397. "Usque dum complentur et conservi eorum et fratres eorum, qui futuri interfici sicut et illi." - Quod significet dum mala consummata sunt, constat ex significatione "usque dum complentur", quod sit dum consummata sunt: et ex significatione "et conservi eorum et fratres eorum qui futuri interfici sicut et illi", quod sint mala, nam interficere illos est malum; per "conservos" intelliguntur qui in veris, et per "fratres" intelliguntur qui in bonis; ac per "conservos et fratres" simul, intelliguntur qui in veris ex bono sunt, in sensu enim interno duo conjunguntur in unum. Aliquibus in locis in Verbo dicitur "consummatio", tum "quando mala consummata", sed vix aliquis hodie novit quid per id significatur. Supra (in tribus articulis, n. 391, 392, 394) dictum est quod prius caelum constiterit ex talibus qui moralem vitam in externis egerunt, et tamen in internis fuerunt mali, et quod hi habitaverint in altis locis in mundo spirituali, et inde putaverint quod essent in caelo. Hi quia interius mali fuerunt, non apud se toleraverunt illos qui interius boni fuerunt, et hoc propter discrepantiam affectionum et cogitationum; omnes enim consociationes in mundo spirituali fiunt secundum concordantiam affectionum et inde cogitationum, nam angeli et spiritus non sunt nisi quam affectiones et inde cogitationes in forma humana; et quia illi qui in altis tunc erant, non potuerunt sufferre praesentiam illorum qui interius boni erant, ideo ejecerunt illos a se, et illos, ubicunque viderunt, malis et probris affecerunt; quapropter a Domino ab illorum violentia exempti sunt, et reconditi sub caelo, ac conservati: et hoc factum est a tempore quum Dominus fuit in mundo ad hoc usque tempus quando judicium factum est, et tunc illi qui super altis erant, dejecti sunt, et illi qui sub caelo, elevati: quod mali tam diu tolerati fuerint super altis, ac boni tam diu detenti sub caelo, fuit causa ut complerentur hi et illi, hoc est, ut boni tali numero essent ut sufficerent ad novum caelum ex illis formandum, et quoque ut mali ex se deciderent ad infernum; Dominus enim neminem in infernum dejicit, sed ipsum malum quod apud malos spiritus dejicit illos (videatur in opere De Caelo et Inferno 545-550); hoc tunc fit quando mala consummata, hoc est, completa sunt.

[2] Hoc quoque est quod intelligitur per Domini verba apud Matthaeum,

"Accedentes servi Patris familias dixerunt, ... Nonne bonum semen seminasti in agro tuo? unde ergo sunt zizania?... Et dixerunt, Vis ergo abeamus et colligamus ea? At ille dixit, Non, ne colligendo zizania eradicetis simul cum eis triticum; sinite itaque utraque crescere ad messem, et tempore messis dicam messoribus, Colligite primum zizania, et ligate ea in fasciculos ad comburendum, tritica Vero colligite in horrea:... sic erit in consummatione saeculi" (13:27-30, 37-42):

"consummatio saeculi" est ultimum tempus quando judicium; "tempus messis" est quando omnia consummata seu completa sunt; "zizania" sunt mala, seu in quibus mala sunt; ac "tritica" sunt bona, seu in quibus bona sunt. (Sed de his plura videantur in opusculo De Ultimo Judicio 65-72.) Ex his aliquantum sciri potest unde est quod dictum sit illis ut requiescerent adhuc tempus parvum, usque dum complentur et conservi eorum et fratres eorum qui futuri interfici sicut et illi; per "interfici" hic simile significatur quod per "occidi", supra (n. 392(a)), nempe a malis rejici propter Divinum Verum ac propter confessionem Domini.

[3] Ex his cognitis sciri potest quid significatur per "consummationem" et per "iniquitatem consummatam" in his sequentibus locis:

Apud Mosen,

Dixit Jehovah Descendam et videbo num juxta clamorem qui venit ad Me fecerint consummationem" (Gen. ¹ 18 [20,] 21, 21);

de Sodoma.

Apud eundem,

"Quia nondum consummata (impleta) est iniquitas Emorraeorum" ( ² 15:16):

apud Esaiam,

"Consummationem et decisionem audivi a cum Domino Jehovih Zebaoth super universam terram" (28:22):

apud eundem,

"Consummatio definita, inundata justitia, nam consummationem et decisionem Dominus Jehovih Zebaoth faciens in tota terra" (10:22, 23):

apud Zephaniam,

"In igne zeli" Jehovae Zebaoth comedetur tota terra, quia consummationem et quidem festinatam faciet cum omnibus habitatoribus terrae" (1:18):

apud Danielem,

"Tandem super avem abominationum desolatio, et usque ad consummationem et decisionem stillabit super devastationem" (9:27):

et alibi. Per "consummationem" et "decisionem" in his locis significatur status ultimus ecclesiae, qui est quando non verum amplius quia non bonum, seu quando non fides amplius quia non charitas; et cum ille status ecclesiae est, tunc venit ultimum judicium. Quod tunc ultimum judicium veniat, est quoque quia humanum genus est basis seu fundamentum caeli angelici, nam conjunctio caeli angelici cum humano genere est perpetua, ac unum subsistit per alterum; quare cum basis non correspondet, caelum angelicum vacillat; ideo tunc judicium super illos qui in mundo spirituali sunt, ut omnia tam in caelis quam in infernis in ordinem redigantur. (Quod Humanum Genus sit basis et fundamentum caeli angelici, et quod conjunctio perpetua sit, videatur in opere De Caelo et Inferno 291-302, et n. 303-310.) Ex his sciri potest quod per "consummationem" intelligatur ultimus status ecclesiae, quando non fides amplius quia non charitas;

qui status ecclesiae etiam in Verbo vocatur "vastatio", et "desolatio", et a Domino "consummatio saeculi" (Matthaeus 13:39, 40, 49; 24:3; 28:20).

脚注:

3727. Quod significationem ‘statuae’ attinet, quod sit sanctus terminus, ita ultimum ordinis, inde est quia antiquissimis temporibus ponebantur lapides ubi termini eorum erant, qui discriminabant unius possessionem aut hereditatem ab alterius, et erant in signum et in testem quod ibi termini; antiquissimi, qui in singulis objectis et in singulis statutis caeleste quoddam et spirituale cogitabant, n. 1977, 2995, etiam in his lapidibus quos statuebant, cogitabant ex illis de ultimis in homine, proinde de ultimo ordinis, quod est verum in naturali homine: ab antiquissimis illis qui fuerunt ante diluvium, habuerunt hoc antiqui qui post diluvium, n. 920, 1409, 2179, 2896, 2897, et lapides illos quos in terminis statuebant, sanctos habere coeperunt, ex causa, ut dictum, quia sanctum verum quod in ultimo ordinis, significabant, etiam lapides illos ‘statuas’ vocabant; inde factum quod statuae essent in cultum, et quod erigerent tales ubi suos lucos ¹ habebant, et postmodum ubi sua templa, et quoque quod inungerent illos oleo, de qua re mox sequitur; constabat enim Antiquae Ecclesiae cultus ex ² perceptivis et significativis' antiquissimorum qui ante diluvium, ut ex locis mox citatis ³ patet: antiquissimi quia loquebantur cum angelis et simul cum illis erant quando in terra, a caelo ⁴ habuerunt quod ‘lapides’ significarent verum, et quod ⁵ ligna' bonum, videatur mox supra n. 3720; inde nunc est quod statuae significent sanctum terminum, ⁶ ita verum quod ultimum ordinis est apud hominem; ⁷ bonum enim quod per internum hominem influit a Domino, terminatur in externo homine, et in vero ibi; cogitatio hominis, loquela ejus, et actio, quae sunt ultima ordinis, non aliud sunt quam vera ex bono, sunt enim imagines ⁸ seu formae boni; ⁹ nam pertinent ad partem intellectualem hominis, at bonum quod in illis, et ex quo, ad partem voluntariam.

[2] Quod statuae erigerentur in signum, et in testem, et quoque in cultum, et quod in sensu interno significent sanctum terminum, seu verum in naturali hominis quod ultimum ordinis est, constare potest ab aliis locis in Verbo; ut in sequentibus, ubi agitur de foedere inter Labanem et Jacobum, Nunc ito, pangamus foedus ego et tu, et sit in testem inter me et inter te: et accepit Jacob lapidem et erexit illum statuam:.

. . dixit Laban Jacobo, Ecce acervus hic, et ecce statua quam erexi inter me et inter te, testis acervus hic, et testis statua, quod ego non transibo ad te acervum hunc, et quod tu non transibis ad me acervum hunc, et statuam hanc, ad malum,

Gen. 31:44, 45, 51, 52; quod hic per ‘statuam’ significetur verum, in explicatione ad illum locum videbitur:

[3] apud Esaiam,

In die illo, erunt quinque urbes in terra Aegypti loquentes labiis Canaanis, et jurantes Jehovae Zebaoth: ... in die illo erit altare Jehovae in medio terrae Aegypti, et statua apud terminum ejus, Jehovae; quae erit in signum et in testem Jehovae Zebaoth in terra Aegypti, 19:18-20;

‘Aegyptus’ pro scientificis quae naturalis hominis ¹⁰ ; ‘altare’ pro cultu Divino in genere, factum enim est altare primarium repraesentativum cultus in Ecclesia altera Antiqua ab Ebero incepta, n. 921, 1343, 2777, 2811; ¹¹ medium terrae Aegypti, pro primario et intimo cultus, n. 2940, 2973, 3436; ‘statua’ ¹² pro vero quod ultimum ordinis in naturali; quod in termino, in signum et in testem, patet:

[4] apud Mosen,

Scripsit Moses omnia verba Jehovae, et surrexit in mane, et aedificabat altare juxta montem ¹³ Sinai, et duodecim statuas pro duodecim tribubus Israelis, Exod. 24:4;

ubi ‘altare’ similiter erat repraesentativum omnis cultus, ¹⁴ et quidem repraesentativum boni in cultu; ‘duodecim autem statuae’ repraesentativum veri quod ex bono in cultu; quod ‘duodecim’ sint omnia veri in uno complexu, videatur n. 577, 2089, 2129 f. , 2130

f. , 3272; quod ‘duodecim tribus’ sint pariter omnia veri Ecclesiae, in capite sequente, ex Divina Domini Misericordia, ostendetur.

[5] Quia altaria fuerunt repraesentativa omnis boni cultus, et Ecclesia Judaica instituta fuit ut repraesentaret Ecclesiam caelestem, quae non aliud verum agnovit quam quod ex bono, quod ¹⁵ caeleste verum appellatur, nam verum ne minime separare voluit a bono, usque adeo ut ne quidem nominare aliquid fidei seu veri vellet nisi cogitaret de bono, et id ex bono, videatur n. 202, 337, 2069, 2715, 2718, 3246, ideo repraesentativum veri fuit per lapides altaris, et interdictum quod per statuas, ne sic separaretur verum a bono ac repraesentative coleretur verum loco boni; quare ita apud Mosen,

Non plantabis tibi lucum cujuscumque arboris juxta altare Jehovae Dei tui quod facies tibi, et non eriges tibi statuam, quam odit Jehovah Deus tuus, Deut. 16:21, 22;

colere enim verum separatum a bono, seu fidem separatam a charitate, est contra Divinum, quia contra ordinem,

[6] quod significatur per quod ‘non eriges tibi statuam, quam odit Jehovah Deus’: sed quod usque erexerint, et sic repraesentaverint illa quae sunt contra ordinem, constat apud Hoscheam,

Israel secundum multiplicare fructum suum, multiplicat altaria, secundum bonum terrae suae, faciunt bene statuas; sed evertet altaria eorum, vastabit statuas eorum, 10:1, 2:

in libro Primo Regum,

Fecit Jehudah malum in oculis Jehovae, ... et aedificarunt sibi excelsa, et statuas, et lucos, super omni colle alto, et sub omni arbore viridi, 14:[22], 23:

in libro Secundo Regum,

Filii Israelis statuerunt sibi statuas, et lucos, super omni colle alto, et sub omni arbore viridi, 17:10:

in eodem libro,

Hiskiah removit excelsa, et confregit statuas, et excidit lucum, et contudit serpentem aeneum, quem fecerat Moses, quia suffiebant illi, 18:4.

[7] Quia gentes per traditiones etiam habuerunt quod sanctum cultus repraesentaretur per altaria et per statuas, et tamen illi in malo et falso essent, ideo per ‘altaria apud gentes’ significantur mala cultus, et per statuas ¹⁶ falsa, quare mandatum ut destruerentur:

apud Mosen,

Altaria gentium evertetis, et statuas eorum confringetis, et lucos eorum exscindetis, Exod. 34:13; Deut. 7:5; 12:3:

apud eundem,

Non incurvabis te diis gentium, et non coles illos, et non facies juxta opera eorum, quia destruendo destrues illos, et confringendo confringes statuas eorum, Exod. 23:24;

‘dii gentium’ pro falsis, ‘opera ¹⁷ ’ pro malis, ‘confringere statuas’ pro destruere cultum ex falso:

[8] apud Jeremiam,

Nebuchadnezzar rex Babelis confringet statuas domus solis quae in terra Aegypti, et domos deorum Aegypti comburet igne, xliii

13:

apud Ezechielem,

Nebuchadnezzar rex Babelis per ungulas equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas, populum gladio occidet, et statuas roboris tui in terram descendere faciet, 26:11;

ubi de Tyro; ‘Nebuchadnezzar rex Babelis’ pro illo quod vastat, n.

1327. f. ; ‘ungulae equorum’ pro ¹⁸ infimis intellectualibus, qualia sunt scientifica ¹⁹ ex meris sensualibus; quod ‘ungulae’ ²⁰ infima sint, alibi, ex Divina Domini Misericordia, confirmabitur; ‘equi’ pro intellectualibus, n. 2760-2762 ²¹ ; ‘plateae’ pro veris, et in opposito sensu pro falsis, n. 2336,

‘quas conculcare’ est destruere cognitiones veri quae per ‘Tyrum’ significantur; quod ‘Tyrus’, de qua hic agitur, sint cognitiones veri, n. 1201; ‘populum gladio occidere’ pro vera per falsum destruere; quod ‘populus’ praedicetur de veris, n. 1259, 1260, 3295, 3581; et quod ‘gladius’ sit falsum pugnans, n. 2799; inde patet quid sit ‘statuas roboris in terram facere descendere’; quod ‘robur’ praedicetur de vero et de falso, ex Verbo etiam constat.

脚注: