in curru et super equis illi, et principes illorum, 5 vir Jehudae, et habitatores Hierosolymae, et habitabitur civitas haec in aeternum, 17:25, 26; 22:4;

‘civitas Hierosolyma’ pro regno et Ecclesia Domini spirituali; ‘reges’ pro veris, n. 1672, 2015, 2069; ‘principes’ pro primariis praeceptis veri, n. 1482, 2089; ‘David’ pro Domino, n. 1888; ‘vir Jehudae et habitatores Hierosolymae’ pro illis qui in bono amoris, charitatis et fidei, n. 2268, 2451, 2712; ita ‘equitare super curru et super equis’ pro esse instructi doctrina veri ex Verbi intellectu interno:

[6] apud Esaiam,

Tunc delectaberis super Jehovah, et equitare te faciam super excelsa terrae, et comedere te faciam hereditatem Jacobi, 58:14;

‘equitare super excelsa terrae’ pro intelligentia:

apud Davidem,

Canticum amorum, ... Accinge gladium tuum super femore, vir potens, gloriam et decus tuum, et decore tuo procede, equita super verbum veritatis, et mansuetudinis justitiae, et docebit te mirabilia dextra tua, Ps. 45:1 [4], 5 [KJV Ps. 45: title, 3, 4];

‘equitare super verbum veritatis’ manifeste pro intelligentia veri, et ‘super verbum mansuetudinis justitiae’ pro sapientia boni:

[7] apud Zachariam,

In die illo, dictum Jehovae, percutiam omnem equum stupore et equitantem amentia; et super domum Jehudae aperiam oculos Meos, et omnem equum populorum percutiam caecitate, 12:4, 5 [KJV 4];

ubi etiam manifeste ‘equus’ pro intellectu qui ‘percuteretur stupore et caecitate’, et ‘equitans’ pro intelligente qui percuteretur ‘amentia’ apud Hoscheam,

Omnem aufer iniquitatem, et accipe bonum, et retribuemus juvencos labiorum nostrorum; Asshur non salvabit nos, super equo non equitabimus, et non dicemus amplius, Deus noster, operi manuum nostrarum, 14:3, 4 [KJV 2, 3];

‘Asshur’ pro ratiocinatione, n. 119, 1186; ‘equus’ pro intelligentia propria: praeter perplurimis aliis in locis.

脚注:

1. The Manuscript has exinde. Perhaps a reference has been omitted here, such as 1288 or 2761.

2. The Manuscript has quae sunt intellectus ex Verbo, quod mare sint cognitiones, videatur Arcana Coelestia 28, 2120.

3. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

4. So also in the Manuscript and WH2, but equorum in 3881, 8408, 9394; Apocalypsis Revelata 298; Apocalypsis Explicata 204, 355. Hebrew [ ] (sus) is singular.

5. Hebrew [] ('ish) is singular, but collective.

  
/10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org