750. "Et non dilexerunt animam suam usque ad mortem." - Quod significet fideles qui propter illa vera tentationes passi sunt, et vitam mundi prae vita caeli nihili fecerunt, constat ex significatione "non diligere animam", quod sit nihili facere vitam mundi prae vita caeli, de qua sequitur; et ex significatione "usque ad mortem", quod sit tentationes pati; nam qui in tentationum pugnis sunt, illi nihili faciunt vitam mundi prae vita caeli, consequenter nihili faciunt mortem corporis sui prae vita animae suae, ut constare potest ex martyriis: causa est, quia sciunt quod vita in mundo, quae est aliquot annorum, nihil sit respective ad vitam in caelo, quae est vita aeterna; immo ne quidem ratio datur inter tempora vitae hominum in mundo; et inter vitam in caelo in aeternum duraturam; cogitet qui potest num sit aliqua ratio inter centum millia annorum ac aeternum, et comperiet quod non sit. Talia cum multis aliis influunt e caelo apud illos qui tentationes spirituales patiuntur; quare "animam suam", hoc est, vitam in mundo, "non diligunt usque ad mortem."

[2] Quid per "animam" intelligitur, parum in orbe notum est, ex causa quia eruditi de sede animae in corpore plura hypothetice tradiderunt, tum etiam de ejus essentia, et quoque de ejus influxu et operatione in corpus; et ex ideis inde captis de ejus immortalitate: inde fluxit quod credatur quod anima sit aliquod cogitativum, in sua essentia aethereum, et quod separata a corpore sit absque motoriis et sensoriis, qualia in mundo, antequam iterum conjungitur corpori, quod tempore ultimi judicii futurum dicunt. Quia inde idea incongrua de anima hominis in erudito orbe capta est, interest ex Verbo illustrare quid per "animam" intelligitur. In genere per "animam" intelligitur homo, et in specie vita hominis; et quia in unoquovis homine sunt tres gradus vitae, ita quoque totidem animae gradus sunt. At quia omnis vita hominis residet in binis facultatibus ejus, quae vocantur voluntas et intellectus, quare aliquoties in Verbo dicuntur "vitae" in plurali; et quia per "animam" intelligitur vita, sequitur quod sit anima voluntatis et anima intellectus, et quod anima voluntatis sit affectio quae est amoris, et quod anima intellectus sit cogitatio inde. Proprie autem per "animam" in Verbo intelligitur vita intellectus hominis, quae est cogitatio, et per "cor" vita voluntatis quae est affectio. Et quia respiratio pulmonum correspondet vitae intellectus quae est cogitatio, et pulsus cordis correspondet vitae voluntatis quae est affectio, idea per "animam" in sensu naturali ultimo intelligitur vita respirationis; exinde venit quod de morituris dicatur quod animam suam aut spiritum suum emittant, tum quod non amplius animent, aut quod non ex ore sentiatur aliquis spiritus. Quod talia per "animam" in Verbo intelligantur, constare potest ex locis ibi, ubi nominatur.

[3] (1) Quod "anima" in genere significet hominem constat ex his sequentibus:

- Apud Mosen,

"Sumpsit Abramus.... omnem.... animam, quam nacti sunt in Charane, et abiverunt in terram Canaanem" (Gen. 12:5 ¹ );

"Rex Sodomae dixit ad Abramum, Da mihi animas, substantiam sume tibi" (Genesis 14:21);

"Omnes animae filiorum et filiarum" ex Lea, "triginta et tres" (Genesis 46:15);

"Filii Josephi.... animae duae; omnis anima domus Jacobi, quae venit in Aegyptum, septuaginta" (Genesis 46:27);

"Omnis anima quae comedit cadaver aut discerptum, immunda illa ad vesperam" (Leviticus 17:15);

"De urbibus populorum.... non vivificabis ullam animam" (Deuteronomius 20:16);

"Si furatus sit animam de fratribus suis, ...et quaestum fecerit" (Deutr. 24:7 ² ).

Anima comedens adipem et sanguinem, exscindetur (Leviticus 7:27);

"Anima" quae non circumcidetur, "exscindetur e populis suis" ( ³ Genesis 17:14);

et alibi: in quibus locis "anima" dicitur pro homine.

[4] (2) Quod "anima" in specie significet vitam corporis, constat ex his:

- Apud Lucam,

Dives cogitabat apud se, "Dicam animae meae, Anima, habes multa bona reposita in annos multos; feriare, ede, bibe, et bono esto animo: sed dixit ei Deus, Insipiens, hac nocte animam tuam requirent a te" (12:19, 20);

apud Mosen,

"Cum exiret anima" Rachelis, .. "vocavit nomen ejus Benoni" (Gen. ⁴ );

"Mortui sunt omnes viri qui quaesiverunt animam tuam" (Exodus 4:19); [et alibi, ]

"Per manum quaerentium animam" tuam (Jeremias 19:7, 9; fff234:21);

"Qui desciverit ad Chaldaeos... vivet, et fiet illi anima in spolium" (Jeremias 21:9);

"Dabo animam tuam in praedam" (Jeremias 45:5);

"Num erit hoc jejunium quod eligam, dies quo affliget homo animam suam?" (Esaias 58:5);

Dixit Reuben ad fratres de Josepho, "Ne percutiamus illum anima" (Genesis 37:21);

"Anima pro anima, oculus pro oculo, dens pro dente" (Deuteronomius 19:21);

"Non ⁵ accipies molam aut molarem in pignus, nam animam ille recipit in pignus" (Deuteronomius 24:6);

"Dixit Schimson, Moriatur anima mea cum Philisthaeis" (Judicum 16:30);

Dixit Isabel ad Eliam quod cras ponet animam ejus sicut animam unius de illis; "et abivit" Elias "pro anima ⁶ sua" (1 Regnum 19:2, 3);

Petrus dixit, "Animam meam ponam pro Te; respondit.. Jesus, Animamne tuam pro Me pones? Amen dico, non canet gallus usque dum Me ter abnegaveris" (Johannes 13:37, 38):

in his locis dicitur anima pro vita corporis. Similiter Dominus dixit de sui corporis vita, apud Evangelistas,

"Sicut Filius hominis non venit ut Ipsi ministretur, sed ut ministret, et det animam suam redemptionem pro multis" (Matthaeus 20:28; Marcus 10:45): [sic alibi, ]

"Ecce Ego amo Te; ideo dabo hominem loco Tui, et populos pro anima tua" (Esaias 43:4);

Jesus dixit, "Majorem hac dilectionem nemo habet, ut quis animam suam ponat pro amicis suis" (Johannes 15:13);

Jesus dixit, "Ego sum Pastor bonus; Pastor bonus animam suam ponit pro ovibus. .... Ego pono animam meam, et rursus accipiam illam: nemo tollit illam a Me, sed Ego pono a Me Ipso; potestatem Ego habeo ponendi illam, et potestatem habeo rursus recipiendi illam" (Johannes 10:11, 12, 15, 17, 18).

[5] (3) Quod "anima" significet vitam spiritus hominis, quae vocatur vita spiritualis ejus, constat ex his:

- Apud Evangelistas,

Jesus dixit, "Ne timete ab illis qui occidere corpus possunt, animam.. occidere non possunt: timete.. potius Ipsum qui potest et corpus et animam perdere in gehenna" (Matthaeus 10:28; Luca 12:4, 5);

"Quisquis vult invenire animam suam, perdet illam; et quisquis perdiderit animam suam propter" Jesum, "inveniet illam" (Matthaeus 10:39; Luca 17:33);

"Qui amat animam suam perdet illam; sed qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam aeternum servabit illam" (Johannes 12:25);

"Jesus dixit.., Quisquis vult post" Ipsum "venire, abneget semet, tollat crucem suam, et sequatur" Ipsum: "qui.. voluerit animam suam servare, perdet illam; qui vero perdiderit animam suam" Ipsius "causa, inveniet illam. Quid.. prodest homini, si totum mundum lucratus fuerit, animae autem jacturam fecerit? aut ⁷ quod dabit homo pretium sufficiens redemptionis animae suae" (Matthaeus 16:24, 25 [, 26] ; Marcus 8:35-37; Luca 9:24, 25);

Jesus dixit, Non veni "ad perdendum animas.., sed ad servandum" (Luca 9:56);

"Maria.. dixit" ad Elizabeth, "Magnificat anima mea Dominum" (Luca 1:46);

Simeon dixit ad Mariam de Infante Jesu. "Tuam.. quoque animam penetrabit romphaea, ut revelentur ex multis cordibus cogitationes" (Luca 2:35);

Jesus dixit de ultimis temporibus, "In patientia.. possidete animas vestras" (Luc. 21:19 ⁸ ): [et alibi, ]

" ⁹ Erunt fundamenta contusa, omnes facientes mercedem cum stagnis animae" (Esaias 19:9, 10):

"Cum periculo animarum nostrarum adducimus panem nostrum propter gladium deserti" (Threni 5:9);

" ¹⁰ foderunt.. foveam animae meae" (Jeremias 18:20);

"Fiet.. anima eorum sicut hortus irriguus" (Jerem 31:12);

"Irrigabo animam lassam, et omnem animam, quae dolet, implebo" (Jeremias 31:25);

"Vae consuentibus pulvillos subter omnes axillas manuum mearum, et facientibus pepla super caput omnis staturae, ad venandum animas; animas venamini populo meo, ut animas vobis vivificetis: profanasti.. Me apud populum meum... ad occidendum animas quae non mori debent, et ad vivificandum animas quae non vivere debent" (Ezechiel 13:18, 19);

"Ecce omnes animae meae sunt; sicut anima patris ita anima filii, meae sunt; anima quae peccaverit, illa morietur" (Ezechiel 18:4, 20);

"Abibo... prae amaritudine animae meae" (Esaias 38:15);

"Circumdederunt me aquae usque ad animam" (Jonas 2:6 [B.A. :5]);

"Venerunt aquae usque ad animam, submersus sum in luto profunditatis" (Psalmuss 69:2 [, 31, 2]);

" ¹¹ Afflixerunt compede pedem meum, in terram venit anima mea" (Psalmuss 105:18);

"Educ e carcere animam meam" (Psalmuss 142:8 [B.A. Psalmuss 142bbccc7]);

"Liberasti.. animam meam a morte" (Psalmuss 56:14 [B.A. Psalmuss 56bbccc13]);

"Ad eripiendum a morte animam eorum, et ad vivificandum eos in fame" (Psalmuss 33:19);

"Ne tradas me in animam hostium meorum" (Psalmuss 27:12; Psalmuss 41:32]);

"Afflixi fame animam meam ne dicant in corde suo, Eia animae" ejus (Psalmuss 35:13, 25);

"Non relinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum ut videat corruptionem" (Psalmuss 16:10);

"Vir timens Jehovam, docebit eum viam quam eliget; anima ejus in bono pernoctabit" (Psalmuss 25:12, 13);

"Mundus manibus et purus corde, qui non effert ad vanitatem animam suam" (Psalmuss 24:4);

"Animas egenorum servabit, a dolo et violentia redimet animam eorum" (Psalmuss 72:13, 14);

"Benedic, anima mea, Jehovae" (Psalmuss 103:1, 22);

"Omnis anima laudet Jah" (Psalmuss 150:6);

"Petent cibum animae suae" (Psalmuss 78:18);

"Jehovah... inspiravit in nares" hominis "spiraculum vitarum, et factus est homo in animam viventem" (Genesis 2:7):

in his locis dicitur "anima" pro vita spiritus hominis, quae vita spiritualis ejus vocatur.

[6] (4) Quoniam binae vitae facultates homini sunt, nempe facultas intelligendi et facultas volendi, et utraque facultas facit vitam spiritualem hominis, constare potest ex quibusdam locis supra allatis, tum ex sequentibus, quod "anima" significet illam facultatem quae vocatur vita intellectus hominis:

- Ut apud Mosen,

"Amabis Jehovam Deum tuum ex toto corde tuo, ex tota anima tua, et ex omnibus viribus tuis" (Deuteronomius 6:5; 10:12; 11:13; 36:16)

et apud Evangelistas,

"Jesus.. dixit.., Amabis Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota mente tua" (Matth. 22 ¹² ; Marc. 12 ¹³ 30-33; Luca 10:27):

per "amare Jehovam Deum toto corde et tota anima" intelligitur omni voluntate et omni intellectu, tum omni amore et omni fide; "cor" enim significat amorem et voluntatem, et "anima" significat fidem et intellectum; quod "cor" duo illa significet, nempe amorem et voluntatem, est quia amor hominis est voluntatis ejus; quod "anima" etiam significet duo, nempe fidem et intellectum, est quia fides est intellectus; quod "cor" et "anima" illa significent, est quia cor hominis correspondet bono amoris quod est voluntatis ejus, et anima pulmonum correspondet vero fidei quod est intellectus hominis: " [ex] omnibus viribus" et " [ex] tota mente" significat super omnia.

[7] Apud Ezechielem,

"Argentum eorum et aurum eorum non poterit eripere eos in die irae Jehovae, animam eorum non saturabunt, et viscera eorum non implebunt" (7:19):

hic quoque "anima" pro intellectu veri, quae "non saturari" dicitur, quando non verum in ecclesia; et "viscera" pro voluntate boni, quae "non impleri" dicuntur, quando non bonum in ecclesia: quoniam "argentum" ex correspondentia significat verum, et in opposito sensu falsum, ac "aurum" significat bonum, et in opposito sensu malum, ideo dicitur, "Argentum eorum et aurum eorum non poterit eripere eos in die irae Jehovae"; "argentum et aurum" est non verum et non bonum, et quoque falsum et malum; "dies irae" est dies judicii.

[8] Apud Esaiam,

"Erit Lux Israelis in ignem, et Sanctus ejus in flammam, quae accendet et comedet.... gloriam silvae ejus et Carmelum.., ab anima.. usque ad carnem consumet" (10:17, 18):

per "Lucem Israelis" et per "Sanctum ejus", qui erunt in ignem et flammam, intelligitur Dominus quoad ultimum judicium; per "ignem et flammam" significatur exitium illorum qui in falsis mali sunt: per "gloriam silvae et Carmelum", quae "ignis et flamma comedet et consumet", significatur ecclesiae verum ac bonum veri, quae, quia versa sunt in falsa et mala falsi, destruentur: "ab anima usque ad carnem" significat usque ab intellectu ejus et ad voluntatem ejus; "anima" est intellectus veri, et "caro" est voluntas boni.

[9] Apud eundem,

"Stultus stultitiam loquitur, .... ad evacuandum animam esurientis, et potum sitientis deficere faciet" (32:6):

hic etiam per "animam" significatur homo quoad intellectum boni et veri, per "animam esurientis", intellectus boni, et per "animam sitientis potum" intellectus veri; quod homo qui in falsis mali est, deprivare conetur illo hominem qui in vero ex bono est, significatur per quod "stultus stultitiam loquatur ad evacuandum et ad deficere faciendum animam."

[10] Apud eundem,

"Erit sicut cum somniat famelicus, quasi esset comedens, sed quando evigilat, jejuna est anima ejus; et quando somniat sitiens, quasi esset bibens, sed quando evigilat, ecce lassus, et anima ejus appetens; sic erit multitudo omnium gentium militantium contra montem Zionis" (29:8):

haec dicta sunt de illis qui in falsis ex malo sunt, et putant usque illa esse vera ex bono; falsa mali pugnantia contra bona ecclesiae, ¹⁴ significantur per "multitudinem omnium gentium militantium contra montem Zionis"; "multitudo" praedicatur de veris, "gentes" significant mala, et "mons Zionis" significat ecclesiam quoad bonum amoris: mala quae creduntur esse bona, cum tamen sunt mala falsi, significantur per "Erit sicut somnians famelicus, quasi esset comedens, sed quando evigilat, jejuna est anima ejus"; per "somniantem famelicum quasi comedentem" significatur opinio et fides erronea de bono, "somniare" significat opinionem et fidem erroneam, "famelicus et quasi comedens" significat quasi desiderium ad bonum quo nutriendus, "quando evigilat" ¹⁵ significat quando detegitur quid bonum, "jejuna anima" significat non intellectum boni: similia dicuntur de vero, quae significantur per "quando somniat sitiens, quasi esset bibens; sed quando evigilat, ecce lassus, et anima ejus appetens"; per "sitientem et quasi bibentem dum somniat" significatur opinio et fides sicut veri; "sed quando evigilat, ecce lassus, et anima ejus appetens", significat quod usque non verum sit sed falsum; per "animam" ibi significatur fides falsi ex non intellecto vero, nam malum et falsum, sicut bonum et verum, sunt fidei et intellectus, quando sunt solius cogitationis; nam homo potest cogitare, sicut intelligere et inde credere malum esse bonum, sicut falsum esse verum; tales sunt omnes illi qui in falsis doctrinae sunt, et solum fidem habent magistris et libris, nec cogitant num falsa ac mala sint, credentes esse vera et bona, quia confirmari possunt, non scientes quod falsum et malum aeque confirmari possint sicut verum et bonum.

[11] Apud eundem,

"Si exprompseris famelico animam tuam, et animam afflictam saturaveris, ..exorietur in tenebris lux tua, et caligo tua sicut meridies" ( ¹⁶ 58:10):

"expromere famelico animam, et animam afflictam saturare, significat docere illum quid bonum et quid verum qui desiderat; per "famelicum" significatur desiderans bonum, et per "afflictum" desiderans verum, et per "expromere animam" significatur docere illa, ita ex intellectu, doctrina, ac fide; quod illis qui in ignorantia sunt, sed usque in desiderio, dabitur intellectus veri et boni, significatur per "Exorietur in tenebris lux tua, et caligo tua sicut meridies"; "tenebrae" et "caligo" sunt ignorantia veri et boni, "lux" et "meridies" sunt intellectus eorum.

[12] In Threnis,

"Omnis populus gementes, quaerentes panem, dederunt desiderabilia sua pro cibo, ad recreandum animam. .... Procul est a me consolans, recreans animam meam, facti sunt filii mei devastati, eo quod invaluerit hostis. .... Sacerdotes mei et seniores mei in urbe exspirarunt, quia quaesiverunt cibum sibi, quo recrearent animam suam" (1:11, 16, 19):

haec dicta sunt de ecclesia, in qua non verum et bonum doctrinae amplius, unde homines ejus desiderantes illa deficiunt: defectus boni et veri in doctrina, ac desiderium ad illa ad vitam fidei et intellectus nutriendam, significatur per "Omnis populus gementes, quaerentes panem dederunt desiderabilia pro cibo, ad recreandum animam"; defectus significatur per "gementes", desiderium ad bonum per "quaerentes panem", desiderium ad verum per "dare desiderabilia sua pro cibo", nutritio fidei et intellectus per "ad recreandum animam": quod non sit aliqua nutritio fidei et intellectus, quia non amplius sunt vera propter mala vitae, significatur per "Procul est a me consolans, recreans animam meam, facti sunt filii mei devastati, eo quod invaluerit hostis"; "filii devastati" significant vera non amplius, "hostis" qui invaluit significat malum ab inferno, ita malum vitae: quod non aliqui docentes bonum et verum sint amplius, significatur per quod "sacerdotes et seniores mei in urbe exspirarunt; "sacerdotes" significant docentes bonum, "seniores" docentes verum, "urbs" significat doctrinam, et "exspirare" quod non sint amplius: quod nec illis aliqua nutritio spiritualis, significatur per "quia quaesiverunt cibum sibi, quo recrearent animam suam."

[13] In Threnis,

"Matribus suis dicunt, Ubi frumentum et vinum? cum deficiunt sicut confossus in platea urbis, cum effunditur anima eorum super sinum matrum eorum" (2:12):

per haec similia significantur quae supra, nempe quod talis desolatio ecclesiae ex defectu boni et veri in doctrina sit, ut vita spiritualis ibi deficiat et pereat: per "matres" significantur vera ecclesiae; quod illis dicant, "Ubi frumentum et vinum?" significat, Ubi nunc bonum doctrinae ac verum ejus? Quod "super sinum matrum effundatur anima illorum", significat quod deficiat et pereat vita spiritualis propter desolationem ex defectu veritatum: quia per "animam" intelligitur vita fidei et intellectus boni et veri, quae est vita spiritualis hominis, dicitur quod "deficiant sicut confossus in platea urbis"; per "confossum" significatur qui perit per falsa, et per "plateam urbis" significatur verum doctrinae.

7]):

agitur ibi de tentationibus, et per quod "deficeret super eum anima ejus", significatur quod deficeret verum fide et intellectu.

Apud Davidem,

"Contabuit prae indignitate oculus meus, [anima mea,] et venter meus" (Psalmuss 31:10 [B.A. 9]);

apud eundem,

"Incurvata.. est ad pulverem anima ¹⁷ mea, adhaesit terrae venter noster" (Psalmuss 44:26 [B.A. 25]):

status tentationum per haec quoque describitur: per "oculum" significatur intellectus, per "animam" fides et intellectus veri, per "ventrem" fides et intellectus boni; quod hoc per "ventrem" significetur, est quia venter recipit cibum, et per "cibum" et "panem" significatur bonum nutriens, hic intellectum et fidem: defectus eorum in tentatione, significatur per "contabescere prae indignitate", perque "incurvari ad pulverem", et "adhaerere terrae."

[15] Apud Mosen,

"Dixerunt, Nunc.. anima nostra arida est, non quicquam nisi quam ad mannam oculi nostri" (Numeri 11:6):

quoniam per "mannam" significatur nutritio spiritualis, etiam fides et intellectus seu intelligentia hominis est quae spiritualiter nutriuntur, et quia filiis Israelis non erat nutritio naturalis, quam tamen desiderabant, ideo dixerunt, "Anima nostra arida est, non quicquam nisi ad mannam oculi nostri"; per "animam aridam" significatur vita fidei et intellectus deficiens quando non simul nutritio naturalis; per "non quicquam nisi quod ad mannam oculi nostri" significatur quod solum sit nutritio spiritualis; et quia hanc fastidiverunt, data est illis caro "coturnicum" seu "selav", per quarum carnem significatur nutritio naturalis.

[16] In Libro Primo Samuelis,

Dixit Channah ad Eli, "Effudi animam meam coram Jehovah" (1:15);

per "effundere animam coram Jehovah" significatur expromere cogitationes animi et cordis sui.

Apud Evangelistas,

"Non solliciti sitis animae vestrae, quid esuri sitis, et quid bibituri, neque corpori, quid induturi; nonne anima plus est alimento, et corpus indumento?" (Matthaeus 6:25; Luca 12:22, 23):

haec tametsi de vita corporis dicta sunt, usque significant talia quae sunt vitae spiritus; nam omnia sensus litterae Verbi, qui naturalis est, continent in se sensum internum qui est spiritualis: in hoc sensu per "edere", "bibere", et per "alimentum" significatur nutritio spiritualis, quae est nutritio fidei et cum illa nutritio intellectus, unde intelligentia in spiritualibus; inde dicitur, "Ne solliciti sitis animae vestrae, quid esuri sitis et quid bibituri; nonne anima plus quam alimento?" "Edere" est intellectualiter ita spiritualiter percipere bonum, "bibere" est intellectualiter ita spiritualiter percipere verum, ac "alimentum" est bonum et verum ex quibus nutritio: per "induere corpus" et per "indumentum" significatur verum investiens bonum amoris et voluntatis; per "indumentum" significatur id verum, et per "corpus" significatur bonum amoris quod est bonum voluntatis.

[17] Apud Davidem,

"Anima mea in medio leonum cubo, inflammantur filii hominis" (Psalmuss 57:5 [B.A. 4]):

per "animam" etiam hic significatur vita spiritualis quae est vita fidei, ita quoque vita intellectus; nam intellectus formatur ex veris, et consistit ex illis, sicut etiam fides: quia haec per "animam" significantur, et agitur ibi de vastatione veri, ideo dicitur, "In medio leonum cubo"; per "leones" significantur falsa destruentia vera ecclesiae: etiam dicitur, "Inflammantur filii hominis"; per "filios hominis" significantur vera doctrinae et ecclesiae, quae cum ab amore corporeo occupantur, et sic pereunt, dicuntur "inflammari." Apud Mosen,

Abrahamus "locutus est cum" filiis Cheti, .. "Si est cum anima vestra, ut sepeliam mortuum meum" (Genesis 23:8):

"anima" significat ibi cogitationem ex vero. (Sed illa in Arcanis Caelestibus, n. 2930, explicata sunt.)

[18] Apud Jeremiam,

"Abhorrebunt te amatores, animam tuam quaerent" (4:30):

per "amatores" intelliguntur qui in amore mali sunt; per "animam quaerere" significatur velle destruere fidem et intellectum veri per falsa mali.

Apud Ezechielem,

"Javan et Thubal, ...cum anima hominis et vasis aeris, dederunt negotiationem" (27:13):

haec de Tyro, per quam significatur ecclesia quoad cognitiones veri et boni; per "negotiationem" significatur comparatio et communicatio illarum; per "Javanem et Thubalem" significantur cultus externus repraesentativus, ac ¹⁸ per "animam hominis" significatur scientia veri in naturali homine, et per "vasa aeris" scientia boni in naturali homine. Scientia veri naturalis etiam significatur per "animas hominum", Apocalypsis 18:13; per "animas hominum" proprie intelliguntur mancipia seu servi, per quos etiam in sensu spirituali significantur vera scientifica naturalis hominis inservientia spirituali.

[19] (5) Quoniam vita fidei et quoque vita intellectus hominis est ex Divino Vero, quare etiam Divinum Verum per "animam" significatur, ut constare potest a sequentibus locis:

- Apud Jeremiam,

"Plantabo eos in terra hac, in veritate, in toto corde meo, et in tota anima mea" (32:41):

quia duo sunt quae procedunt a Domino, Divinum Bonum ac Divinum Verum, et haec recepta ab angelis caeli et ab hominibus ecclesiae faciunt vitam caelestem apud illos, inde constare potest quid significatur per "plantare eos in toto corde et in tota anima", nempe quod sit in Divino suo Bono et in Divino suo Vero; nam "cor" significat Divinum Bonum Divini Amoris, et "anima" Divinum Verum.

[20] Apud eundem,

"Juravit Jehovah.. per animam suam" (51:14; Amos 6:8):

Jehovah dicitur "jurare per animam suam" quando confirmat per Divinum suum Verum, "jurare" enim significat confirmare, et "anima Jehovae" Divinum Verum.

Apud Davidem,

"Jehovah justum probat, impium et amantem violentiam odit anima Ipsius" (Psalmuss 11:5):

per "animam Jehovae" hic quoque significatur Divinum Verum, nam per "violentum" in Verbo significatur qui violentiam infert Divino Vero; quod quia fit per falsum mali, ideo hoc significatur per "impium et amantem violentiam."

[21] Apud Esaiam,

"Electus meus, in quo beneplacitum habet anima mea; dedi spiritum meum super Illum" (42:1):

haec de Domino, qui intelligitur per "Electum Jehovae"; et quia per "spiritum Jehovae", qui super Illum datus est, significatur Divinum procedens, ideo per "animam Jehovae", quae beneplacitum habet in Ipso, significatur Divinum Verum; in hoc enim Divino fuit Dominus quoad Humanum suum in mundo.

Apud Jeremiam,

"Dixit Jehovah..., Si staret Moses et Samuel coram Me, non anima mea erga populum hunc" (15:1):

per "Mosen" et "Samuelem" in sensu repraesentativo significatur Verbum; et quia Verbum est Divinum Verum, et per "populum" ibi intelliguntur filii Israelis, apud quos non aliquod Divinum Verum nisi falsificatum et adulteratum erat, dicitur, "Non anima mea erga populum hunc."

[22] Apud eundem,

"Annon sumet ultionem anima mea?" (5:9, 29):

etiam hic per "animam Jehovae" intelligitur Divinum Verum; ex hoc quando Dominus judicium facit, dicitur quod "ultionem sumet anima Ipsius"; simile significatur per "Filium hominis" qui "judicium facturus est"; "Filius hominis" est quoque Dominus quoad Divinum Verum.

Apud eundem,

"Castigationem admitte, Hierosolyma, ne luxetur anima mea a te, ac redigam te in vastitatem" (6:8):

per "Hierosolymam" significatur ecclesia quoad doctrinam; per "castigationem admittere" significatur recipere disciplinam; per "ne luxetur anima mea a te" significatur ne recedat Divinum Verum ab illis; et per "redigere in vastitatem" significatur ne ecclesia desoletur quoad omne verum.

[23] Apud Esaiam,

Jehovah.... dans animam populo super terra, et spiritum ambulantibus in ea" (42:5):

per "animam", quam Jehovah dat populo super terra, significatur Divinum Verum a Domino illis qui ab ecclesia Ipsius erunt; per "spiritum" quem Jehovah dabit ambulantibus in terra, significatur vita secundum Divinum Verum; "ambulare" significat vivere.

[24] (6) Quoniam per "animam", ubi de Domino, significatur Divinum Verum, inde per "animam" etiam significatur vita spiritualis ex vero:

- Apud Mosen,

"Anima omnis carnis sanguis illa" (Leviticus 17:14):

quia ultima vita hominis, quae est vita corporis ejus, consistit in sanguine, ideo dicitur quod "anima omnis carnis", hoc est, vita ejus, "sit sanguis ejus": at quia in singulis Verbi est sensus spiritualis, et in eo sensu per "sanguinem" significatur verum doctrinae ex Verbo, ideo illud quoque per "animam carnis" significatur.

Quod "Sanguis" significet verum doctrinae ex Verbo, quod est Divinum Verum, videatur supra (n. 328 [a-c] , 329, 476). Quoniam "sanguis" illud significabat, ideo interdictum fuit filiis Israelis edere sanguinem, et ideo sanguis holocaustorum et sacrificiorum spargebatur circum altare, ac per sanguinem fiebant sanctificationes et quoque inaugurationes, tum etiam per sanguinem iniebatur foedus Dei Israelis, hoc est, Domini, cum populo: et quoque a Domino initum est foedus novum cum hodierna ecclesia; quare sanguis Domini vocatus est "sanguis foederis", hoc est, conjunctionis cum Domino, et hoc quia Divinum Verum procedens a Domino conjungit: ex his nunc patet cur sanguis dicitur "anima."

[25] Propter hanc "sanguinis" significationem est quod ab antiquissimo tempore vetitum fuerit edere sanguinem:

Ut constare potest apud Mosen,

"Omne repens quod vivum est, vobis esto in cibum attamen carnem cum anima ejus, sanguine ejus, non comedetis" (Gen. 9 [3,] 4):

hic quoque dicitur quod "sanguis sit anima carnis", quem comedere vetitum fuit, quia per "esum sanguinis" significabatur profanatio veri.

Apud eundem,

"Quisquis.... comederit ullum sanguinem, dabo facies meas contra animam comedentem sanguinem, ut exscindam eam e medio populi ejus: nam anima carnis in sanguine illa: ideo dedi.. eum super altare, ad expiandum animas vestras, eo quod sanguis ipse pro anima expiet" (Leviticus 17:10, 11):

quia "anima", sicut "sanguis", significat verum ex Verbo, quod eat Divinum Verum procedens a Domino, et quia omnis cultus Domini fit per Divinum Verum, ideo dicitur, "Quia anima carnis in sanguine est, ideo dedi eum super altare"; "dare sanguinem super altare" significat cultum ex Divino Vero: et quoniam omnis liberatio a malis et falsis, quae est expiatio, fit per Divinum Verum et per vitam secundum illud, ideo dicitur, "ad expiandum animas vestras, ex eo quod sanguis ipse pro anima expiet."

[26] Apud eundem,

"Maxime sanguinem ex animabus vestris quaeram, de manu omnis ferae quaeram illum, imprimis de manu hominis, de manu viri fratris ejus quaeram animam hominis" (Genesis 9:5):

quod hic per "sanguinem" et quoque per "animam" intelligatur vita spiritualis hominis, quae est vita secundum Divinum Verum, constare potest ex eo, quod qui illam vitam exstinguit, pereat morte aeterna; illam enim non alius exstinguit quam qui in malo et falso infernali est. (Sed haec videantur in Arcanis Caelestibus explicata.)

[27] (7) Quod per "animam viventem" significetur vita in communi, constare potest ex locis ubi bestiae, aves, reptilia et pisces vocantur "animae viventes:"

- Ut in sequentibus,

"Dixit Deus, Prorepere facient aquae reptile, animam viventem. .... Creavit Deus cetos magnos, et omnem animam viventem, reptantem, quam prorepere fecerunt aquae" (Genesis 1:20, 21);

"Dixit Deus, Producat terra animam viventem secundum speciem suam, bestiam... et feram" (Genesis 1:24);

"Adduxit" Jehovah "ad hominem omnem bestiam agri, et omnem avem caelorum, ad videndum, quid vocaret id; et quicquid vocabat id homo, animam viventem, id nomen ejus" (Genesis 2:19);

"Omnis anima vivens, quae natat, quocunque venerint fluvii, vivet; unde fit piscis multus" (Ezechiel 47:9);

"Omnis anima vivens mortua est in mari" (Apocalypsis 16:3):

per omnia "animalia" in sensu spirituali significantur illa quae naturalis hominis et ejus vitae sunt; et quia per vitam naturalis hominis, quae est vita in ultimis, significatur vita in omni complexu, inde est quod dicantur "animae viventes."

[28] Ex his nunc constare potest quid in Verbo significatur per "animam", quod nempe vita hominis, tam naturalis quam spiritualis ejus, ita tam corporis quam spiritus ejus. Inde videri potest quam perversa idea, primum ab eruditis, et inde a vulgo, de anima hominis capta sit; nempe, quod sit aliquod ens individuum residens in aliquo loco corporis, sive in cerebro, sive in corde, sive alibi; et quod per mortem solutum ab homine, absque corpore sit, et absque sensoriis et motoriis, qualia sunt corpori, et quod haec accessura illi die ultimi judicii; tum quod sit interea quoddam volitans in aethere, aut permanens in quodam ubi, exspectans accessorium suum, quod est corpus. Haec nunc est idea mundi de anima hominis; cum tamen per "animam" in Verbo nihil tale intelligitur, sed intelligitur vita hominis, quae nusquam datur separata a corpore, sed in corpore; nam corpus est forma externa illius vitae quae vocatur anima, efficiens ejus arbitria et nutus in utroque mundo, tam naturali in quo homines vivunt, quam spirituali in quo spiritus et angeli: et quia Divinum procedens a Domino facit vitam omnium, ideo illud per "animam" in caelesti sensu significatur. Quia Divinum procedens, ubicunque venit, format imaginem Domini, ita format angelos et spiritus, ut sint formae humanae secundum receptionem, inde nunc sequitur quod per animam viventem post mortem intelligendus sit ejus spiritus, qui homo est tam anima quam corpore, anima qua dominetur super corpus, et corpore quo anima sua arbitria in mundo, in quo est, efficiat.

脚注:

328. "Quia occisus es, et redemisti Deo nos in sanguine tuo." - Quod significet separationem omnium a Divino, et conjunctionem cum Divino per agnitionem Ipsius et per receptionem Divini Veri ab Ipso, constat ex significatione "occisi", cum de Domino, quod sit separatio omnium aDivino; per "occidi" enim in Verbo significatur spiritualiter occidi, hoc est, perire ex malis et falsis (ut ostensum videatur supra, n. 315); et quia Dominus etiam apud illos non est, negatur enim, ideo per "occisum", cum de Domino, significatur non agnitus (ut supra, n. 315), et quoque negatus; et cum negatur Dominus, est quasi occisus apud illos, et illi per id separati a Divino; nam qui negant Dominum, hoc est, Divinum Ipsius, illi se prorsus separant a Divino: (Ipse enim est Deus universi, et Ipse est unum cum Patre, ac Pater in Ipso et Ipse in Patre, et nemo venit ad Patrem nisi per Ipsum, ut Ipse Dominus docet; quapropter separati sunt prorsus a Divino illi in ecclesia qui non agnoscunt Divinum Ipsius, et magis qui corde negant Illud;

[2] negare Illud hic intelligitur per occidere Ipsum apud se; hoc etiam in sensu interno Verbi intelligitur per quod crucifixerint Dominum, videatur supra, n. 83, 195(c); nam Judaei, apud quos tunc ecclesia fuit, negaverunt Ipsum esse Christum, et per id se separaverunt a Divino, et ideo morti dederunt Ipsum seu crucifixerunt; etiam hodie illi id faciunt qui Divinum Ipsius negant; unde communis praedicatorum sermo est quod qui malam vitam agunt et blasphemant Ipsum, crucifigant Ipsum apud se; hoc itaque est quod hic significatur per "occisus es": -) et ex significatione "redemisti Deo nos in sanguine tuo", quod sit quod conjunxerit nos Divino per agnitionem Ipsius, et per receptionem Divini Veri ab Ipso; "redimere" enim significat liberare ab Inferno, et per id illos Sibi appropriare, et sic conjungere Divino, constabit ex locis in Verbo ubi "redimere" et "redemptio" dicitur, quae infra adducentur; et "sanguis Domini" significat Divinum Verum procedens ab Ipso; et quia homo per receptionem Divini Veri a Domino, liberatur ab Inferno, et conjungitur Ipsi, ideo per "Redemisti Deo nos in sanguine tuo", significatur conjunctio cum Divino per receptionem Divini Veri ab Ipso.

[3] Quod hic sensus in illis verbis lateat, nemo videre potest qui in solo sensu litterae manet; nam in eo sensu non aliud videri potest quam quod per "occisus es" intelligatur crucifixus, et per "redemisti nos in sanguine tuo" intelligatur quod reconciliaverit nos Patri suo per Passionem crucis; et quia ille sensus est sensus litterae, et hactenus ignotum fuit quod singulis Verbi sensus internus qui spiritualis insit, ideo ex illo sensu, nempe sensu litterae, doctrinam ecclesiae illam fecerunt quod Ipsum Divinum, quod Patrem vocant, rejecerit a Se totum genus humanum, et quod Dominus perPassionem crucis reconciliaverit, et sic quod salventur illi pro quibus intercedit. Quis non, cui aliquis intellectus illustratus est, videre potest quod hoc doctrinale sit contra Ipsum Divinum? Ipsum Divinum enim nusquam rejicit aliquem hominem a Se, amat enim omnes, et inde vult omnium salutem; et quoque contra ipsum Divinum est reconciliari per effusionem sanguinis, et in misericordiam redigi per intuitionem Passionis crucis quam sustinuit Ipsius Filius, et quod inde sit Ipsi misericordia et non a Se Ipso; et tametsi hoc est contra essentiam Divinam, usque id credere vocant ipsam fidem seu fidem justificantem.

[4] Quis etiam ex ratione illustrata cogitare potest quod totius mundi peccata in Dominum translata fuerint, et ab unoquovis qui solum illam fidem habet ablata sint? Sed sit quod haec doctrina sit apud illos qui non ultra sensum litterae cogitant, at usque angeli, qui apud homines sunt, non percipiunt illa secundum eum sensum, verum secundum sensum spiritualem; sunt enim spirituales, et inde spiritualiter et non naturaliter cogitant: hi per "redimere hominem in sanguine suo", percipiunt liberare hominem ab inferno, et sic addicare et conjungere illum Sibi per agnitionem Ipsius et per receptionem Divini Veri ab Ipso. Quod ita sit, etiam ecclesia scire potest; nam scire potest quod nemo per sanguinem conjungatur Divino, sed per receptionem Divini Veri et applicationem ejus ad vitam.

[5] Quod Dominus liberaverit ab inferno, factum est per quod assumpserit Humanum, et per Id subjugaverit inferna, et omnia in caelis in ordinem redegerit, quod fieri nequaquam potuit quam ex Humano; nam Divinum operatur a primis per ultima, ita a Se per illa quae a Se in ultimis sunt, quae sunt in Humano; haec est operatio Divinae potentiae in caelo et in mundo. (Sed de hac re videantur aliqua supra, n. 41: tum in opere De Caelo et Inferno 315; et in Arcanis Caelestibus, n. 5897, 6239, 6451, 6465, 8603, 9215, 9216, 9824, 9828, 9836, 10044, 10099, 10329, 10335, 10548.) Quod Dominus liberaverit ab inferno, etiam factum est per quod Humanum suum glorificaverit, hoc est, Divinum fecerit; sic enim, non aliter, potest inferna in aeternum subjugata tenere: et quia subjugatio infernorum et glorificatio Humani IpSius facta est per tentationes in Humanum suum admissas, Passio crucis Ipsius fuit ultima tentatio et plenaria victoria. Per quod "portaverit omnium peccata", significatur quod admiserit in Se omnia inferna cum tentatus; inde enim omnia peccata seu mala ascendunt, ac intrant et sunt apud hominem; quare per quod "portaverit" illa significatur quod admiserit in Se inferna cum tentatus, et per quod "sustulerit peccata" significatur quod subjugaverit inferna, ut inde mala non amplius possint assurgere apud illos qui agnoscunt Dominum, ac recipiunt Ipsum, hoc est, Divinum Verum procedens ab Ipso, fide et vita, et sic Domino conjuncti sunt.

Dicitur quod per "Redemisti Deo nos in sanguine tuo", significetur conjunctio cum Divino per agnitionem Ipsius et receptionem Divini Veri ab Ipso; et quia super hoc fundatur ecclesia, volo paucis dicere quomodo fit conjunctio per illa.

[6] Primarium est agnoscere Dominum, Ipsius Divinum in Humano, ac omnipotentiam Ipsius salvandi genus humanum; per illam enim agnitionem conjungitur homo Divino, quoniam alibi Divinum non est; ibi enim est Pater, nam Pater est in Ipso et Ipse in Patre, ut Ipse Dominus docet; quapropter qui aliud Divinum juxta Ipsum seu a latere spectant, ut solent illi qui orant Patrem ut misereatur propter Filium, hi deflectunt a via, et adorant Divinum alibi quam in Ipso; ac praeterea tunc nihil cogitant de Divino Domini, sed solum de Humano, quae tamen non separari possunt, est enim Divinum et Humanum non duo sed unica Persona, conjuncta sicut anima et corpus, secundum doctrinam ab ecclesiis receptam ex Fide Athanasiana. Quare agnoscere Divinum in Humano Domini, seu Divinum Humanum, est primarium ecclesiae, per quod conjunctio; et quia primarium, est etiam primum ecclesiae. Quoniam hoc primum ecclesiae est, ideo Dominus cum in mundo fuit toties dixit illis quos sanavit, "Credisne quod hoc possim facere?" et cum responderunt quod crederent, dixit, "Fiat secundum fidem tuam." Hoc toties dixit ut primum crederent quod Ipsi ex Divino Humano suo esset Divina omnipotentia; nam absque illa fide non incohari potuit ecclesia; et absque illa fide non conjuncti Divino fuissent, sed separati ab illo, et sic nihil boni ab Ipso recipere potuissent.

[7] Postea docuit Dominus quomodo salvarentur, quod nempe reciperent Divinum Verum ab Ipso, et hoc recipitur quando applicatur et implantatur vitae per facere illud; ideo Dominus toties dixit quod facerent verba Ipsius. Ex his constare potest quod duo illa, nempe credere in Dominum et facere verba Ipsius, unum faciant, et quod nullatenus separari possint; nam qui non facit verba Domini is non credit in Ipsum; tum qui putat se credere in Ipsum et non facit verba Ipsius, nec credit in Ipsum; est enim Dominus in suis verbis, hoc est, in suis veris, et ex illis dat Dominus homini fidem. Ex his paucis sciri potest quod conjunctio cum Divino sit per agnitionem Domini et per receptionem Divini Veri ab Ipso: hoc itaque est quod significatur per quod "Agnus redemerit Deo nos in sanguine suo"; quod per "Agnum" significetur Dominus quoad Divinum Humanum, videatursupra (n. 314). (Plura de his videantur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 293-297; et [in collectis] ex Arcanis Caelestibus, ibi, n. 300-306; ut et ad finem hujus operis, ubi De Domino in specie agetur.

Quod "sanguis" significet Divinum Verum procedens a Domino, et quod salvatio per "sanguinem Ipsius" significet per receptionem Divini Veri ab Ipso, in sequente articulo dicetur.

[8] Quod autem "redimere" significet vindicare et liberare, et cum de Domino, vindicare et liberare ab inferno, et sic addicare et conjungere Sibi, constare potest a locis sequentibus:

Apud Esaiam,

"Quis venit ex Edom, .... incedens in multitudine roboris sui? Ego qui loquor in justitia, magnus ad salvandum; .... nam dies vindictae in corde meo, et annus redemptorum meorum venit: .... in omni angustia eorum Ipsi angustia, et Angelus facierum Ipsius servavit eos, ob amorem suum et clementiam suam Hic redemit eos, et assumpsit eos, et portabit eos omnibus diebus aeternitatis" (63:1, 4, 9);

agitur ibi de Domino et de pugnis tentationum Ipsius per quas subjugavit inferna: per "Edom" ex quo venit, significatur Humanum Ipsius, similiter per "Angelum facierum Ipsius"; Ipsius Divina potentia ex qua pugnavit, significatur per "incedens in multitudine roboris sui": dejectio eorum in infernum qui insurgebant, et elevatio bonorum in caelum, intelligitur per "justitiam, ita per haec verba, "Ego qui loquor in justitia, magnus ad salvandum, nam dies vindictae in corde meo, et annus redemptorum meorum venit": Divinus Ipsius Amor ex quo illa fecit, describitur per "In omni angustia eorum Ipsi angustia, et Angelus facierum Ipsius servavit eos, ob amorem suum et clementiam suam Hic redemit eos, et assumpsit eos, et portabit eos omnibus diebus aeternitatis": inde patet quod per "redemptos" et per "eos quos redemit", significentur quos vindicavit a furore eorum qui ab inferno et salvavit.

[9] Apud eundem,

"Sic dixit" Jehovah, "Creator tuus, Jacob, et Formator tuus, Israel, [Ne timeto,] nam redemi te, vocavi nomine tuo, Mihi tu" (43:1);

quod per "redimere" significetur liberare ab inferno, et addicare ac conjungere Sibi ut Ipsius sint, patet, nam dicitur "Redemi te, vocavi nomine tuo, Mihi tu"; quia hoc fit per reformationem et regenerationem a Domino, ideo dicitur, Jehovah "Creator tuus, Jacob, et Formator tuus, Israel"; "Creator" vocatur quia per "creare" in Verbo significatur regenerare (videatur supra, n. 294); "Jacob" et "Israel" significant illos qui ab ecclesia, et in veris ex bono sunt.

[10] Apud eundem,

"Dicite filiae Zionis, Ecce salus tua venit, ecce merces Ipsius cum Illo, et pretium operae coram Ipso; et vocabunt illos, Populus sanctitatis, redempti Jehovae" (62:11, 12);

hic etiam agitur de adventu Domini, et de instauratione ecclesiae ab Ipso: "filia Zionis" significat ecclesiam quae in amore in Dominum est; adventus Ipsius intelligitur per "Ecce salus tua venit, ecce merces Ipsius cum Illo, et pretium operae coram Ipso"; reformati et regenerati ab Ipso intelliguntur per "redemptos Jehovae;"

[11] quod illi dicantur "redempti" est quia illi per regenerationem liberati sunt a malis, et addicati ac conjuncti Domino.

Apud eundem,

"Non erit leo, et rapax ferarum .... non invenietur in ea, sed ibunt redempti; sic redempti Jehovae revertentur et venient Zionem cum cantu, [et] gaudium aeternitatis super capite eorum" (35:9, 10);

etiam ibi agitur de adventu Domini, et de salvatione illorum qui se a Domino regenerari patiuntur: quod non apud illos erit falsum destruens verum, ac malum destruens bonum, significatur per quod "non erit leo", et quod "rapax ferarum non invenietur in ea"; quod sint vindicati a malis et liberati a falsis, significatur per "Ibunt redempti, sic redempti Jehovae revertentur"; felicitas aeterna illis significatur per "Venient Zionem cum cantu, et gaudium aeternitatis super capite eorum"; "Zion" est ecclesia; quid "cantus" significat, videatur mox supra (n. 326 (a, b)). Sunt binae voces in lingua originali per quas exprimitur "redimere"; una significat vindicationem a malis, altera liberationem a falsis; hae binae voces ibi sunt; unde dicitur, "Ibunt redempti", et "Redempti Jehovae revertentur." (Similiter illae binae voces apud Hoscheam, cap. 13:14; apud Davidem, 69:19 [B.A. 18); et Psalmuss 107:2.)

[12] Quod "redimere" significet vindicare a malis et liberare a falsis, et quoque vindicare et liberare ab inferno, est quia ex inferno omnia mala et falsa apud hominem exsurgunt; quae quia per reformationem et regenerationem a Domino removentur, etiam reformatio et regeneratio per "redimere" seu per "redemptionem" significatur, ut in sequentibus his locis:

[13] - Apud Davidem,

"Surge in auxilium nobis, et redime nos propter misericordiam tuam" (Psalmuss 44:27 [B.A. 26]);

"redimere" pro liberare et reformare.

Apud eundem,

"Deus redemit animam meam e manu inferni, et acceptabit me" (Psalmuss 49:16 [B.A. 15]);

"redimere e manu inferni" pro liberare; "acceptare me" pro Sibi addicare et conjungere, seu facere ut Ipsius sint, sicut servi venditi et redempti.

Apud Hoscheam,

"E manu inferni redimam eos, e morte redimam eos" (13:14);

"redimere" pro vindicare et liberare a damnatione.

Apud Davidem,

"Benedic, anima mea, Jehovae, .... qui redemit a fovea vitam tuam" (Psalmuss 103:1, 4);

"redimere a fovea", pro liberare a damnatione ("fovea" est damnatio).

Apud eundem,

"Appropinqua ad animam meam, redime eam, et propter inimicos redime me" (Psalmuss 69:19 [B.A. 18]);

"appropinquare ad animam" significat conjungere illam Sibi; "redimere eam" significat vindicare a malis; "propter inimicos redime me" significat liberare a falsis ("inimici sunt falsa).

Apud eundem,

Dicant redempti Jehovae, quos redemit e manu hostis angustantis" (Psalmuss 107:2);

"redempti Jehovae" pro illis qui vindicati a malis; "quos redemit e manu hostis angustantis" pro illis quos liberavit a falsis.

Apud Jeremiam,

"Tecum Ego ad servandum te, et ad eripiendum te, .... et eripiam te e manu malorum, et redimam te e manu violentorum" (15:20, 21);

"redimere e manu violentorum", pro liberare ex falsis quae violentiam inferunt bono charitatis; "violenti" significant illa falsa, proinde etiam illos qui in iis sunt.

[14] Apud Davidem,

"Speret Israel super Jehovah, quia cum Jehovah misericordia, et in Ipso plurimum redemptionis, et Ille redimet Israelem ex omnibus iniquitatibus ejus" (Psalmuss 130:7, 8);

"redemptio" pro liberatione, "Israel" pro ecclesia; reformare et liberare a falsis illos qui ab ecclesia sunt, significatur per "Ille redimet Israelem ab omnibus iniquitatibus ejus." Apud eundem,

"Integritas et rectitudo custodiant me, quia exspectavi Te; redime, Deus, Israelem ex omnibus angustiis ejus" (Psalm. 25 [21,] 22, 22);

"redimere Israelem ex angustiis" etiam hic pro liberare illos qui ab ecclesia ex falsis quae angustant.

Apud Esaiam,

"Num abbreviata est manus mea, ut non sit redemptio? aut num non in Me virtus ad eripiendum? (50:2);

quod "redemptio" sit liberatio patet, nam dicitur etiam, "Num abbreviata est manus mea? aut num non in Me virtus ad eripiendum?" Apud Davidem,

Deus "exaudiet vocem meam, redimet cum pace animam meam " (Psalmuss 55:18, 19);

"redimere" pro liberare.

Apud eundem,

"Canam Tibi cithara, Sancte Israelis, laudabunt labia mea, .... et anima mea quam redemisti" (Psalm. 71 [22,] 23);

"redimere animam" pro liberare a falsis; per "animam" enim in Verbo significatur vita fidei, et per "cor" vita amoris; quare "redimere animam" significat liberare a falsis et dare vitam fidei.

[15] Apud eundem,

"Redime me ab oppressione hominis, ut custodiam mandata tua" (Psalmuss 119:134);

"redimere ab oppressione hominis" significat liberare a falsis mali, "homo" enim significat affectionem veri spiritualem et inde sapientiam, et in opposito sensu, ut hic, cupidinem falsi et inde insaniam; "oppressio" ejus significat destructionem veri per falsa.

Apud eundem,

"In manum tuam commendabo spiritum meum; redemeras me Jehovah Deus veritatis" (Psalmuss 31:6 [B.A. 5]);

"redimere" pro liberare a falsis et reformare per vera; quia hoc per "redimere" significatur, ideo etiam dicitur "Jehovah Deus veritatis." Apud eundem,

In" peccatorum "manibus facinus, et dextra eorum plena est munere; ego vero in integritate mea incedo, redime et miserere mei " (Psalmuss 26:10, 11);

"redimere" pro liberare a falsis et reformare.

Apud eundem,

"A dolo et violentia redimet animam eorum, et pretiosus erit sanguis eorum in oculis Ipsius, et vivet et dabit illi de auro Schebae, et orabit pro illo jugiter, omni die benedicet illi" (Psalmuss 72:14, 15);

agitur hic de "egenis", per quos significantur qui desiderant vera ex affectione spirituali; de his dicitur quod "a dolo et violentia redimet animam eorum", per quod significatur liberatio a malis et falsis quae destruunt bona amoris et vera fidei; receptio Divini Veri ab illis significatur per "pretiosus erit sanguis eorum in oculis Ipsius"; reformatio eorum describitur per quod "vivet et dabit illi de auro Schebae, et orabit pro illo jugiter, omni die benedicet illi"; "aurum Schebae" est bonum charitatis, "orare pro illo jugiter" significat quod continuo detinebuntur a falsis et tenebuntur in veris, et "omni die benedicet illi" significat quod continuo erunt in bono charitatis et fidei, hoc enim est "benedictio" Divina, et illud est "orare pro illo jugiter."

[16] Apud Esaiam,

"Sic dixit Jehovah, Gratis venditi estis, et non per argentum redimemini;.... in Aegyptum descendit populus meus ad peregrinandum ibi, sed Aschur nihilo oppressit eum" (52:3, 4);

agitur hic de desolatione veri per scientifica, et per ratiocinia naturalis hominis ex illis; nam ¹ per quod "in Aegyptum descendit populus meus ad peregrinandum ibi" significatur instructio naturalis hominis per scientifica et per cognitiones veri"; "Aegyptus" significat scientifica et quoque cognitiones, sed quales sunt ex sensu litterae Verbi, et "peregrinari" significat instrui: per quod "Aschur nihilo oppressit eos" significatur falsificatio illarum per ratiocinia naturalis hominis; "Aschur" significat ratiocinia, et "nihilo opprimere" significat falsificationem; falsa enim sunt nihil quia nihil veri in illis, quod fit cum naturalis homo separatus a spirituali concludit: inde est quod praemittatur, "Gratis venditi estis, et non per argentum redimemini"; "gratis vendi" significat ex se ipso seu ex proprio abalienare se et abdicare falsis; et "non per argentum redimi" significat quod non per verum possint a falsis mali vindicari ("argentum" significat verum, et "redimi" significat vindicari a falsis mali et reformari).

[17] Apud Sachariam,

"Congregabo eos quia redimam eos, tunc multiplicabuntur et seminabo eos in populis et reducam eos e terra [Aegypti] , et ex Assyria congregabo eos; et ad terram Gileadis, et ad Libanum adducam eos" (10:8-10);

agitur hic de ecclesiae restauratione ac reformatione per vera ex bono; et per "Congregabo eos quia redimam eos" significatur dissipatio falsorum, ac reformatio per vera; quare dicitur", Multiplicabuntur et seminabo eos in populis", per quod significatur multiplicatio et inseminatio veri ex bono: "reducere e terra Aegypti et ex Assyria congregare eos" significat abduci a falsificatione veri quae illis per ratiocinia ex scientificis (ut supra): "adducere eos ad terram Gileadis, et ad Libanum", significat ad bonum ecclesiae quod est bonum charitatis, et ad bonum et verum fidei; hoc est "Libanus", et illud "terra Gileadis."

[18] Ex his constare potest quid in sensu spirituali significatur per quod Jehovah "eduxerit populum ex Aegypto" ac "redemerit eos":

-Ut apud Mosen,

"Liberabo vos a servitute, et redimam vos brachio extenso et judiciis magnis" (Exodus 6:6);

Eduxi vos ex Aegypto brachio extenso, et redemi vos e domo servorum (Deutr. [7:8; cap.] 9:26-29; 13:65] ; cap. 15:15; 24:18):

"Duxisti in misericordia populum tuum quem redemisti, et deduxisti in fortitudine manus tuae ad habitaculum sanctitatis tuae" (Exodus 15:13);

et apud Micham,

"Ascendere feci te e terra Aegypti, et e domo servitutis redemi te" (6:4):

in sensu litterae hic intelligitur quod ex Divina potentia educti fuerint ex Aegypto, ubi servi facti; at in sensu interno seu spirituali non tale intelligitur, sed quod illi qui ab ecclesia sunt, qui sunt qui reformantur a Domino per vera et per vitam secundum illa, vindicati et liberati sint ex malis et inde falsis, haec enim sunt quae faciunt hominem servum. Hic spiritualis illorum verborum sensus est, in quo sunt angeli quando homo est in sensu litterae.

[19] Angeli etiam per "redemptionem" intelligunt vindicationem a malis et liberationem a falsis in his locis:

Apud Mosen,

Ponam redemptionem inter populum meum et inter populum" Pharaonis (Exodus 8:1923]):

apud Davidem,

Redemptionem misit populo suo, praecepit in aeternum foedus suum, sanctum et venerandum nomen Ipsius" (Psalmuss 111:9):

apud Matthaeum,

"Quid prodest homini si totum mundum lucratus fuerit, animae autem jacturam fecerit? et quid dabit homo pretium sufficiens redemptionis animae suae?" (16:26; Marc. 8 [36,] 37, 37);

"redemptio" pro liberatione a damnatione.

[20] Ex his constare potest quid significat quod Dominus redemerit humanum genus, nempe quod vindicaverit et liberaverit illos ab inferno, et malis et falsis quae continue inde exsurgunt, ac hominem in damnationem ferunt; et quod continue vindicet illos et liberet illos: quod vindicaverit et liberaverit, factum est per quod subjugaverit inferna; et quod continue vindicet et liberet, per quod Humanum suum glorificaverit, hoc est, Divinum fecerit, per id enim inferna continuo subjugata tenet: hoc itaque est quod significatur per quod redemerit hominem, et per quod in Verbo appelletur "Redemptor", ut in sequentibus his locis:

- Apud Esaiam,

"Ne timeto, vermis Jacobi, moribundi Israelis; Ego adjuvo te, .... et Redemptor tuus Sanctus Israelis" (41:14);

apud eundem,

"Sic dixit Jehovah, Redemptor Israelis, Sanctus Ipsius, .... propter Jehovam qui fidelis, Sanctum Israelis qui elegit te" (49:7);

apud eundem,

"Redemptor noster Jehovah Zebaoth, nomen Ipsius Sanctus Israelis" ( ² 47:4);

apud eundem,

"Sic dixit Jehovah Redemptor ³ Vester, Sanctus Israelis" (43:14);

apud eundem,

"Ut sciant omnis caro quod Ego Jehovah, Salvator tuus, et Redemptor tuus, fortis Jacobi" (49:26);

apud eundem,

Ut scias "quod Ego Jehovah, Salvator tuus, et Redemptor tuus potens Jacobi" (60:16)

per "Sanctum Israelis" et per "fortem Jacobi", qui in illis locis vocatur "Redemptor", intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum, et per "Jehovam" ipsum Divinum Ipsius. Quod Dominus quoad Divinum Humanum nominetur "Sanctus Israelis", ac "fortis" et "potens Jacobi", est quia per "Israelem" et "Jacobum" significatur ecclesia, ita illi qui regenerati et reformati, hoc est, redempti sunt a Domino; nam hi solum ab ecclesia sunt, seu faciunt ecclesiam Domini.

[21] Quod Divinum Humanum Domini sit quod Vocatur "Sanctum", patet apud Lucam,

Angelus dixit Mariae, "Spiritus Sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit te; propterea quod nascetur a te Sanctum, vocabitur Filius Dei" (1:35);

et quod Dominus quoad Divinum Humanum sit "fortis" et "potens Jacobi", apud eundem,

Angelus dixit ad Mariam, "Ecce concipies in utero et paries Filium; .... Hic erit magnus, .... et regnabit in domo Jacobi in aeternum, et regni Ipsius non erit finis" (1 [30,] 31-33);

per "domum Jacobi" intelligitur ecclesia Domini; quod non gens Judaica, patet.

[22] Quoniam Humanum Domini aeque Divinum fuit ac ipsum Divinum Ipsius quod assumpsit Humanum, ideo etiam dicitur Jehovah "Redemptor" in sequentibus locis:

- Apud Esaiam,

"Sic dixit Jehovah Redemptor tuus, Sanctus Israelis, Ego Jehovah Deus tuus" (48:17);

apud eundem,

Jehovah Zebaoth Nomen Ipsius, et Redemptor tuus, Sanctus Israelis, Deus totius terrae vocabitur" (54:5);

apud Davidem,

"Jehovah Petra ⁴ mea et Redemptor mi" (Psalmuss 19:15 [B.A. 14]);

apud Jeremiam,

"Redemptor eorum fortis, Jehovah Zebaoth nomen Ipsius" (50:34);

apud Esaiam,

"Tu Jehovah Pater noster, Redemptor noster, a saeculo nomen ⁵ tuum" (63:16) ⁶ .

Ex his nunc constare potest quomodo intelligendum est quod Dominus dixit,

Venit Filius hominis "ut det animam redemptionem pro multis" (Matthaeus 20:28; Marcus 10:45);

quod nempe ut vindicentur et liberentur ab inferno; Passio enim crucis fuit ultima pugna et plenaria victoria, qua subjugavit inferna et qua glorificavit Humanum suum (videatur Doctrina Novae Hierosolymae, n. 293-297, et 300-306).

脚注: